Por Manuel H. Iglesias | Ourense | 22/04/2020
Ben sei que estamos nunha situación complexa onde, un inimigo invisibel, que non sabemos de onde saiu, resulta moi dificil de atacar.
Máis, sabedores deso, nas redes sociais a mala ostia dalgúns, e a de grupos organizados e adoutrinados non paran de traballar contaminando a paisaxe con bulos e medias verdades, e axudando a enlamar a comunicación, pois actuan como persoas adoctrinadas pouco tolerantes e nada reflexivas.
A oposición ó goberno, sobor de todo a da extema dereita, e tamén a dos populares pouco axuda a sair desta situación tan belixerante. Pois, nalgúns momentos, actúan como se fosen rapaces pretendendo soamente estar no foco mediatico pra non perder cancha. E, deste xeito, azuzan e sementan críticas e incertezas con tal de desgastar e se é posibel derrubar ó goberno que algúns chaman social comunista.
Esta crise sanitaria mundial, nunca vivida, pouco parece importar. Polo tanto, anclados en posturas antagónicas, cada quen barre pra súa casa. E ninguén ten a capacidade de asumir que todos teñen respnsabilidades dado que, tanto o goberno como a oposición, mandan en comunidades onde houbo importantes recortes en sanidade. Pero, xa se sabe, a culpa sempre é do outro. E así veñen os silencios do que convén nas comparecencias, mentres se lle atiza coas esaxeracións ó adversario político.
Se en Galicia o maior número de mortes se dá nas residencias de maiores e as denuncias de carencias de todo tipo afloran continuamente, como é posible que a Xunta non asuma que é responsabel da vixiancia e control desas entidades? Ise podería ser un bo exemplo. Vivimos nun tempo onde a crispación parece que é necesaria e ate gusta. Ten moito morbo.
Vivimos momentos de certa anguria e parece que aínda non somos capaces de escoitar e de asumir unha autocrítica todos. E cando digo todos, inclúo a gobernantes, oposición e tamén ós cidadáns que nas redes sociais están continumante compartindo e espallando trolas. Cómpre que tomemos nota do que se fai no veciño Portugal onde, a oposición, ponse ó servizo do goberno. Que preto estamos de Portugal no físico e que lonxe noutras cousas.
En fin, esperemos que a comisión de negociación, anunciada despois do principio de acordo entre o PSOE e o primeiro partido da oposición, abra un novo tempo. Un espazo onde o dialogo e o sentidiño se impoñan e, onde todos, alvisquemos un futuro con máis acordos e menos enfrontamentos. Chegou o tempo de falar, escoitar, argumentar e acordar. E si nesa comisión se chega a importantes acordos todos sairemos gañando e seremos unha democracia madura na que, a pesares das diferencias, o que importa son os cidadáns e os seus problemas.
Vivimos un tempo de confinamento forzado; vivimos unha situación que endexamais aconteceu. Fagamola mais levadeira co concurso de todos que mellor nos ira como sociedade.