Calculan que a masa de microplásticos no Atlántico pode chegar a 21 millóns de toneladas
Un estudo centrouse sobre todo en polietileno, polipropileno e poliestireno, que son os tipos de plástico comercialmente máis prominentes e tamén máis desordenados.
Por Europa Press / Redacción | MADRID | 18/08/2020 | Actualizada ás 18:09
A masa de microplásticos "invisibles" que se atopan nas augas superiores do Océano Atlántico é de aproximadamente 12 a 21 millóns de toneladas, segundo unha investigación publicada este martes na revista 'Nature Communications'.
Significativamente, esta cifra é só para tres dos tipos máis comúns de lixo plástico nun rango de tamaño limitado. Con todo, é comparable en magnitude ás estimacións de todos os refugallos plásticos que entraron no Océano Atlántico durante os últimos 65 anos: 17 millóns de toneladas. Isto suxire que a subministración de plástico ao océano hase subestimado substancialmente.
A autora principal do artigo, a doutora Katsiaryna Pabortsava, do Centro Nacional de Oceanografía (NOC), explica que "anteriormente, non podiamos equilibrar a masa de plástico flotante que observamos coa masa que criamos que entrara no océano desde 1950. Isto débese a que estudos anteriores non mediran as concentracións de partículas microplásticas 'invisibles' debaixo da superficie do océano. A nosa investigación é a primeira en facer isto en todo o Atlántico, desde o Reino Unido ata as Malvinas", asegura.
O coautor, o profesor Richard Lampitt, tamén do NOC, engade que, "se asumimos que a concentración de microplásticos que medimos a uns 200 metros de profundidade é representativa da da masa de auga ata o fondo mariño cunha profundidade media duns 3000 metros, entón o Océano Atlántico podería conter ao redor de 200 millóns de toneladas de lixo plástico nesta categoría limitada de tipo e tamaño de polímero. Isto é moito máis do que se cre que se forneceu", engade.
"Para determinar os perigos da contaminación plástica para o medio ambiente e para os humanos necesitamos boas estimacións da cantidade e características deste material, como entra no océano, como se degrada e logo cuán tóxico é nestas concentracións --prosegue--. Este documento demostra que os científicos tiveron unha comprensión totalmente inadecuada mesmo do máis simple destes factores, canto hai, e parece que as nosas estimacións de canto se verte no océano hase subestimado enormemente".
Pabortsava e Lampitt recolleron as súas mostras de auga de mar durante a expedición 26th Atlantic Meridional Transect en setembro a novembro de 2016. Filtraron grandes volumes de auga de mar a tres profundidades seleccionadas nos 200 metros superiores e detectaron e identificaron contaminantes plásticos utilizando espectroscópicos de última xeración. técnica de imaxe. O seu estudo centrouse en polietileno, polipropileno e poliestireno, que son os tipos de plástico comercialmente máis prominentes e tamén máis desordenados.
