GC Aberto

Estridencia podemita

O novo modelo de asignación salarial dos cargos públicos de Podemos subverte as pautas de doazón creando con iso unha caste entre os seus membros, ao establecer que os que máis cobren menos doen, resultando paradoxal tal proceder nun partido que defende subir os impostos ás rendas máis altas.

Por galdo1950 (http://galdo-fonte-xm.blogspot.com/) | GC ABERTO | 26/09/2020

Comparte esta noticia

Un dos principios fundacionais de Podemos dispoñía que a súa finalidade  era agrupar todas as opinións e poñelas en común, un precepto fugaz tendo en conta que  coa  súa  promulgación  extinguíase  a súa vixencia, como politicamente ocorre cando de nacer como un movemento social   pasas a actuar  como un partido  caudillista onde a cohesión militante mídese en atención á  adhesión incondicional ao líder, ás súas formulacións e propostas. 

Ilustración aportada polo usuario Galdo1950
Ilustración aportada polo usuario Galdo1950 | Fonte: Galdo1950

Aquel proxecto   sustentado sobre os alicerces do 15 M, que fixo pensar a moitos que a política podía ser outra cousa,  na actualidade  perdeu toda a súa esencia, ao converterse  Podemos nun partido á vella usanza onde a  verticalidade  da súa estrutura e as loitas internas marcan a pauta, incorrendo  con iso no anacronismo da esquerda obsoleta  e arcaica que paradoxalmente  agora rescata Iglesias, como referente ideolóxico.

Unha deriva que induciu unha desilusión entre  os electores  fartos  de evidenciar  que o debate político  da súa organización de referencia non viraba ao redor de ideas ou propostas, senón ao redor de cadeiras de brazos e  camarillas; co agravante de estar pechado baixo sete chaves á participación directa como pon de manifesto a desmobilización dos círculos municipais, aquela ferramenta que utilizando a teoría da intelixencia compartida foi coa  que se edificou o partido e expandiuse por España, e  que agora pola  súa inactividade fai que a formación violeta  avance con paso firme cara á súa desaparición.

O cúmulo de despropósitos  da cúpula dirixente é de tal calibre que ata fontes internas asumen estar en caída libre e que a súa crecente descapitalización implicará unha notable perda de escanos no Congreso ata o punto que de celebrase actualmente comicios xerais situaríanlles por baixo dos 18 deputados, 17 menos dos actuais 35.

Quebranto  en canto á confianza dos electores, como consecuencia     da renuncia  programática  aos seus principios esenciais,  tendo de sumar a iso o seu contraproducente  enredo xudicial  que ademais de minguar credibilidade dirixente  anula  toda capitalización como socio de Goberno. 

Polo débil arraigamento ideolóxico dos membros   do seu staff directivo  todos  os valores  que foron aceno de identidade e referente distintivo  da organización morada derrubáronse  un tras outro, pasando de defender o  aniquilamento  do sistema e a Constitución de 1978 a erixirse en defensores  sen concesións  desa mesma Carta Magna sen que a incongruencia  de tal mutación supuxese un obstáculo para a súa consumación.

As contradicións fixéronse máis notorias cando para satisfacer  as súas aspiracións a  formar parte  do  goberno  renunciouse  á derrogación da reforma laboral. que ademais de ser   unha das reivindicacións estrela do partido desde a súa fundación en 2014, o propio Pablo Iglesias reafirmárase na súa pretensión  de revogala  durante a última campaña electoral.

Tendo de engadirse a iso outros asuntos  de gran calado  que ao final quedaron  igualmente pospostos como os relativos ao Imposto ás grandes fortunas , a derrogación do artigo 135 da constitución, a creación dunha banca pública, a devolución do rescate bancario, etc., aspectos todos eles que veñen confirmar que  a participación no Goberno central máis que  reportarlle vantaxes  acentuou o declive electoral da organización  capitaneada por Pablo  Iglesias que leva camiño de recortar  o seu espazo ata o teito histórico de EU.

Quen  alardea  de ser politicamente consecuente e resulta cuestionado, debe asumir  que está máis exposto a que a xente xulgue o seu comportamento con maior severidade, e que as urnas pasen factura  ao seu contraditorio  proceder,  pero tal dicotomía parece non preocuparlle o máis mínimo  aos xerarcas podemitas, que a pesar das horas baixas que atravesa  a organización  non dubidan en acentuar a disensión no momento máis inoportuno sacando da manga o "novo protocolo sobre  as doazóns dos cargos públicos de Podemos en todos os niveis de representación pública". 

Unha reforma  pola  que non só deixarán de doar o excedente do famosos "tres salarios mínimos" senón que contribuirán economicamente co partido de forma progresiva, é dicir, que quen desempeñe  cargos máis ilustres como  ministros ou  membros de gobernos autonómicos, abonarán menor contía  que quen ocupe outros postos de menor  rango.

Un cambio que fundamentado na proporcionalidade  vén favorecer   aos membros da elite morada a pesar que a súa aplicación é  antagónica   coa filosofía do partido, o que ademais dunha incongruencia  supón  darlle  munición  aos  adversarios políticos.

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Comenta
Comentarios 2 comentarios

2 Gamela

Feitos consumados confirman ca lideresa (e o líder) viven moi tranquilos no seu mundo de Galapagar https://i.gal/gamela15 (como xa dixemos no seu día!) Mellor non perder máis tempo falando de quen non o merece, e seguir adiante reclamando iniciativas populares que están máis aló de calquera partido político miserento ! Aconséllovos asinar e espallar con intelixencia esta INICIATIVA https://eci.ec.europa.eu/014/public... (mirade como Eslovenia o ten ben claro)

1 Sentidiño

Coma ben dis, teñen 35 escanos, non 176. Fáltanlles 141 para poderen aplicar a integridade do seu programa. As contribucións dos altos cargos non son para nada progresivas, máis ben o contrario: son regresivas. No da munición ao inimigo, non podo estar máis de acordo: a proba é este artigo.