Crueis e irresponsables

Estas reflexións que vou comentar quizais sexan extensas, pero nun momento como este, considero moi importante que meditemos a situación que estamos a vivir desde hai moitos meses. O obxectivo, por tanto, é que teñamos moi presente o que vivimos e por encima de todo, que cumpramos coas normas sanitarias, pola nosa saúde, a das nosas familias, amigos e en definitiva cara a toda a Sociedade.

E estas reflexións e datos van dedicados a esa parte da sociedade cruel, egoísta e irresponsable cuxo comportamento incívico e insensible é causa indirecta de moitos mortos que nos está deixando a pandemia do COVID-19.

Certeira é a frase "quen esquece a súa historia está condenado a repetila", e é que moi

frecuentemente esquecemos a nosa historia, ben por descoñecemento, ben por falta de interese, e esta situación lévanos a cometer erros tras erros. Se a iso lle engadimos a falta de responsabilidade cidadá deslizámonos por unha pendente caótica.

Unha pandemia non é algo insólito na Historia da Humanidade. A civilización romana sufriu a "peste Antonina", cunhas consecuencias que moveron os cimentos do imperio. Posteriormente a "peste negra" na época medieval e máis recentemente o cólera no século XIX e a mal chamada gripe española no XX deron lugar a millóns de mortos. Non esquezamos tampouco as consecuencias que tiveron a gripe asiática, o VIH ou o SARS entre outras. Periodicamente a humanidade sufriu estas pandemias, pero parece que o esquecemos, a pesar de que as que sacoden constantemente, sobre todo no continente africano con consecuencias devastadoras non as temos en conta, pero claro, como non afectan os países ricos, nin sequera nos tomamos unha mínima reflexión sobre a situación das poboacións máis vulnerables e esquecidas do mundo.

E de súpeto... ohhh sorpresa, atopámonos os "países ricos" envoltos noutra pandemia mundial, a COVID-19, cuxas consecuencias e agresividade cambiou os nosos costumes e fácil vida.

Esta pandemia orixinou un verdadeiro caos na Sanidade Pública, que xa desde hai anos vén padecendo unha gran carencia de recursos materiais e sobre todo humanos. Os Centros de Saúde, os Hospitais cos seus servizos de Urxencias, Plantas e UCI saturáronse coa inxente cantidade de ingresos diarios por pacientes infectados do virus. E a cruel realidade de moitas residencias de anciáns fíxose moi patente, a nefasta atención ás veces, a falta de medios imprescindibles para a súa vida e comodidade dignas, coa chegada do virus acabaron con moitos dos nosos maiores.

Moitos destes pacientes ingresados na UCI, presentan unha situación moi grave, intubados e con estancias moi prolongadas, a miúdo de meses, illados, sen que as súas familias poidan visitalos, vivindo unha situación angustiosa e no caso de pacientes conscientes sentindo a desesperación de verse morrer sen ver aos seus seres queridos. Miles e miles de mortos cuxas familias non puideron despedirse deles nin acompañalos no último adeus no cemiterio.

Doutra banda, non esquezamos que os pacientes que superaron a enfermidade, arrastran moitos deles, as secuelas do virus. Afectacións neurolóxicas, cardiovasculares, pulmonares, falta de concentración, perdas de memoria, dores articulares e fatiga entre outras moitas.

E tamén están esoutros pacientes, cuxas citas médicas e intervencións se tiveron que atrasar por longos períodos, coa consecuente repercusión; moitos chegan tarde a unha curación que podería ser posible.

Esta pandemia provocou unha sobrecarga de traballo moi intensa e continuada nos profesionais sanitarios, traballando durante un tempo sen medios de protección, utilizando bolsas de lixo para protexerse e realizando horas sen descanso, co consecuente cansazo, depresión e impotencia ante semellante avalancha.

Moitos morreron contaxiados, e os que seguen loitando para salvar á poboación sofren de estrés e esgotamento físico e mental, tendo que illarse das súas familias para non pór en perigo as vidas dos seus.

A COVID obrigou a un confinamento da poboación, e en situacións límites aparece sempre na sociedade condutas solidarias cara aos máis vulnerables e neste caso o agradecemento ao persoal sanitario a través deses aplausos que se mantiñan todos os días ás 20.00 horas, achegando ánimos e gratitude, sendo recibidos como unha bocanada de aire fresco.

Non esquezamos a moitos sectores que se sacrifican tamén para contribuír ás grandes necesidades, sectores esenciais como policías, militares, bombeiros, camioneiros, traballadores nos supermercados e en moitos sectores indispensables para que a poboación se atope abastecida de alimentos e produtos moi necesarios. Moitos cidadáns envorcáronse para levar alimentos ás persoas máis vulnerables, día a día abastecen a miles de familias, así como miles de persoas e entidades que doaron para os comedores sociais.

Pero tamén en situacións límites aparece a falta de solidariedade de moitos, aproveitándose do momento actuaron de forma fraudulenta e insensible. O exemplo dos letreiros con que se atoparon bastantes profesionais da Saúde ao chegar exhaustos ao seu domicilio, coa recomendación de que se fosen de alí, insultos e mesmo agresións de pacientes descontentos cunha xestión sanitaria, política tamén padecida polos traballadores da Sanidade, di moito do que ás veces parte da sociedade é capaz de facer. Luces e sombras dunha realidade terrible.

E dita situación trouxo consigo un desastre económico, aumento do paro, 100.000 empresas destruídas, un tecido construtivo tremendamente danado, por tanto, un gran aumento de desafiuzamentos, pobreza e familias sen ningún recurso. Situación que necesitará anos para recuperarse.

Chegou o desconfinamiento e con el, xorde algo inconcibible, sen ter en conta a terrible situación vivida, os grandes sacrificios nin os miles de mortos, unha parte da poboación compórtase cunha grave irresponsabilidade e insensatez, cara a si mesma, ás súas familias e ao resto da sociedade que cumpre coas normas establecidas para paliar a pandemia. As mortes e contaxios convertéronse en simples números...

Vós; os insensatos, que estades a organizar festas, orxías, botellóns, grandes celebracións, aglomeracións, sen ter en conta a máis mínima recomendación, producistes esta segunda onda do virus.

Vós; imprudentes, irresponsables, inmorais e crueis egoístas sodes os responsables do gran aumento de contaxios e mortos. A cantos máis queredes matar? Sufristes a morte dun familiar ou amigo?, se é así, merecedes sinalarvos co dedo e que o voso rostro saia nunha lista de homicidas, sodes lixo humano.

Mentres tanto, os profesionais sanitarios, esgotados, seguen resistindo como poden esta nova avalancha, xa son menos pois moitos están contaxiados e outros morreron. Sen reforzos e expondo unha vez máis as súas vidas, grazas ás vosas actuacións.

E hai outros moitos sectores que seguen loitando nesta pandemia, docentes que están a dar clases sen ter garantidas todas as normas de protección, coas xanelas abertas e pasando frío. Persoal de moitos estamentos e servizos esenciais que seguen arriscando as súas vidas. Todos pensando en que momento esa parte da poboación será capaz de meditar e retomar un pouco de sentido común.

Quero proporvos algo, xa que vos considerades tan seguros ante o virus, espero que non teñades ningún problema en traballar, aínda que só sexa unha semana nunha UCI, realizando labores de axuda aos profesionais, coidados de aseo aos pacientes COVID ou trasladando os mortos á morgue. Como desprezades tanto ao virus, supoño que será unha tarefa fácil e que non vos importará realizar e, de paso, botades unha man a aqueles que poñen día a día a súa vida en risco. Talvez, durante a vosa colaboración na atención aos pacientes, atopédesvos con algún. familiar ingresado ou tendo que trasladar a algún amigo ou coñecido falecido. Ou quizais tamén vós mesmos contaxiádesvos e pasades a ser un número máis na estatística, ben de contaxiados ou ben de mortos.

Agora fálase da vacina? Coidado, o virus segue en auxe grazas a vós, e o vacinarse non significa que desaparezan os riscos, como toda vacina o seu efecto é que minimiza a enfermidade. Unha relativa tranquilidade darase cando gran parte da poboación estea vacinada e iso significa tempo. Polo cal, aínda que vacinados todos debemos seguir as normas de protección sanitarias.

E está xa aquí o Nadal, e moito temémonos, tal como vai aumentando o número de casos, que en xaneiro apareza a seguinte onda, todo dependerá da responsabilidade e sensatez de todos. A situación non é para festas, eses días sinalados témolos que celebrar só na nosa unidade familiar, e agradecer que estamos vivos, ao resto da familia felicitarémolos a través da Tablet, vídeo teléfono, ou Skype. Dispomos de tecnoloxía máis que suficiente para iso.

Nadal hai todos os anos, pero para algúns familiares ou amigos pode ser o seu último Nadal, a eles, non os volveremos a ver.

Datos recentes;

Contaxiados en España ......... 1.797.236 casos

Contaxiados no mundo  ....... 75.500.000 casos

Falecidos en España ....................48.926 casos

Falecidos no mundo ......... 1. 670.000 casos

Cada 18 segundos está a morrer unha persoa por COVID-19 en Europa

E a incidencia subindo de forma alarmante.

"Da conduta de cada un, depende o destino de todos"

Alejandro Magno

Covadonga Lemos

Ex Coordinadora Trasplantes do CHUAC