Piden prisión para tres persoas por falsear o contrato dun préstamo non devolto e pedir o embargo dun piso

A Fiscalía pide 11 meses e medio de prisión para tres acusados de falsear supostamente un contrato privado de préstamo: o home que pediu o diñeiro; un amigo seu, que llo prestou; e a filla deste, que elaborou o suposto contrato. Ademais, tamén lles atribúe un delito de estafa procesual xa que usaron ese suposto contrato para reclamar por vía xudicial o cobro do préstamo, iniciando un proceso de embargo do piso no que vivía a exmujer do debedor.

Así, a sección quinta da Audiencia Provincial de Pontevedra acolleu este luns o xuízo contra Manuel G.C., Serafín M.G. e a súa filla Cristina M.Q., aos que o ministerio público acusa os delitos de falsidade en documento privado e estafa procesual. Para cada un deles pide 11 meses e medio de prisión, e multa de 9.540 euros.

Mentres, a acusación particular, que exerce a exmuller de Manuel, atribúelles os mesmos delitos e pide para cada un deles 6 anos e 3 meses de cárcere, e multa de 5.400 euros. Alternativamente, pide os delitos de falsidade de uso en documento privado (e pide 1 ano de prisión para cada un) ou delito de contrato simulado (coa petición de 2 anos de cárcere), ambos en concurso cun delito de estafa procesual.

Na vista celebrada este luns, os acusados defenderon a súa inocencia, e aseguraron que ese contrato de préstamo existe, que foi redactado por Cristina M.Q. Así, sinalou que, de feito, Serafín chegou a entregar os 50.000 euros (en varias veces, en metálico) ao seu amigo Manuel, no verán de 2006, cando se separou da súa muller e abandonou o domicilio familiar.

EMBARGO DO PISO

En 2014, e vendo que non ía poder devolverlle o préstamo, Manuel instou a Serafín a que iniciase un procedemento monitorio nos xulgados para recuperar ese diñeiro, de maneira que se activase o embargo do piso no que vivía o seu exmujer, e que formaba parte dos bens gananciales.

A Fiscalía e a acusación particular cuestionaron non só a existencia do documento de préstamo, cuxo orixinal nunca apareceu e do que só se fixo pública unha copia compulsada no Concello de Vigo (da que o propio Concello dubida da súa veracidade), senón que expresaron as súas dúbidas de que Manuel necesitase pedir 50.000 euros a un amigo, xa que traballaba como alto cargo nunha construtora, tiña un soldo de máis de 100.000 euros ao ano e un "nivel de vida altísimo".

"Estaba empeñado en que se embargase ese piso (...) e non ten sentido vender un piso taxado en 600.000 euros para saldar unha débeda de 50.000 euros", apuntou o Fiscal, que tamén lembrou que Manuel nunca reflectiu ese suposto préstamo no inventario de bens gananciales. Así mesmo, as acusacións apuntaron que Manuel tiña unha manifesta mala relación coa súa exmuller, como reflicten os numerosos procedementos xudiciais e denuncias interpostas contra ela.

PRÉSTAMO PARA "EMPEZAR DE CERO"

Pola súa banda, Manuel G.C., que exerceu a súa propia defensa, explicou que, a pesar de ter patrimonio e un salario, non tiña liquidez cando se separou da súa muller, e pediu 50.000 euros a Serafín, amigo desde facía 30 anos, para "empezar de cero".

O motivo polo que, oito anos despois de recibir ese suposto préstamo, pediu ao seu acredor que iniciase os trámites para cobrarse a débeda foi "evitar un preito" ao seu fillo, que tiña o dereito de uso da vivenda familiar tras o divorcio. De feito, incidiu, a poxa ou venda do piso familiar non suspendería ese dereito de uso, independentemente de quen fose o novo propietario do inmoble.

Este acusado, que tamén recoñeceu que non quería perder o seu "nivel de vida altísimo", sinalou que, dos 50.000 euros que debía a Serafín, puido devolverlle 30.000 euros tras cobrar unha indemnización por despedimento.

"DEVOLVINLLE O FAVOR E VOLVERÍA A PRESTARLLOS"

Mentres, Serafín M.G. recoñeceu que prestou os 50.000 euros ao seu amigo, "porque os necesitaba" e porque Manuel tamén lle axudou a el e á súa empresa. "Eu se o que é estar sen diñeiro, e devolvinlle o favor porque el tamén me axudou. E volvería prestarllos", proclamou ante o tribunal.

Así mesmo, apuntou que o préstamo se documentou porque así llo recomendou a súa filla, licenciada en Dereito, e que el nunca tivo intención de emprender accións xudiciais para cobrar a débeda, senón que foi o propio Manuel o que llo pediu "para evitarlle problemas ao seu fillo".

Finalmente, a súa filla Cristina defendeu que o documento de préstamo, redactado por ela mesma, asinouse por parte de Manuel e o seu pai, con ela mesma como testemuña e outro home, xa falecido, e que dous días despois foi a compulsalo ao Concello de Vigo. "Se fóra polo meu pai non se fixo, pero eu entón non coñecía ao seu amigo, e quixen que se fixese para salvagardar o interese do meu pai", explicou.

Segundo indicou, ela sempre custodiou o contrato, aínda que admitiu que extraviou o orixinal, e achegou copia no 2014 para activar o procedemento monitorio xa que Manuel confirmáralles que non podería devolver os 50.000 euros. Con todo, cando se iniciou o proceso de embargo do piso, matizou, o seu pai "enfadouse" e modificaron os trámites para que, en lugar da vivenda, embargásese unha parte da nómina de Manuel.

Xuízo en Vigo contra tres acusados de falsidade en documento público e estafa procesual. | Fonte: Europa Press