Angrois: Renfe vía o salto de velocidade de 200 a 80 km/h "amparado normativamente"

O xefe de maquinistas José Ramón Iglesias Mazaira apuntou a unha conversación co responsable da xerencia de seguridade na circulación de Renfe, Ángel Lluch, que "demostra" que o informe co que avisou do risco antes da curva da Grandeira "estaba a seguirse". "Si chegou" e "estábase tratando", afirmou na súa declaración no xuízo polo accidente do tren Alvia, que en xullo de 2013 descarrilou en Angrois, o que ocasionou 80 mortes e 145 feridos.

A preguntas das partes, este xefe de maquinistas indicou que "por parte da xerencia de seguridade" se lle pediu "información para pór un comunicado informativo para que adecuasen esa curva de transición de equipos", que era o primeiro de tres avisos que contiña o seu informe.

"Acheguei o documento enteiro e comentei que me gustaría que incluísen para que os maquinistas fosen conscientes dese chanzo de velocidade tan importante", subliñou. Dita transición de velocidade, de 200 a 80 quilómetros por hora ás portas da estación de Santiago e nun punto no que se pasaba de ERTMS a Asfa, constituía o terceiro dos seus avisos, segundo explicou.

A "resposta" que lle deron é "que iso non se ía trasladar porque estaba amparado normativamente", destacou. Por iso, chamou a atención sobre que "se tiña que facer un cambio normativo, como se fixo máis tarde", que implicase a colocación de sinais laterais para avisar o maquinista de que debía reducir a velocidade. A cuestións da propia xuíza --matizando o interrogatorio da avogada da plataforma de vítimas-- sobre se cre que era posible facer ese cambio normativo que levase a instalación de sinais antes do sinistro, Iglesias Mazaira respondeu que si.

O FACTOR HUMANO "EXCLUSIVAMENTE"

"Demandábase ese cambio, o cambio de sinalización demandábase", fixo fincapé. Posto que, na súa opinión, tal e como estaba configurada a liña, nese punto dependía do factor humano "exclusivamente". "Quen lle dixo que non se podía tratar ese punto?", preguntoulle o fiscal, ao que Mazaira apuntou directamente ao responsable da xerencia de seguridade na circulación de Renfe, Ángel Lluch.

"O informe mandouno e como o primeiro punto era un tema técnico puro chamoume unha persoa de Dimetronic para que achegase máis información sobre que ocorría nesa transición. Isto demostra que esa información que eu acheguei estaba a seguirse", expuxo na súa comparecencia.

UN SALTO DE VELOCIDADE "NUNCA VISTO"

O xefe de maquinistas subliñou que "non vira nunca" un salto "moi importante de velocidade", de 200 a 80 quilómetros por hora, nun punto "onde se podía dividir a atención" do maquinista. Esta división da atención, segundo argumentou, debíase a que nese punto no que había que reducir de 200 a 80 quilómetros por hora, o maquinista tamén debía ir pendente da transición do sistema de seguridade ERTMS ao Asfa e ademais "coincidía" coa proximidade dunha "zona neutra", ás portas da estación de Santiago.

Mazaira afirmou que viu "ese chanzo moi importante de velocidade" nunha liña en que "os sinais non obrigan o maquinista a ningún tipo de restrición" en apenas un mes, por iso deu o aviso aos seus superiores. "Parecíame importante lembrar na vía ese cambio de velocidade", destacou.

DECLARACIÓNS DA VECIÑANZA

Un dos veciños que auxiliaron o maquinista Francisco Garzón despois do accidente do tren Alvia lembrou que admitiu "culpa" pero que xa entón sinalou que "iso xa o tiñan denunciado, que non se podía circular por esa vía a esa velocidade". Nunha breve declaración como testemuñas que durou uns dez minutos, os dous veciños que axudaron nun primeiro momento ao maquinista foron os primeiros en comparecer nesta sexta xornada do xuízo.

O primeiro deles, veciño de Angrois, fixo memoria ante as preguntas do fiscal para indicar que o primeiro que lle preguntou a Garzón é se houbera "algunha explosión", posto que el pensaba que se trataba dun "atentado". "E dixo que non, que nada diso, que fora culpa del (...) Dixo que iso xa o tiñan denunciado, que non se podía circular por esa vía a esa velocidade", destacou.

Neste sentido, engadiu que o maquinista tamén se lamentaba por non ser el un dos falecidos e engadiu que cre que si se referiu ao responsable de seguridade, pero non lembra se mencionou que ía falando polo teléfono. O segundo dos veciños, que lembrou que se trataba dun día no que empezara a chover, apuntou que só escoitou dicir a Francisco Garzón que quería morrer e "nada máis". Pola súa banda, indicou que "nunca antes" se produciu "un susto" nesa zona, a pesar de que uns trens "pasan un pouco máis rápido" e outros "máis amodo".