Non é certo que os Riazor Blues e o chamado Frente Atlético sexan iguais. Os atléticos profesan unha ideoloxía e simboloxía neonazi ou, cando menos, de extrema dereita españolista. E son coñecidos os vencellos de varios dos seus membros con actividades delictivas ou, cando menos, “lumpen”. Agardaron polos deportivistas con premeditación e bateron neles con alevosía, armados de paos, bates, nunchakos e outras armas. Canto aos Blues é certo que algúns dos seus membros non fan exhibición de bo criterio e non dan bó exemplo. Mais semella que non son delincuentes nin profesara unha ideoloxía de odio, violencia ou exclusión. Mesmo nin se pode dicir que exista unha ideoloxía común entre os seus seareiros, de non ser a afección incondicional polas cores brancas e azuis deportivistas.
Xa que logo, non é posíbel equipararmos os uns cos outros. Non é posíbel a equidistancia entre os que mallan na xente armados e os que se defenden. Non é admisíbel xulgarmos ninguén pola súa fasquía exterior. Non é presentábel botarlle a culpa do crime ao proprio morto.
E compre que dende Galicia non merquemos os relatos que dende Madrid constrúen para nos explicar a nós proprios. Compre menos preguiza mental, máis capacidade de análise e máis autoaprezo.