Corrupción á palestra

A corrupción que infecta a actividade política e a esfera institucional, chegou ata aquí da man do réxime do 78, e como trazo característico dos partidos da transición non poderá ser superada sen facer caer electoralmente aos membros deste séquito.

Por galfon (http://galdo-fonte-xm.blogspot.com.es/) | GC ABERTO | 30/04/2016

Representa en torno ao 18,5% do PIB, e a pesar que o seu soporte legal ten sufrido modificacións de calado por conciliación coas políticas de transparencia e igualmente por suxeición ao dereito europeo, a contratación pública en España segue sendo o referente por antonomasia da corrupción, iso polo menos é a noticia que promulgan a diario os medios de información a través dos repetidos escándalos, Gurtel, Púnica, ERES, por citar algúns.

Circunstancia que pon de manifesto que unha cousa é a adecuación ao formulismo xurídico e outra diametralmente oposta as prácticas levadas a termo nos procedementos de contratación. Sendo por iso que a descoordinación entre ambos os aspectos é de tal calibre que toda coincidencia por inusitada débese entender como unha atípica excepción que de ningún xeito o referente dunha regra de comportamento.

A repercusión económica dos prexuízos ocasionados é de tal transcendencia que abonda con dicir que a factura da corrupción na contratación pública supera con fartura os 48.000 millóns de euros , unha contía que por descomunal vén evidenciar que se en substitución á actual deriva impuxésese o rigor e a disciplina nos procedementos de contratación, non só lograríase a rexeneración do sistema, senón que tamén, corrixiríase dunha plumada a tendencia ao enfraquecimiento característico das contas públicas.

Debendo erradicarse como regra xeral a mala praxe e as prácticas colusorias que caracterizan os procesos de licitación, e moi especialmente as consistentes en utilizar a discrecionalidade que se lle permite á Administración contratante recorrer abusivamente á modalidade da «adxudicación directa», baixo a formalidade do procedemento negociado; cuxa tramitación na práctica, tradúcese en convidar a tres empresas, dúas delas, "meros comparsas", e adxudicar, bastante caro, "ao elixido". Formato que de xeito evidente impide a libre concorrencia ademais de transmutar a transparencia en opacidade.

Valga como inusitado exemplo a excentricidade procedimental do ocorrido no coruñés concello de Fene, onde, a pesar da constancia de informes negativos no expediente de contratación, refugando a participación de contratistas da comarca, o Goberno municipal optou por cursar invitación para a execución dunha obra a unha empresa contratista radicada ao lonxe da Andalucía onubense, cuxa oferta curiosamente resultou ser a mais vantaxosa, o que a converteu en adxudicataria pero nunca executora das obras, ao ser estas realizadas en diferido, en forma de efectiva simulación a través da singular modalidade de subcontratación total por empresa interposta con asentamento de localización na comunidade galega ,e dicir, un esperpento contractual.

Sendo feitos como o relatado, os que veñen acreditar a existencia dun favoritismo institucionalizado e a proliferación dun trato desigual, cuxas consecuencias fan que cada día sexa maior o número de empresarios que por " xustificado receo" opten por renunciar a presentarse a concursos públicos. Decisión que en moitos casos trae implícito o propio peche da actividade patronal, e na mellor das situacións, un prexuízo xeneralizado ao conxunto das Pemes gremiais que por limitada participación a este tipo de procesos, e a repercusión á baixa na súa cota de mercado vense obrigadas pola situación a aplicar medidas constrinxentes de reaxuste empresarial cuxas consecuencias prexudican nos substancial á economía e ao emprego.

É por iso que a ausencia dunha política coherente para a contratación pública en todos os niveis da Administración, non só impide a rexeneración do mercado de licitación senón que a súa carencia facilita en maior medida a proliferación da corrupción. Feito que sumado á insuficiencia de medidas de control, acentúa aínda mais a precariedade do sistema facilitando con iso que os instruídos en malas practicas amplíen o seu dominio sobre o mercado de contratación.

Ante este escenario e partindo da base que non hai peor inimigo da loita anticorrupción que a impunidade, en razón á súa condición crecente, hase de recoñecer que a pesar da expansión lexisladora posta en práctica anos atrás para sancionar as prácticas corruptas na contratación pública, o certo é que a súa aplicación non produciu de momento as fachendosas solucións que se auguraban como pon de manifesto a falta de resultados á hora de previr e reprimir esta clase de delitos.

Fracaso motivado polo empeño en establecer novos tipos penais buscando soamente o rédito político, sen asumir no esencial que a corrupción é a característica axial do sistema político do 78 e o seu trazo característico; que non haberá forma de combater , en tanto no conxunto de medidas de aplicación non se regule a non prescrición dos delitos de corrupción do mesmo xeito que a incautación os bens dos condenados como os da súa contorna familiar e a imposibilidade a beneficios penais sen a restitución das cantidades subtraídas.

En conclusión, xusto o que non se contemplan no marco lexislativo das actuais medidas anticorrupción.

Este é un texto publicado directamente por un usuario a través da canle GCaberto, rexístrate para poder publicar gratis.