Reflexiona que hoxe é o día
Poucas luces e excesivas sombras son a referencia da maioría dos programas electorais, que elaborados para non ser cumpridos, utilízanse en tempo de eleccións ao só obxecto de acadar rendemento electoral.
Por galfon (http://galdo-fonte-xm.blogspot.com.es/) | GC ABERTO | 24/09/2016
E iso entre outros aspectos polo inicio da era dixital e o auxe que representan as redes sociais que polo seu carácter incontrolable fan cuestionar a eficacia desta prohibición creando unha situación anacrónica que recomenda revisar a lexislación electoral.
Aspecto que deixa sen materia de análise á cidadanía para que esta poida reflexionar coa debida solvencia, e motivo sobrado por tanto para afirmar que a tempo presente e na actual situación, esta paréntese exótica de vinte e catro horas entre a campaña electoral e as votacións é un completo despropósito; non sendo esta a afirmación unha invitación para devaluar o marco legal senón unha simple apelación ao sentido común da súa obrigada reforma.
Pero ademais da desvantaxe que representa a influencia da era dixital sobre a xornada de reflexión como antesala do voto, hai outros aspectos moito mais perniciosos para o mantemento da súa vixencia, e valla como referente as sistemáticas mentiras electorais que sen ningunha dúbida debesen ser tipificadas como delitos punibles, desde o punto e hora que coa súa práctica ademais de terxiversar a realidade estase a xogarse coa vontade dos votantes nun claro intento de acadar a súa confianza nas urnas por medio de artificios e enganos .
Por iso é polo que os electores á vista dos feitos, mais que cinguir a súa reflexión ao formalismo das estipulacións da lei electoral de 1985. o sensato sería que o fixesen co obxectivo posto en dignificar e rexenerar a vida política, evitando de antemán ser presa de seducións de fascinación política, xa que as eleccións deben operar como mecanismo retrospectivo en protección dos intereses da cidadanía, sendo por iso que a súa actitude, mais que deixarse guiar por cantos de sirena, debese consistir en compensar ou sancionar aos candidatos nas urnas, como única fórmula de conferir solvencia á función política sobre a base de un vínculo de efectividade programática entre partidos e electores.
Cando isto ocorre como resulta ser o caso, evidénciase que a cidadanía mais que estar educada no voto crítico padece colectivamente unha síndrome de Estocolmo electoral, unha situación tremendamente complexa que impulsa a reflexionar sobre tan anacrónica desviación de conduta para chegar a saber en que pensa o votante, para conducirse en dirección oposta á os seus propios intereses.
