O TS avala a privación da patria potestade a un pai condenado en Pontevedra por abusos sexuais

A Sala do Civil do Tribunal Supremo avalou a privación da patria potestade sobre o seu fillo biolóxico a un pai que cumpre condena, ditada pola Audiencia Provincial de Pontevedra, por abusos sexuais á súa irmá, que só é filla da súa exparella.

A sentenza estima as pretensións da nai despois de que a Audiencia Provincial de Pontevedra considerase que a autoridade do condenado sobre o menor do que si é pai biolóxico debería ser recuperada unha vez quedase extinguida a súa responsabilidade penal.

A resolución dada a coñecer este mércores, da que foi relator o maxistrado Francisco Javier Arroyo Fiestas, deriva do xuízo de modificación de medidas promovido pola nai fronte ao pai, ingresado nun centro penitenciario no que cumpre condena -cinco anos e seis meses de prisión- como autor responsable por un delito continuado de abuso sexual que cometeu contra unha nena de once anos.

Entre outras medidas, a nai solicitou a privación da patria potestade do demandado respecto do menor do que si é pai biolóxico e a suspensión do réxime de visitas. A sentenza de primeira instancia admitiu a demanda interposta, se ben posteriormente a Audiencia de Pontevedra revogou parcialmente este pronunciamento e estableceu que a privación da patria potestade se mantería ata que se declare extinguida na súa integridade a pena privativa de liberdade.

A Audiencia xustificou a súa decisión en que os actos apreciados para a privación da patria potestade non afectaron directamente o neno, e que non se acreditou ademais que a privación da patria potestade lle reporte algún beneficio ao menor. Considerou por iso que non existía razón abonda para privar da patria potestade máis alá do tempo de cumprimento da condena.

Ante esta decisión do tribunal galego a nai interpuxo recurso de casación ante o Tribunal Supremo, que estimou as súas pretensións e reprochou á Audiencia de Pontevedra non seguir as súas pautas xurisprudenciales neste tipo de casos.

GRAVE RISCO PARA O IRMÁN

Establece o alto tribunal que constando a condena por abusos sexuais da filla pola súa parella en anterior relación "non se necesita un especial esforzo de razoamento" para concluír que o menor está sometido a "un grave risco ante a falta transcendental de incumprimento das súas obrigas de respecto e coidado" por parte do pai para coa súa irmá.

Engade que "quen incorreu nunha grave agresión sexual á filla da súa parella pon nun risco e perigo certo o seu propio fillo, co que conviviu escaso tempo en réxime familiar".

Engade que o condenado "non reúne as características propias dun bo pai de familia, polo que se afectaría gravemente o interese do seu propio fillo se se permitise o exercicio da patria potestade por quen é evidente que non está capacitado" para o cumprimento das súas obrigas de pai segundo as fixa o artigo 170 de Código Civil.

Segundo o Supremo, para a privación da patria potestade non é necesario que a agresión ou incumprimento de deberes teña como suxeito pasivo directo o fillo, senón que tamén pódese inferir da agresión á nai ou, como neste caso, a unha irmá.