Europa, dúas velocidades e marcha atrás

 sexa empolicada artificiosamente en xerarquía ao cuarto lugar  da Europa  dos vinte e oito menos un,  á vez que  sen  motivo aparente  o Presidente do país, nunha estraña metamorfose, pase a renegar do que defendía sete anos atrás.

Contrariamente ao exposto, o que non resulta  ficticio  é o outro cuarto lugar, o que ostentamos de verdade como  país máis desigual da Unión, ránking que outorgan con dramatismo real  os tres millóns de cidadáns  que mal viven  en situación de privación material severa, unha  alarmante realidade cuxo nivel ascendente  demostra a nula vontade política de protexer aos máis vulnerables, e a tendencia proclive a dar continuidade a políticas  de corte neoliberal que beneficia aos que máis teñen en prexuízo  da  maioría social e que vén demostrar  que a auténtica  finalidade dirixente  segue avaliándose  exclusivamente  en termos  de balances  económicos que nunca en cotas efectivas de benestar.

Mentres siga agrandándose  a brecha  entre o norte, e o sur de Europa como vén ocorrendo no últimos oito  anos de crise económica, e  en razón a iso, os países periféricos  por razóns inducidas manteñan cifras  dun excedido desemprego á vez que a deterioración  dos ingresos dos seus traballadores  convértese  na  tónica dominante e  a situación de recesión  periférica   en factor característico; nesta complexa tesitura  que vén fortalecer   a hexemonía alemá e intensificar a colisión de intereses entre membros; que un país excluído á forza como o noso entre por conveniencia de terceiros a conformar a foto fixa do núcleo duro da Europa das dúas velocidades e sitúese en defensa de “solucións  á carta”, ademais de representar  un completo despropósito pola súa nula contribución ao país,  é unha actitude enfermiza que politicamente evidencia notorios síntomas de vaidade.    

Nunha España  que pola  inducida conxuntura da   austeridade e a Troika mantense   en situación  de constante   marcha atrás, entrar a asumir como propio  a  formulación das dúas velocidades  é unha actitude  de total  incoherencia, tendo en conta que para a modulación e recondución  do seu futuro, enfocada nos seus xustos termos, noso país,Por iso é polo que por mais mensaxería de manipulación que se publicite, a aplicación da dobre velocidade   ao  ser procesos que avanzan a distinto ritmo perden toda condición  de obxectivo  común, e xa que logo,  a súa  posta en práctica  escenifica a desfeita dunha Europa e fracasada que coa súa renuncia para defender  un proxecto unificado, facilita que  como ata agora que  sexan  os  mercados quen   redefina as relacións de poder entre os estados e as elites europeas

Angela Merkel e Mariano Rajoy, de peregrinaxe en Santiago