O ex-tesoureiro do PP Rosendo Naseiro di que Fraga pedía doazóns “a todo o mundo” e ingresábanse en conta

O que fora tesoureiro do PP entre xaneiro de 1989 e abril 1990, Rosendo Naseiro, asegurou este xoves na comisión de investigación do Congreso sobre o suposto financiamento irregular do partido que Manuel Fraga pedía diñeiro "a todo o mundo" e "ingresábase na conta que había para a campaña". E cando eran donativos, proseguiu, tamén había unha conta aberta de donativos anónimos. "Pero non sei o numero agora nin mo pregunte", dixo, para engadir despois que "unha señora que se chamaba Begoña Urquijo" collía "moitos deses cheques" porque "tiña poderes como o tesoureiro e o secretario".

Iso si, Naseiro mostrouse convencido de que Fraga, que foi presidente do PP e da Xunta de Galicia, non quedaba cos talóns que recibía nos mitines, pero admitiu que "se cadra algunha vez" recibiu algún talón cun "pouquiño de diñeiro" que entregou aos escoltas e que estes levarían ao partido. Agora ben, deixou claro que Fraga "non gastaba un duro do partido" nin el tampouco.

Por contra, Naseiro indicou que "nunca" pediu diñeiro a "ninguén" nin reclamou donativos a empresas ou empresarios para o partido, do que aínda é militante. "Eu nunca pedín nin autoricei a ninguén, e se alguén pediu no meu nome é sen sabelo eu —-respondeu Naseiro a preguntas do deputado do PSOE Felipe Sicilia—. Eu non coñezo a ninguén que estivese autorizado por Tesouraría para pedir diñeiro a ninguén".

O ex-tesoureiro, de 82 anos, mostrou dificultades para escoitar con claridade as preguntas dos comisionados e o presidente da comisión, o representante de NC, Pedro Quevedo, viuse obrigado a chamar continuamente á calma e pedir aos deputados que permitisen ao intervinte responder para que a comparecencia puidese sustanciarse con normalidade, dadas as constantes queixas do PP.

Ademais, subliñou que na súa etapa de tesoureiro non se pagaron sobresoldos nin "complementos". "Non se pagaron sobresoldos comigo, nin se asinaron recibos nin cousas privadas", recalcou. É máis, dixo que cando estaba á fronte das contas puxo un imposto, xa que "cobraba o 10%" aos deputados e "dicían que era un imposto revolucionario". "Iso fíxeno eu dentro do PP e Álvarez Cascos veu e quitouno", resaltou.

Naseiro explicou despois que tras a súa renuncia foi Álvarez Cascos, que era secretario xeral, o que se fixo cargo das contas do partido. "Álvarez Cascos foi o que se fixo cargo. Alá as súas cousas. Seino como o saben vostedes desde a rúa porque eu non estaba nesas decisións", indicou.

O FINANCIAMENTO ERA LEGAL

Naseiro defendeu que o financiamento no PP era legal e que todo o diñeiro que recibía ingresábase nunha conta que controlaban "unhas señoras militantes do PP" para, despois, xustificalo ante o Tribunal de Contas. "Eu sempre dei conta a ese tribunal de todo o que se facía", engadiu.

Relatou que o diñeiro que manexaba o PP "maioritariamente" procedía das partidas que os Orzamentos Xerais do Estado destinan aos partidos e que se se "administraba ben" chegaba para financiar as campañas electorais. "Non había outro tipo de financiamento. Non busquemos cousas raras", apuntou.

Naseiro puxo en cuestión que o Tribunal de Contas sinalase no seu día que o que o PP declarou da campaña de 1989 non coincidía co que o partido lle fixo chegar. "Que barbaridade! Iso non é certo", limitouse a contestar.

Durante a súa comparecencia, Naseiro tachou de "falso" que con el comezase a 'caixa B' do PP, tal e como asegurou o tamén ex-tesoureiro Luís Bárcenas. "Totalmente falso. Falso e mentira", manifestou Naseiro, subliñando que a 'caixa B' non a viu " e que se decatou recentemente da súa suposta existencia.

Ao ser preguntado pola primeira anotación dos 'papeis de Bárcenas' que di que lle entregou diñeiro ao ex-tesoureiro, Naseiro dixo que non recibiu nin soubo nada dos seus pagos "ocultos" e desa "caixa B". "Comigo non a houbo", salientou. "Claro que se cadra sabías que nalgunha provincia se cadra non saíra ben", indicou. E agregou que Álvarez Cascos "tiña poder no partido" nese momento.

O ex-tesoureiro admitiu que lle vendeu "algún cadro" a Bárcenas pero que, en calquera caso, non foi algo "de gran importancia", senón "meramente decorativos" porque, segundo as súas palabras, o ex-senador "non entendía de cadros".

Como fixera na súa comparecencia como testemuña na Audiencia Nacional o pasado mes de marzo, Naseiro pretendeu desmontar así a explicación de Bárcenas, que apuntou que parte da fortuna que tiña en Suíza procedía de operacións de compravenda de arte, algunhas das cales realizaban xuntos.

Por iso, dixo descoñecer por que Bárcenas quere utilizalo como "coartada" para xustificar a súa fortuna en Suíza. "O señor Bárcenas pode dicir o que queira, el saberá", pero "eu non comprei cadros con Bárcenas", comentou.

"ISTO É UN TRIBUNAL", DENUNCIA

Naseiro insistiu unha e outra vez en que "nunca" pediu diñeiro a ningunha empresa nin a ningunha persoa en particular rexeitando así o coñecido como 'informe Gallardón', elaborado en 1990 por Alberto Ruiz Gallardón, que apuntaba nese sentido. "O señor Gallardón é dono do que di e eu dígolle o que lle digo", resolveu.

O ex-tesoureiro do PP queixouse de que a oposición lle estivese sacando o 'caso Naseiro' cando está "moi ben aparcado" polo Tribunal Supremo e chegou a denunciar que se lle estaba tentando xulgar coma se o Congreso fose un "tribunal".

"Isto é ilegal", dixo nalgún momento Naseiro, que tamén cuestionou que agora se lle estea preguntando se se acorda de cuestións despois de 30 anos. "Despois de 30 anos véñenme a dicir agora se me acordo disto ou daquelo? Pois de moitas cousas, non", indicou.

En varios momentos da súa intervención subliñou que o PP non pagou nin un euro da súa defensa no 'caso Naseiro' que sufragou el mesmo, a pesar de que Podemos, por boca de Carolina Bescansa, lle dixo que está acreditado que o partido pagou "coa caixa B de Génova dous millóns de pesetas" para a súa defensa.

O ex-tesoureiro cargou duramente contra o xuíz Luís Manglano, un "home de esquerdas" dos que el chamaba "rojo" que, segundo dixo, se equivocou e meteuno no cárcere "inxustamente". "E díxoo o Tribunal Supremo, que iso era ilegal", queixouse, para insistir en que non quería falar deste caso e tachar ao maxistrado de "mentireiro".

Naseiro deixou claro que, na súa etapa á fronte da Tesouraría do partido, actuou con "autonomía" negando, por tanto, estar ao ditado de José María Aznar, presidente do PP desde o ano 1990. "Os presidentes dos partidos poden facer o que lles dea a gana e supervisar o que queiran, pero José María non levaba as contas do partido, senón a Tesouraría", recalcou.

Tamén afirmou que non lembra se foi Aznar quen lle presentou no seu día a Salvador Palop, ex-concelleiro do PP de Valencia implicado no caso Naseiro, e, de feito, indicou que o tratou "moi pouco". "Creo que non me tomei un café na miña vida con el", apuntou.

O ex-tesoureiro dixo que non lembra que tivo contas en Suíza —"se cadra si", comentou—, e só rememorou que mandou "algún diñeiro" a ese país helvético porque tiña un neto que estaba enfermo que acudira alí. Agora ben, sentenciou que non operou con ningunha conta do partido en Suíza.