cantos terian que aprender de estes nenos. Este é o mellor agasallo que nos poden dar a tódos os que cremos que o galego hai que coidalo, mimalo, falalo e sobretodo transmitilo, ensinalo e espallalo.
Neso estamos todos, ou case que todos, no que diferimos é no xeito de coidalo, mimalo e transmitilo: se o mellor método é facer unha inmersión lingüística, contra o gosto de moitos pais urbanos (a maioría), ou é mellor empregar outros procedementos mais amables.
Casi mejor hacemos lo mismo que con el español ¿no? Lo imponemos y ya está. O como es?
Pero non se fixo xa? Ah que o castellano de castilla era maioritario en Galicia desde... desde... desde NUNCA!!! Tivo que haber un xenocidio e 40 anos de férrea dictadura para que haxa catro iluminados que pensades que o castellano é propio de Galicia.
¿Xenocidio? Si, el que hizo el gallego Franco no te jiba. Aparte de la salud mental, el otro problema que tienes es que ahora los jóvenes que han estudiado en gallego pasan completamente del mismo y emplean habitualmente el castellano.
Se empezamos con lenguaxe de axitación e propaganda, paso de seguir, que non todos caímos dun guindo ¿De qué xenocidio falades? ¿Dos 8000 curas que mataron os vosos colegas socialistas e comunistas? O castelán fíxose maioritario nas cidades a partir da Ley Moyano de Educación, ou sexa, estamos a meados do século XIX. Outra cousa é que habendo o franquismo case que erradicado o analfabetismo, tamén servira a escola como un elemento de castelanización ¿Ou é preferible unha sociedade analfabeta a que se escolarizase en castelán? Nin coa segunda república nin aínda antes, o galego estudouse na escola, e coa II República a Constitución garantía que a lingua vehicular era o castelán.
Manoliño tes razón que é un debate esteril o de utilizar unha argumentación de propaganda mais non deberías facer esta recomendación para despois argumentar ti do mesmo xeito e negando a evidencia históroca. Por certo en Neda o cura foi asesinado polos nacionales.
En canto ao de que o castelán como idioma alfabetizador en distintas épocas históricas, certo tamén na Republica, da mais razóns aínda a aqueles que entenden que é unha inxustiza histórica que se debe corrixir máxime nunha sociedade moderna e demócratica.
En que hai que promover o galego, penso que estamos todos de acordo. O problema son as formas. A día de hoxe considero que non é de recibo facelas cousas polo ordeo, mando, dipoño. Haberá que buscar cauces de diálogo e estou seguro de que hai moitos pais e rapeces urbáns que perciben o galego como unha imposición, e o que se fai á brava, para min que ten pouco futuro, penso eu. Entrei na web de Nomes e Voces e non aparece ningún veciño de Neda que fora crego, entre os que sofriron represión. En calquera caso sería a excepción que confirmaría a regra ¿ou non?
Foi un erro non foi en Neda foi en Fene, hai moitas mais "excepcións" no Pais Vasco de cregos axusticiados polos franquistas, por certo estes non foron canonizados como os outros martires da guerra
Pero o caso máis chamativo da violencia represora en Fene é o do sacerdote Andrés Ares, que falece en Barallobre o 3 de outubro de 1936, ás 23 horas, a consecuencia de "heridas que recibió por disparos de arma de fuego, al pretender fugarse, cuando por la fuerza pública era conducido a practicar una diligencia". A explicación que dan os testemuños orais: Ares era en 1936 párroco de Xestoso, en Monfero, onde unha mestra, iniciado o alzamento, pídelle que entregue á causa o diñeiro recaudado para as festas patronais. A súa negativa fai que sexa detido e levado a Ferrol, ó parecer acusado de ofrecer ese diñeiro a Socorro Rojo Internacional.Tras confesarse con el e entregarlle 200 pesetas e o reloxio, o crego morre fusilado no cemiterio, segundo os veciños a mans de milicianos que gritan: "(Lo manda Suances!", en referencia ó Delegado de Orde Pública.
http://www.leergratis.es/ferrol/gue...
As excepcións que confirman a regra fronte aos 8000 que se cargaron os roxos. A min do cura de Xestoso contáronme outra historia. E contouma o fillo dun agricultor de Monfero que foi apaleado por non proporcionar a uns paseadores unha pa para cavar as fosas. Non tiña pa, e os outros non o creron, e salvouse de miragre porque na partida había un que fixo por el. Este fillo ao que me refiro, díxome que ao cura de Xestoso matárono os nacionalis porque senón o mataba a xente, que non o podían ver, quero lembrar que porque denunciara a veciños, e algo mais lembro a este fillo botando pestes contra os curas, que se había que darlles de comer na festa e se reunían nunha rectoral, todos cheos, comendo como curas e iso contrastaba coa miseria da república e encabronaba á poboación. Vaia ¿a quen facer caso coa historia do crego de Xestoso?
Sí, Mamoncinho sí, nas posguerra, despoís do miserable golpe de estado que deu o teu heroe, non se pasou fame, nen os curas vivian ben.
Cala mona, deixa de dicir parvadas!!!
