A localidade coruñesa de Calo (Teo) tingueuse de branco para rematar o San Xoán

A parroquia de Calo, no municipio de Teo (A Coruña), tinguiuse de branco para despedir o San Xoán. E é que nalgúns pobos esta festividade aínda continuou tres días máis tras o sábado 23 de xuño. Así foi como este martes os ‘panorámicos’ brancos –globos inchables e alongados que ao chocar entre eles emiten ruido, usados para apoiar as actuacións dunha formación-- da orquestra Panorama invadiron a praza da localidade.

Dende pola tardiña, a banda municipal animou un recinto propio das mellores verbenas do verán, onde había dende tómbolas e diversos postos de comida e venta de obxectos até atraccións de todo tipo para pequenos e maiores. O sitio dispoñía así mesmo de dous aparcamentos, que se acabaron enchendo pese á súa gran capacidade, así como dunha extensa cantina que ocupaba toda a praza e unha disco móvil para amenizar o descanso da actuación. Todo un conxunto de pezas que fixo que as coñecidas como festas de ‘San Xoán de Calo’ rematasen por todo o alto a ritmo da mellor orquestra galega actual: Panorama (Pontevedra, 1988).

Ademais, cabe resaltar tamén o feito de que, entre o público que acudiu á verbena, non só estaban os veciños da zona, senón tamén moitos visitantes –pese a ser un día entresemana e a que a maior parte da xente tiña que traballar ao día seguinte—e compañeiros cantantes doutras formacións. Este foi o caso de Eulicer Aróstegui e Néstor Peña, de El Combo Dominicano; ou Santi Pulido e Alfred Asensio, da orquestra New York, entre outras personalidades do mundo da verbena en Galicia.

Así, coa praza abarrotada de xente e tras ter repartido dous ‘panorámicos’ inchables por persoa --para incitar á participación do público-- elevouse o telón de Panorama algo máis tarde da medianoite, cunha profunda e potente voz de fondo que murmuraba repetidamente a palabra “deluxe” –nome da actual xira 2018—. Pouco despois este murmuro daba paso á introducción da orquestra, mentres se elevaba o telón coa mesma voz en off: “Porque para nós é un luxo terte aí, e sentirte preto, cada vez máis preto –alusión para que a xente se aproxime ao escenario--. Coa ilusión de sorprenderte día a día, véndote cada noite coas mans alzadas ao ceo –esta apelación diríxese en todo momento a un “ti”, non a un “vós”, de maneira que se fai máis persoal para cada un dos espectadores--. Esta ilusión é a forza que sentimos cada día. Chegou o intre de decirvos grazas”. Tras esto escóitase retumbando por toda a praza: “Panorama 2018, Deluxe Tour, porque… Esto es pa’ ti!”.

ESPECTÁCULO VISUAL DA PANORAMA

Con este inicio, a formación deixa claro, unha vez máis, que o seu grande atractivo reside na posta en escea, porque a Panorama o espectador non só vai bailar, senón tamén a desfrutar dun espectáculo visual. E, como comezo, neste San Xoán de Calo apareceron sobre o escenario varios guerreiros ataviados con lanzas e cascos luminosos. Un deles descolgábase dende unha corda dende o teito. Outro saía dende as profundidades, baixo o soporte do palco e elevaba a súa brillante lanza –Kotwey Marval (Los Españoles, até 2013; Olympus, de 2013 a 2015; Panorama, dende 2016)--.

No fondo, nas grandes pantallas que invadían todo o espazo da formación podían verse raíñas exipcias con inmensas pirámides tras elas, a modo de 'background'. Así daba comezo a interpretación da canción de ‘Roar’, de Katy Perry, con oito bailaríns --catro homes e catro mulleres--, e unha cantante ataviada como unha auténtica raíña exipcia –Daira Monzón (Panorama, 2013; Costa Oeste, de 2014 a 2015; Panorama, dende 2016)--. Todos os membros da formación coordinaban os seus movementos para crear unha coreografía que simulase unha danza tribal, tratando de imitar o videoclip da cantante estadounidense, con un toque exipcio ademais de salvaxe.

A segunda canción, ‘Dark Horse’, de Katy Perry, interpretada por Natalia Méndez (Juan Mallo, de 2002 a 2003; Fortaleza, de 2003 a 2005; Ismael, de 2005 a 2006; Filadelfia, de 2006 a 2011; Los Satélites, de 2011 a 2013; Panorama, dende 2014), cun escenario xa completamente introducido no Antigo Exipto, non só cunha pirámide que culminaba o seu centro, senón con xeroglíficos en todas as pantallas que iluminaban de cores o palco. Asi mesmo introdúcese a figura do cabalo de Troia e todos os bailaríns portan disfraces negros e dourados, con pasos coreográficos que aluden á tradición desa cultura africana. As roupaxes non perden detalle e están perfectamente coidadas, cunha coira no pelo para as mulleres, pelucas negras e maquillaxe imitando os rasgos característicos dun cidadán exipcio, con túnicas para os homes e faldas e cinturóns negros para as mulleres.

A terceira canción introduce ao espectador por completo no nome da xira: ‘Esto es pa’ ti’, do grupo cubano Santa Fe. Ilumínase o escenario en verde e ábrese, con moito fume, a pirámide central que constituía o escenario do tema anterior. De alí salen os dous cantantes principais da formación atraviados cun traxe con americana e pantalón en negro –Mario Álvarez (Tekila, 2004 a 2009; gañador de Operación Triunfo en 2009; Panorama, dende 2016) e Lito Garrido, o presentador da orquestra (Panorama, dende 1993)--. A canción consegue transmitir ao público, co seu ritmo latino e cunha letra idónea, as ganas de festa e de olvidar os seus problemas ao menos durante unha noite de festa na compaña de familia e amigos: “pa’ que o desfrutes e pa’ que te enamores […], é a menciña pa’ todas as dores do corazón; se a vida che dí dalle, como é posible que digas non, aproveita as alegrías, vive a vida como fago eu”.

INCITACIÓN AO PÚBLICO

Fóronse sucedendo as cancións e case entre cada unha delas o presentador Lito Garrido ou ben o seu compañeiro Mario Álvarez aludían ao público e dialogaban con el para que seguise as coreografías indicadas pola orquestra Panorama. Así, o tema ‘Mi gente’, de J. Balvin e Willy William, causou o primeiro subidón da noite, tal e como o calificou o propio cantante, ao grito de “saltamos todos: un, dous, tres!”. Toda a festa estaba entregada ao 100% cos ‘panorámicos’ arriba e movéndose ao compás da música.

Xa todos os compoñentes das filas desta grande orquestra estaban cambiados e portaban traxes vistosos, saltando para incitar ao público a moverse aínda máis. Tanto foi así que o propio Lito dixo nun momento: “os panorámicos son a nova ferramenta de Panorama”, e explicou como era o seu funcionamento: “non son para levar para a casa, levádelos inchados coa palliña”. Saltou o ‘confeti’ en numerosas ocasións e o público prendeuse con cada voltereta e acrobacia que realizaban os bailaríns, todo un espectáculo. “Esquerda, dereita, esqueda, dereita!; oooh, eeeh, ohhh!”, berraba toda a festa.

Tamén a interpretación de ‘Madre Tierra’, de Chayanne, resultou ser un dos temas que incitou á festa e á celebración: “la, la, la, la, laralaralara”, berraba Lito. A letra era tamén a propicia para animar a calquera dos asistentes: “cando esteas perdida e non saibas onde vas, recorda de onde ves e que ben te sentirás, sempre que chove escampa, son consellos de mamá, e coa bendición dos teus ancestros chegarás”.

Outra posta en escea brutal foi a interpretación da canción ‘Mayores’, de Becky G., por parte de Daira Mozón que recreaba case ao mínimo e por completo a escenografía do videoclip, cun coche de época sobre o que se situaba a cantante e un telón que se despregaba pouco a pouco ata mostrala ataviada cun traxe vermello de ‘femme fatal’. Catro homes bailando ao seu redor e Kotwey como o encargado de realizar o rap de todas as cancións de reggaetón que o incorporan.