GC Aberto

A banca hipoteca a xustiza

Sen tombar o “réxime do 78”, e eliminar con iso os privilexios que ostenta a súa estrutura de poder, será materialmente imposible evitar que os escándalos xudiciais manteñan a súa continuidade e sucesión

Por gcaberto | GC ABERTO | 12/11/2018

Comparte esta noticia

O imposto das hipotecas que provocou o recente terremoto no Supremo non é nada novo, tendo en conta que a súa aplicación nos actuais termos leva en vigor a friorenta de 23 anos, ao ser en 1995 cando a través dun regulamento determinouse que era o cliente quen debía sufragar o importe dos Actos Xurídicos Documentados ( AXD), ao adxudicarlle contra toda lóxica a condición de “suxeito pasivo” deste tributo; é dicir, que desde aquel momento ata a actualidade a efectos legais, foi o cliente o obrigado a facerse cargo do seu pago.

Hermanager Humor.  Tribunal Supremo Hipoteca
Hermanager Humor. Tribunal Supremo Hipoteca

Sorpresivamente pasadas dúas décadas desde a posta en práctica de tan atípica repercusión, o pasado 18 de outubro o Supremo nun xiro sen precedentes altera a norma establecida ao ditar agora que o rexistro dunha vivenda que se vai a hipotecar pola súa condición de feito gravado impositivamente é de responsabilidade exclusiva das entidades bancarias , tendo en conta que con iso están a outorgar en definitiva garantías de que recuperarán o seu diñeiro ou o inmoble.

 

Pero este sinal de evolución durou un abrir e pechar de ollos, pois se o xoves desde a xudicatura dicíasenos que en contra do que viña sucedendo o devandito imposto tería que ser custeado polo banco como prestamista, o venres deixan en suspenso o seu contido aducindo que o van a pensar un pouco máis pola “enorme repercusión económica e social. 

 

Unha absurda evasiva cuxa finalidade non era outra que facilitar a posta en escena dun simulacro orquestrado desde a cúpula do Tribunal, ao só obxecto de forzar a celebración dun Pleno desde onde botar abaixo a sentenza da Sección Segunda da Sala que puxera en xaque ao armazón financeiro do país, aínda sen darse os requisitos para a avocación plenaria e a pesar que as regras de xogo impedían modificar sentenzas firmes, dada a súa condición de cousa xulgada.

 

 Un complexo e turbulento proceso que non só deixou en evidencia a independencia do poder xudicial fronte ao poder da banca, senón que produciu unha situación de desconfianza e inseguridade xurídica na sociedade.

 

Todo vén constatar que os feitos acaecidos non obedecen a unha eventualidade senón que foron ideados de antemán seguindo un guión preestablecido, por máis que unha vez consumado o complot o Presidente Carlos Lesmes nun intento de evadir responsabilidades nos feitos anunciase publicamente en rolda de prensa que a culpa de todo tíñaa o lexislador, pola penumbra e imprecisión que envolve o marco legal.

 

Un desvario argumental, que paradoxalmente contrasta co silencio que mantivo en relación coa sobreactuación do seu colega na maxistratura. Diaz– Picazo, cuxo voto a favor da banca foi determinante para lograr que as cousas volvesen quedar como estaban, aínda cando a súa abstención era obrigada en razón á súa participación como docente no Colexio Universitario de Estudos Financeiros ( Cunef), propiedade da Asociación Española de Banca ( AEB), é dicir, nin mais nin menos que a patronal bancaria.

 

Con este novo despropósito, queda demostrado unha vez máis que a doutrina xudicial imperante non é o garantismo senón a regresividad, e iso é así, pola manifesta imposibilidade de conformar unha xustiza progresista no marco do réxime do 78, tendo en conta que a ideoloxía da propia Constitución inspiradora como a da súa lexislación de desenvolvemento é na maioría dos seus aspectos regresiva e conservadora. 

 

Non podendo ser doutra forma; por canto o texto redactado no transcurso do proceso constituínte estivo dominado en todo momento polo sector reformista do franquismo e vixiado polos poderes fácticos do vello réxime, impedimento sobrado para excluír dos seus implícito contidos de signo progresista. 

 

Tal característica induciu que no devandito contexto España garde na actualidade máis analoxía cun Estado autoritario que democrático, circunstancia que favoreceu a continuidade de hábitos de tempos pretéritos, o que impediu de partida a consolidación unha xustiza de vangarda.

 

Un obstáculo permanente que no caso presente facilita que a aberración xurídica convértase en norma de conduta, prexudicando os dereitos cidadáns en beneficio dos poderes políticos e económicos. 

 

Unha contraproducente dinámica que de ningún xeito se soluciona con oportunistas desmarques políticos como o utilizado por Pedro Sánchez tirando de  modificación normativa vía real decreto, e moito menos cando por desidia política está empantanada a transposición da directiva hipotecaria europea á lexislación nacional; unha Lei que chamada a protexer aos consumidores dos abusos hipotecarios leva dous anos de atraso a pesar do risco de sufrir unha forte multa, e que de terse resolto en tempo e forma evitaría ter chegado ao despropósito actual.

 

A solución debida pasa por liquidar o réxime do 78 con articulación de substitución alternativa, pois suposto contrario de manterse a súa vixencia, a xustiza garantista seguirá a ser unha quimera e a democracia unha aparencia. 

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Comenta