A Fiscalía pide expulsar unha muller por contratar tarxetas de crédito a cargo da señora que coidaba
Rebaixa a súa petición de pena de prisión a un ano e catro meses e reclámalle unha indemnización de 2.044 euros
Por E.P. | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 07/02/2019 | Actualizada ás 14:22
O Ministerio Fiscal rebaixou a súa petición de pena de prisión a un ano e catro meses para unha muller acusada de falsificar a firma da señora á que coidaba -xa falecida- desde xuño do 2013 ata xullo do 2015. Facíao para contratar tarxetas de crédito vinculadas á súa conta, dúas pólizas de seguro e unha liña telefónica. A Fiscalía sinalou que procede substituír esta condena pola súa expulsión do territorio nacional durante seis anos.
Desta maneira, o representante do Ministerio Público considerou manter o delito continuado de estafa e retirar o de falsidade en documento mercantil atribuído inicialmente á procesada. Para ela solicita, ademais, unha multa de 9 meses a razón de 6 euros ao día e que indemnice con 2.044 euros "a quen acredite resultar prexudicado tendo en conta que a afectada faleceu".
Así o determinou o fiscal na segunda sesión do xuízo, celebrada na mañá deste xoves na Audiencia Provincial de Ourense, durante a cal a acusada non quixo facer uso do seu dereito á última palabra. A acusada negou os feitos na vista inicial e atribuíu o seu uso das tarxetas de crédito a compras no supermercado, tendo en conta que a propietaria das mesmas llas entregaba para este fin.
APROVEITOUSE DA SÚA "CONFIANZA"
O Ministerio Fiscal destacou que a procesada, que xa foi condenada no ano 2008 por un delito de estafa, utilizou as tarxetas en cuestión en prexuízo da titular aproveitándose da "confianza" e "situación de necesidade" da suposta vítima, que "padecía unha enfermidade dexenerativa con esclerose múltiple" , de maneira que era "unha persoa dependente".
Neste sentido, o fiscal asegurou que a procesada foi a única persoa "capaz" de completar as contratacións sinaladas "só por teléfono, sen dar nunca a cara", porque soamente esta "coñece o uso das liñas" que se empregaron para realizar ditas operacións.
Ademais, o Ministerio Público sinalou que a acusada, que non dixo que fixo coas tarxetas e á que lle atribuíu contradicións nas súas declaracións, chamou á tía da suposta vítima por se se podía facer cargo da factura da luz, debido a que a conta estaba a cero. Isto significaría que a empregada "expoliara" a muller á que coidaba.
"NULO ARREPENTIMENTO" DA ACUSADA
Mentres, a letrada da acusación, en representación da filla da suposta vítima, atribuíu á procesada os delitos de furto, falsidade en documento mercantil e estafa, coa agravante de abuso de confianza derivado da relación persoal, polo que considerou aumentar a súa solicitude de pena de prisión para esta de tres a un total de seis anos.
Así, defendeu que a acusada, mediante unha "manobra enganosa", "simulou a firma para enganar ao banco" e contratar o xa referido sen o consentimento da muller que coidaba, unha persoa "con capacidade limitada".
Ademais, a avogada da filla da suposta vítima, que apuntou o "nulo arrepentimento" da acusada, destacou a "obrigación" da entidade bancaria de "extremar a cautela", xa que, cun "mínimo control", o delito "non ocorrería" ou "iría por vías distintas".
VERSIÓN DA DEFENSA
Pola súa banda, o letrado da defensa, que pediu a libre absolución da súa clienta, puxo de manifesto que a suposta vítima tiña as facultades cognitivas "conservadas" e "non estaba cega", polo que ela mesma "podería denunciar" o que ocorría e non a súa filla. Neste sentido, atribuíulle a esta a responsabilidade do despedimento da acusada por razón dos problemas que tiñan entre elas.
Nesta mesma liña, o avogado negou que a súa patrocinada se quixese facer co diñeiro que sinala Fiscalía, xa que "hai moitos datos" que apoian que a actuación da acusada foi "normal". Rexeitou, así mesmo, a "teoría" do fiscal de relacionar a falta de diñeiro na conta bancaria da suposta vítima co seu cliente.
Mentres, o letrado que acudiu en representación do banco en cuestión defendeu que a entidade bancaria "non ten que probar" se un clientes é capaz, senón "a persoa que invoca esa discapacidade", e asegurou que a suposta vítima, a diferenza do relatado pola letrada da acusación, "non tiña limitación visual".
"A denunciante dixo que súa nai era moi celosa coas cuestións bancarias e que non confiaba nela. Como sabía que a acusada lle baleirou as contas?", preguntouse, antes de engadir: "Se a muller entregou as claves a terceiras persoas, non se lle pode imputar á entidade financeira. Non concorren os orzamentos esenciais para que exista responsabilidade subsidiaria. Non houbo falsidade".
