Felipe González, conselleiro de Gas Natural Fenosa, exerce de santón da socialdemocracia europea (por non dicir mundial). Fala sempre ex cátedra e a súa é unha fluencia torrencial e un tanto atordoante, o verbo sempre moi por enriba das ideas, aquel, florido, estas, un ermo. En realidade, FG é un espléndido continente de conceptos vulgares e tramposos: a súa prédica envolve a ideoloxía vulgar e reaccionaria do stablishment. Destila o ar autosuficiente de quen parece rebelarse contra a mediocridade, pero é todo aparencia, aparencia que non dá agachado que o que transmite é igualmente mediocre, a cháchara insufríbel do pensamento neoliberal torpemente disfrazado con algún topicazo da esquerda light.