Cando convido aos amigos a xantar ou cear adoito poñer na mesa un espumante, un vermú e un viño etiquetados en galego. Para a sobremesa, queixo e licores, que tamén estean etiquetados na nosa lingua. Nese ambiente aproveito para poñer en práctica as miñas artes socráticas explicándolles a importancia que ten para a nosa economía e o futuro da nosa identidade cultural o consumo responsable. Entendo por tal, amosar preferenzas polos produtos do país e por aqueles que se expresan na nosa fala.