As leis non escritas

As sociedades semellantes á nosa teñen leis, decretos e ordes que son as que regulan a nosa vida cotiá. Desta maneira todos sabemos dos asuntos que podemos facer en función de tal lei ou decreto; e tamén os problemas que existen cando non acatas as normas. Mais, todos sabemos que hai leis non escritas que, sin estar plasmadas nin recollidas en ningúnha contitución o botelín, seguen funcionando na sociedade; siguen existindo incluso ó marxe de todo goberno ou estructura de poder. Pode que parezan xeralidades, que parezan ditos ou mesmo refráns, pero existen e, case sen decatarnos, forman parte da nosa vida.

Tempo de lecer e reflexión

Lembro que nas clases de filosofía o profe afirmaba que, pra poder reflexionar e filosofar, había que estar nun estado semellante á folganza. Ou sexa: non estar obligado polo traballo. O obxectivo era distanciarse das cousas ordinarias e ver a vida dende unha perspectiva distinta pra facer propostas razonadas ós problemas humanos.

Lembrando os tempos do nazismo

Escoitase con moita frecuencia que a historia da humanidade repítese ciclicamente. E aínda que os tempos sexan distintos e o medios técnicos mellores, os feitos e aconteceres actuais son semellantes ós vividos hai moitos anos.

As debilidades da democracia

Cando no canto da racionalidade mandan os impulsos máis primitivos, o que acontece non debe extrañarlle a ninguén. Feijoo, o presidente da Xunta e mandamais do PP galego, deixouno clariño dado que xa percibia quen era o persoeiro: Jácome será letal para Ourense, dixo.

Erro histórico

O acontecido coa votación da reforma laboral hai uns días, ademais de sacar á luz trampas que lembran ó Tamallazo que hai anos aconteceu na Asamblea da comunidade de Madrid, pon de actualidade cuestións que poden pasar factura ós partidos que emitiron un voto contrario a validar o decreto desa reforma.

Llegó la Mami...

“Llego la mami, La reina, la dura, una Bugatti. El mundo está loco con este party. Si tengo un problema no es monetary. Yo vuelvo loquito a todos los daddies. Yo siempre primera nunca segundary. Apenas hago doom, doom, Y le tengo dado zoom, zoom, por Miami...”

O cabalo de Atila

Anos atrás pregunteille a un compañeiro, que era concelleiro nunha vila desta provincia, como era o alcalde dese lugar. E con certa retranca contestoume: que queres que che diga, non fai nada, mais tampouco derrama.

Nadal da saudade

Ai Nadal da miña infancia e tamén da mocidade, cantas lembranzas me traes, cantos cantos e saudades. Cantas xuntanzas pasaron onde os bos desexos saen nas noites frías de inverno nesta casa e noutros lares. Neste solsticio do ano as esperanzas renacen e os desexos máis fermosos brincan ledos polo aire. Ai Nadal cantos recordos, cantas festas familiares, cantos so seres queridos, canta ledicia e pesares. Nesta terra tan fermosa todos queremos cantarche e pedimos paz no mundo, moito amor e liberdade.