Artigos de Mariña Pérez

I´m him

Falemos de identificacións, de referentes e de iconas culturais. Ás veces creo comprender os dobres de Hemingway. Supoño que hai que ser ben apaixonado para saír á rúa da Estafeta vestido de rigoroso branco e co pano vermello ao pescozo para observar os mozos caendo ao chan na súa carreira desesperada.

A catro columnas

Porque non todos os mortos son iguais nin todas as necrolóxicas teñen o mesmo valor. Algo así debeu pensar Paz Andrade cando desobedeceu as normas ditadas polos franquistas co gallo da morte de Castelao: as novas sobre o pasamento do “separatista” debían darse a unha soa columna en páxinas interiores, sen destacar a personalidade política do falecido agás para dicir que fora errada e que esperaba a misericordia de Deus (sic). Por suposto, só se podía falar da súa faceta como debuxante e caricaturista. (Que pobreza de intelecto censor, pensar que o Castelao debuxante non tiña perigo ningún, total, unhas raias pintadas e catro caricaturas choqueiras…)

Transparencias e outras prendas

Decataríanse coma min. De súpeto hai palabras que se poñen de moda e triúnfan en todo o mundo, teñen éxito coma os shorts ou as bebidas isotónicas. Nin sequera son eufemismos, son directamente inventos maquiavélicos, coma os bífidos activos ou os omega 3.

Fóiseme o Santo ao ceo

Aínda non entraron a roubar na igrexa da súa parroquia? Non será que non ten santos polícromos e milagreiros? Na nosa entraron hai pouco; só levaron a chave do sagrario e pouca cousa da colecta de diario. Non tocaron o cáliz dourado, nin o san roque, nin o san lourenzo, nin a virxe do socorro. Hai quen o ve mesmo coma un desprezo.

Da Real Filharmonía a Labordeta

Sitúense nun concerto da Real Filharmonía de Galicia. O público coñece exactamente o protocolo, sabe cando hai que gardar silencio, cando hai que romper en aplausos, os móbiles adoitan estar en off e ninguén se ergue no medio da interpretación a risco de sufrir olladas asasinas dun veciño de fila melómano.

Warning: artista solto!

Cando hai movementos de gobernos tamén hai moito tráfico de escena no mundo da cultura.

Ítaca e os lestrigóns

Se vas emprender a túa viaxe cara Madrid pide que o teu camiño sexa longo, rico en experiencia e en coñecemento. Chegar alí é a túa meta, pero non apresures a viaxe, é mellor que che leve anos e adíes o final. Tampouco esperes grandes riquezas nin premios: Madrid regalouche unha fermosa e demorada viaxe en vía ancha. Así saberás que Madrid forma parte do camiño mesmo e que a distancia que nos separa do desexo cumprido é sempre relativa e anecdótica.

Imparidade manifesta

Tanta lei de igualdade que nos venderon! O caso é que non entraron máis mulleres deputadas no congreso desde o famoso “non menos do 40% nin máis do 60% ” nas listaxes electorais. Debe ser que a visibilidade das mulleres ten outras velocidades distintas das masculinas. Iso, ou que o cromosoma Y se dopa.
Mariña Pérez Rei Mariña Pérez Rei é unha escritora amiense afincada na cidade de Santiago de Compostela. Licenciada en Filoloxía Hispánica e en Filoloxía Galego-portuguesa, actualmente exerce como profesora de Lingua e Literatura Galega no Ensino Secundario. Entre a súa obra publicada destaca a poesía e a novela curta. Tamén colabora en xornais e revistas con artigos de opinión. No ano 2005 acada o premio de poesía Eusebio Lorenzo Baleirón polo libro Fanerógama e comeza a publicar. No 2006 obtén o Premio Manuel Lueiro Rei de novela por Canícula, editorial Sotelo Blanco. No 2009 publica o libro de poesía en edición limitada e artesanal: Apuntamentos para un cuarto confuso e cambiante, na editorial Bourel. Un ano despois publica o libro de poesía Paquidermo na editorial Bubela co que ingresa na corrente filosófico- poética do sentimental-ISMO, e nese mesmo ano obtén o premio de relato de aventuras Antón Avilés de Taramancos coa narración Costa necrópole. Escenarios para deslembrar, publicada na editorial Toxosoutos. No 2011 participa nas antoloxías de poesía sentimental-istas da editorial Bubela e colabora co grupo musical Loaira.