Artigos de Emilio Martinez

Fast solidariedade

Houbo un tempo no que as campañas para esixir a liberdade de presos políticos, ou para tentar corrixir decisións xudiciais inxustas eran lideradas por organizacións que se gañaban o prestixio cun traballo serio de documentación e estudo antes de alzar a súa voz a favor de ninguén. Falo de organizacións como Amnistía Internacional ou Human Righ Watch, por citar dúas sobradamente coñecidas e dunha independencia contrastada. Cada unha das súas accións, cada unha das súas denuncias, cada un dos seus informes, son o resultado de centos de horas de traballo de ducias de persoas, traballo de confrontación de fontes, de verificación de datos. Podemos estar seguros que na inmensa maioría dos casos detrás das campañas lideradas polas organizacións nomeadas, detrás de cada denuncia, detrás de cada acción, hai un home ou unha muller inocentes, perseguidos polas súas ideas, detrás de cada denuncia hai unha decisión inxusta, unha condena arbitraría.

Homes e mulleres de Guerra

Saímos da aula na que se acababan de clausurar as xornadas nas que participara como ponente e camiñábamos falando cara a cafetería. Un dos meus acompañantes preguntoume: “… Emilio, e ti en que unidade serviches en Bosnia?”. Parei , sorrín e díxenlle: “Capitán, en ningunha, eu era obxector de conciencia”. O capitán miroume e dixo, “Creo que vou ter que sacarme unha foto contigo, é a primeira vez na miña vida que estou cun obxector”.

O silencio dos establos

Fai anos, o El Pais Semanal publicou na súa portada unha foto de Xurxo Lobato que estou convencido é unha das instantáneas que mellor ten captado a especial relación dos pequenos gandeiros galegos, e das pequenas gandeiras, cos seus animais. Era unha foto na que se vía a un home, xa maior, abrazando, nun xesto que desprendía un inmenso cariño, a cabeza dunha vaca rubia. Non me lembro de nada da reportaxe que Manuel Rivas publicara naquel número dedicado ao noso país. Lémbrome daquela foto.

Unha lista de comprobación

Ando estes días reflexionando sobre se non sería interesante que dedicara algo de tempo a deseñar listas de comprobación para utilizar nalgúns dos traballos nos que ando metido: negociacións con sindicatos, desenvolvemento de normativas, convocatorias de selección de persoal…

Uso da literatura

Fai xa algúns anos, cando impartía o módulo sobre “ONG para o Desenvolvemento” no mestrado sobre xestión de ONGs e Cooperación ao Desenvolvemento, organizado na facultade de Ciencias Políticas e da Administración da Universidade de Santiago de Compostela, sempre atopaba un oco para falar de literatura e de xornalismo.

Non todo é Laclau

Fai apenas uns días rematei de ler o libro “Por qué fracasan os países?. As orixes do poder, a prosperidade e a pobreza” (Editorial Deusto, 2012, Barcelona). Os seus actores, Daron Acemoglu e James A. Robinson son profesores de Economía no Instituto Tecnolóxico de Massachusets (o famoso MIT), o primeiro deles, e na igualmente famosa Universidade de Harvard o segundo. Anteriormente tiñan asinado conxuntamente outro best-seller da literatura económica: “Os orixes económicos da ditadura e da democracia” (2005), que non foi traducido polo momento ao galego ou ao castelán.

LUCAS 18:34; XOÁN 18:36

Nas eleccións xerais do ano 2000 o BNG obtivo os mellores resultados na súa historia nuns comicios deste tipo: mais de 300.000 votos, un 18,49% do total, e 3 deputados en Madrid. Dez anos antes non chegara á 48.000 votos, un 3,55%. En 1997 o BNG obtivo o 24% dos votos nas eleccións autonómicas, superando ao PSOE, que acadou os seus peores resultados, 19,46%, e 3 deputados menos que a forza nacionalista. Nas eleccións municipais de 2003 o BNG obtivo un total de 595 concelleiros, un 19,41 % dos votos. Estes resultados foron, e creo que é fácil chegar á conclusión, sustentados na confluencia de dúas circunstancias: unha primeira de orde interno e a outra derivada de erros de terceiros.

Aprendendo de The Big Theory

Nestes tempos abundan as reflexións sobre as razóns que fan necesaria a unidade da esquerda ante as próximas eleccións xerais.
Emilio Martinez (Ribeira, 1965). Entre os anos 1998 e o 2005 foi presidente da Coordinadora Galega de ONG para o Desenvolvemento. Na actualidade forma parte do Consello Galego de Cooperación ao Desenvolvemento como experto independente. Licenciado en Ciencias Económicas a súa carreira profesional está ligada, na súa meirande parte, a diversas administracións públicas, como a Universidade de Vigo, na que foi vicexerente de Recursos Humanos, a xerencia da Sociedade Galega para o Desenvolvemento Comarcal, o concello de Lugo ou a Universidade de Santiago de Compostela, na que actualmente é director de área, no ámbito, logo de exercer en distintos períodos como técnico superior de Xestión no ámbito da I+D+I ou vicexerente no campus de Lugo. Ten colaborado en distintas publicacións como “A Nosa Terra”, “Tempo Exterior” ou a “Revista Galega de Emprego”.