Artigos de Emilio Martinez

Ógalla unha simple anécdota

Hai uns días a miña compañeira, despois da lectura dos varios xornais que mercamos os domingos, lembroume unha anécdota escoitada hai anos. O protagonista, neste caso o narrador, é un profesor que aos dous nos dou clase, na facultade de Ciencias Económicas de Santiago de Compostela. Un deses profesores aos que o paso do tempo dá mais valor, un deses profesores dos que anos despois de ter rematada a carreira segues gardando un bo recordo das clases e lamentas non ter prestado mais atención ao que intentaba ensinar sobre David Ricardo, Keynes, Hicks ou Pierro Sraffa...

Trump para sempre?

Ás veces, co paso do tempo experiencias de distinto tipo, desde conversas a viaxes ou lecturas, que tiñas considerado intrascendentes, toman unha relevancia que non agardabas.

A complicidade do silencio

Este artigo ía titularse “Non nos esquezamos de Brecht”. Como seguramente moitos estaba convencido de que o poema “E por min viñeron” fora escrito por Bertolt Brecht a mediados dos anos 30, cando o réxime nazi mostraba, dentro de Alemaña, os horrores que despois estendería por toda Europa.

Mensaxe nunha bolsa de patacas fritidas

Ás veces non é necesario leer sesudas análises para entender a realidade, para entender porque as cousas son como son. Ás veces non é necesario empaparse de profundos estudos sobre a realidade política para entender, e explicar, os resultados dunhas eleccións.

E todo ía ben

Das películas do director francés Mathieu Kassovitz que teño visto, entre elas “Babylon A.D”, “Gothika”, “Asesino(s)”ou “Os ríos de cor púrpura” quédome cunha das primeiras: “Le Haine” (“O Odio” de 1995) un drama social ambientado nos disturbios, a principios dos 90, sacudiron o suburbio parisino de Les Muguets. Quédome coa historía e quédome coa reflexión que encerra a voz en off coa que comenza e remata a cinta: “É a historia dun home que cae dun edificio de cincuenta pisos. Para tranquilizarse mentres cae ao valeiro, non para de decirse: ata agora todo vai ben, ata agora todo vai ben... ata agora todo vai ben. Pero o importante non é a caída, é a aterraxe”.

Saída, voz e lealdade

Ao longo da nosa vida no ámbito persoal, no social ou no profesional ímonos atopando con diferentes tipos de persoas, persoas coas que nos sentimos mais a gusto, ou non, persoas coas que nos sentimos mais ou menos identificados.

Quero ser de Bilbao!

Cando era un cativo xogábamos ao fútbol nos descampados que facían de patio de recreo do Colexio Bayón, en Ribeira, e todos queriamos ser, parecernos cando menos, a Quini, a Satrustegui, a Santillana ou a Iribar (o que tiña a mala sorte de xogar de porteiro), incluso na nosa ousadía suspirábamos por asemellarnos a Johan Cruyff. Soños de nenos.

Coma ti, pedra pequena coma ti

Hai libros que se compran polo autor, hainos que se compran aconsellados por un amigo ou por unha boa crítica nalgún suplemento de cultura, e os hai que se compran por casualidade, por algún detalle, tal vez nímio, que nos chama a atención: o deseño dunha portada, ou o título. Hai xa un lustro merquei “Cancións de amor a queimarroupa” de Nickolas Butler, Libros del Asteroide, 2014, simplemente polo título.
Emilio Martinez
Emilio Martinez (Ribeira, 1965). Entre os anos 1998 e o 2005 foi presidente da Coordinadora Galega de ONG para o Desenvolvemento. Na actualidade forma parte do Consello Galego de Cooperación ao Desenvolvemento como experto independente. Licenciado en Ciencias Económicas a súa carreira profesional está ligada, na súa meirande parte, a diversas administracións públicas, como a Universidade de Vigo, na que foi vicexerente de Recursos Humanos, a xerencia da Sociedade Galega para o Desenvolvemento Comarcal, o concello de Lugo ou a Universidade de Santiago de Compostela, na que actualmente é director de área, no ámbito, logo de exercer en distintos períodos como técnico superior de Xestión no ámbito da I+D+I ou vicexerente no campus de Lugo. Ten colaborado en distintas publicacións como “A Nosa Terra”, “Tempo Exterior” ou a “Revista Galega de Emprego”.
Galicia Confidencial
GC 2024

Séguenos
Facebook
Twitter
Telegram
Instagram
YouTube
TikTok
Quen somos RSS Legal Política de cookies Achegas Publicidade
Licencia de Creative Commons
GC está baixo licenza Creative Commons Recoñecemento-NonComercial-CompartirIgual 4.0 .