Os Franco negan un "proceso coactivo" na venda do Pazo de Meirás, que o Estado alega para reclamalo

O avogado do Estado Javier Suárez defendeu a existencia dun "proceso coactivo" en relación á adquisición do Pazo de Meirás, en Sada (A Coruña), por parte da familia Franco, na vista previa do xuízo, que se celebrará o 6 de xullo, segundo acordouse este venres. Pola súa banda, o letrado dos herdeiros do ditador negouno.

"Foi un proceso coactivo cunha involucración moi importante das admistraciones públicas", expuxo Javier Suárez, en relación ás achegas dadas non só por institucións senón tamén por particulares. Este argumento rexeitouno a parte demandada na vista previa a un proceso xudicial para reclamar o citado inmoble para o patrimonio público.

"Se foi máis ou menos voluntaria a achega, non garda ningunha relación", dixo sobre un procedemento no que están personadas tamén a Xunta e os concellos de Sada e A Coruña. Así, o avogado do Franco cualificou de "irrelevante o dato ao obxecto do presente litixio", incidindo, nunha posterior réplica ao letrado do Estado, na súa postura. "Negamos que fose coactivo", sentenciou.

Na vista previa, na que tanto a Avogacía do Estado como a representación legal do Franco rexeitaron a posibilidade dun acordo --que xa admitiron difícil antes do seu inicio en declaracións aos medios de comunicación--, suscitáronse debates ao redor dos feitos controvertidos, especialmente sobre a escritura do ano 1941 do inmoble. O avogado do Estado cualificouna de "simulada" e o do Franco defendeu a legalidade da mesma.

Nesta vista, celebrada no Xulgado de Primeira Instancia número un da Coruña, rexeitáronse, ademais, algunhas das alegacións expostas polas partes, entre elas as da familia Franco, pero tamén unha das que expuxo o Estado en relación ás achegas feitas, no seu momento, por máis administracións públicas a parte da do Concello da Coruña, que si admite a familia Franco.

"DOAZÓN" A UN "XEFE DE ESTADO"

A pesar diso, ao termo do acto celebrado este venres, o avogado do Estado mostrouse satisfeito polo resultado. Tamén asegurou, como expuxo durante a súa intervención, que o seu posicionamento nesta demanda pasa por alegar que a adquisición do Pazo foi "para un fin público" e pola condición de "xefe do Estado" de Franco. "Non como persoa física", recalcou.

Na súa demanda, a Avogacía do Estado expón tamén que foi o concello de Ferrol e non Franco quen abonou o imposto de contribución, cuestión que se expuxo nas alegacións e que por parte da xuíza se admitiu facer o requirimento necesario para que se achegue a documentación que conste a este respecto no consistorio.

Por outra banda, o letrado sostivo que había unha explotación de carácter agrario da que se facía cargo en determinadas cuestións a Administración central e que se mantivo vixilancia da Garda Civil ata o ano 1990, argumentos, xunto a outros, expostos para apoiar a reivindicación de que o inmoble pase ao patrimonio público.

"Foi unha doazón como xefe de Estado", insistiu na súa exposición o avogado, quen admitiu que non afirman na súa demanda que houbese por parte do Estado "un pago como tal". No entanto, remitiuse ás achegas que, segundo recalcou, fixeron administracións públicas e particulares nun "proceso coactivo".

"ABANDONO" DA ADMINISTRACIÓN

"O importante é que o diñeiro non saíu nin do comprador nin das arcas públicas, senón de particulares que non son parte", expuxo, pola contra, en relación a este proceso, a representación legal da familia Franco, quen rexeitou que fose unha "doazón a un xefe do Estado". "Que foi un agasallo é verdade", apostilou.

Mentres, dixo que, tras a morte do ditador, houbo por parte do Estado un "abandono" do pazo, apelando, entre outras cuestións, á rehabilitación acometida polos herdeiros tras o incendio que afectou o inmoble. "Os meus demandados foron posuidores en concepto de donos", expuxo fronte os argumentos da Administración central.

Outra das cuestións que centrou parte das diverxencias foi a escritura de 1941, que o letrado do Estado --os avogados da demais partes na maioría dos casos sumáronse á súa exposición, con algunhas incorporacións-- puxo en cuestión. De "fraudulenta" para dar "unha aparencia a favor de Franco e os seus herdeiros", chegouna a cualificar. "É un documento válido", replicoulle a parte demandada.
"NON VAI SER FÁCIL"

O alcalde de Sada, Benito Portela, trasladou a súa confianza en que o preito polo Pazo de Meirás permita "recuperar a dignidade a todo o Estado". Antes de comezar a vista previa dun proceso xudicial no que están personados Avogacía do Estado, Xunta e concellos de Sada e A Coruña, dixo que espera que o pazo sexa "do patrimonio público". No entanto, sobre a posibilidade dun acordo na vista previa, o rexedor de Sada admitiu que as posturas están "moi distanciadas".

Así o recoñeceu o avogado da familia Franco. "Dubido moito que haxa un acordo", dixo aos medios ás portas do Xulgado de Primeira Instancia número 1 o letrado Luís Felipe Utrera. "Non vai ser fácil, pero xa veremos", expuxo.