Investigadores da USC vinculan entre un terzo e a metade dos contaxios no mundo a 'supercontaxiadores'
Sitúan a orixe evolutiva máis recente das cepas "non antes de novembro de 2019".
Por Europa Press / Redacción | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 21/05/2020 | Actualizada ás 19:55
Un equipo de investigadores da Facultade de Medicina de Santiago (USC) e do Instituto de Investigacións Sanitarias concluíu que entre un terzo e a metade dos contaxios rexistrados no mundo a causa da COVID-19 están relacionados cos chamados 'supercontaxiadores'.
Estes investigadores, liderados polo profesor Antonio Salas Ellacuriaga e polo xefe do servizo de Pediatría do CHUS, Federico Martinón, revelaron as primeiras probas e a importancia desa figura dos 'supercontaxiadores', e para iso analizaron case 5.000 xenomas do coronavirus, o que, en termos do código xenético do virus, supón uns 150 millóns de letras.
A principal complicación do traballo non foi a cantidade de información coa que tiveron que lidar, xa que este grupo adoita manexar este volume de datos que requiren un gran esforzo bioinformático, senón que o problema computacional veu da man doutras análises máis propias da xenética evolutiva e para os que se necesitan días para obter resultados que logo hai que dixerir e interpretar.
Ademais da comprobación do novo dato sobre a existencia dun axente 'supercontaxiador', o estudo realizado leva aparelladas outras consideracións relacionadas coa data probable do inicio desta epidemia, a máis importante do século, así como a súa posible orixe que os investigadores sitúan no mundo animal.
Segundo o doutor Salas, "este é un paso fundamental para entender o proceso de dispersión do virus" e será "de gran utilidade para tratar de prever e previr futuros brotes e pandemias, xa sexa de coronavirus ou outros patóxenos con potencial igualmente letal ou mesmo superior".
CONTEXTO ESPAÑOL
Este profesor engadiu que "o escenario en España é un tanto particular no contexto do continente", xa que no noso país "entraron as primeiras cepas do virus que afectaron a case toda Europa", pero a maiores, recibiu unha cepa asiática "que apenas entrou en ningún outro país europeo": "un 'supercontaxiador' pertencente á liñaxe B3a".
"Tiñamos claro que para entender o que estaba a ocorrer nesta pandemia primeiro debiamos facer unha reconstrución adecuada do proceso evolutivo que deu lugar ao virus e as súas distintas versións actuais; unha árbore filoxenética que relaciona todos os xenomas dunha maneira precisa e que é o alicerce fundamental sobre o que bascula case todo o demais", explicou o docente da Facultade de Medicina da USC.
Segundo os autores, esta sería a primeira vez que se utilizan os principios de máxima parsimonia para identificar as mutacións concretas que deron lugar ás distintas cepas do virus, e lográrono aproveitando a súa experiencia no campo da evolución xenómica.
Federico Martinón, pola súa banda, aludiu ao traballo realizado, con tanta información e en tan pouco tempo. "É a natureza multidisciplinar do noso grupo e a nosa formación no ámbito da infectómica o que nos permitiu enfrontarnos a un proxecto destas dimensións", subliñou.
PROBAS DA EXISTENCIA DO 'SUPERCONTAXIADOR'
Ademais do traballo taxonómico realizado cos xenomas do coronavirus, o achado máis sorprendente e novo deste estudo é demostrar a existencia e o impacto na pandemia de persoas con alta sensibilidade para transmitir o virus COVID-19, os 'supercontaxiadores'.
Ata o momento, esta figura "discutiuse nos medios e desde un punto de vista epidemiolóxico" sen outras evidencias, aínda que agora os investigadores conseguiron revelar probas da súa existencia. Nalgúns casos deron lugar ao que os xenetistas denominan tecnicamente como 'efectos fundadores locais', que se traduciron en brotes epidémicos locais ou estatais.
ORIXE EN NOVEMBRO DE 2019
O estudo adiantado este xoves á comunidade científica pon de manifesto, "usando simulacións teóricas que se alimentan da variabilidade xenómica observada no coronavirus", que a orixe evolutiva máis recente de todas as cepas actuais se sitúa "non antes de novembro de 2019".
Ademais, en base aos datos recollidos e analizados, o equipo formado por Antonio Salas e Federico Martinón suxire a posibilidade de que na primeira onda epidémica asiática puideron existir moitos máis casos que os reportados polas autoridades sanitarias.
