Orde xudicial para investigar se a Deputación de Ourense cometeu prevaricación mercando mobiliario urbano en 2011
A orde parte dunha sentenza previa, na que o Xulgado do Contencioso-administrativo número 2 condena á Deputación ourensá a abonar 193.093 euros a un particular que lle vendera bancos e marquesiñas en 2011.
Por E.P. | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 14/01/2021 | Actualizada ás 17:38
O Xulgado do Contencioso-administrativo número 2 de Ourense ordenou que se practiquen dilixencias para investigar se a Deputación de Ourense cometeu un delito de prevaricación na adquisición de mobiliario urbano no ano 2011, cando a institución provincial estaba gobernada por José Luís Baltar. A orde, segundo informa o TSXG, parte dunha sentenza previa, na que leste mesmo xulgado condena á Deputación ourensá a abonar 193.093 euros a un particular que lle forneceu bancos e marquesiñas no ano 2011.
A Administración provincial recoñeceu durante o proceso que recibiu o mobiliario urbano, pero alegou que non o pagou porque o orzamento non fora aceptado previamente. O xuíz, con todo, estima o recurso do particular "a fin de evitar un enriquecemento inxusto por parte da Deputación, que percibiu os bancos e marquesiñas e, con todo, non abonou o seu prezo".
Con todo, debido á forma na que foi adquirido o mobiliario urbano, o xuíz ordena na sentenza a remisión das actuacións ao Ministerio Fiscal co obxectivo de que se practiquen "as dilixencias que considere necesarias para determinar se procede o exercicio da acción penal pola posible comisión dun delito de prevaricación cometido polo/os responsables do encargo das subministracións de bancos e marquesiñas, sen prexuízo doutros nos que puidesen incorrer".
O xuíz advirte na resolución que a parte recorrente "beneficiouse dunha forma groseira dunhas subministracións encargadas a dedo, sen orzamento, contrato ou formalidade algunha e, o que é máis grave, saltándose a normativa en materia de contratación, impedindo que outras empresas puidesen presentar as súas propostas, de modo que finalmente encargásense as subministracións á que mellor oferta fixese, co consecuente beneficio para os administrados e para as arcas públicas".
Máis aínda, o maxistrado destaca que "nin sequera se tratou de eludir a aplicación da normativa acudindo a sucesivos contratos inferiores ao mínimo legal para esquivar, en fraude de lei, a aplicación da normativa contractual". "Senón que non se fixo contrato algún, a pesar de que as subministracións encargadas supuxeron para o erario público centos de miles de euros", engade. Por todo iso, conclúe que procede deducir testemuño de particulares ao Ministerio Fiscal por se, no caso de que non se estimase prescrito, puidésese apreciar a comisión dun delito de prevaricación.
