Once anos de cárcere para a muller que asfixiou a súa nai na Coruña

A sentenza estima unha atenuante por confesión debido a unha carta que deixou a acusada tras cometer o homicidio.

Por E.P. | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 29/05/2021 | Actualizada ás 13:50

Comparte esta noticia

A Audiencia Provincial condenou a 11 anos e medio de cárcere á muller que matou a súa nai por asfixia na Coruña en marzo de 2019, dous días antes de que fosen ser desafiuzadas do piso no que residían por falta de pagamento do aluguer.

Os maxistrados da Sección Primeira, nun fallo ditado o pasado 22 de xaneiro, consideraron á acusada autora dun delito de homicidio con agravante de parentesco, aínda que estimaron a atenuante de confesión para reducir a pena. Ao concluír o xuízo, o xurado declaráraa culpable de homicidio por sete votos a favor e dous en contra.

Segundo o relato de feitos probados que figura na sentenza, recollida por Europa Press, ocorreu o 23 de marzo de 2019, a dous días do desafiuzamento. A muller e a súa nai tiveran unha "discusión de crecente intensidade" durante a cal a filla colleu "un coxín ou unha almofada" e "con intención de acabar coa vida" da vítima asfixiouna ata a morte.

Posteriormente, ese mesmo día ou ao seguinte, a acusada redactou unha nota nun papel que deixou no salón e no que confesaba: "Despois do almorzo empezamos a discutir polo tema do desafiuzamento e non se como acabei asfixiándoa coa almofada, non sei que me pasou, ela tiña tanto medo a non ter un teito, e non paraba de dicir que tiña que morrer e eu non sei como pasou. Despois tentei reanimala, pero xa non respiraba". Neste mesmo escrito, agregaba: "Teño que terminar cunha débeda e logo reunireime con ela (coa nai), volverei a casa e alí poñerei unha solución a todos os problemas". Con todo, finalmente non tentou acabar coa súa vida.

Dous días despois de cometer o homicidio, dirixiuse a unha entidade bancaria para retirar un importe de 1.010 euros correspondentes á pensión que cobraba a súa nai. A continuación, a acusada apagou o teléfono móbil e durante dúas semanas estivo en paradoiro descoñecido, ata que o 8 de abril entregouse en dependencias da Policía Nacional e desde entón permaneceu en prisión provisional.

NON HOUBO INXESTA DE MEDICAMENTOS NIN AUXILIO

Durante o xuízo, celebrado en xaneiro na Audiencia Provincial da Coruña, a muller declarou que case non se acordaba de nada, aínda que afirmou lembrar "unha almofada" e que a súa nai, que, segundo o seu relato, tiña depresión, dicíalle "mátame".

O seu defensa --que alegaba un trastorno mental da procesada, polo que os feitos constituirían un homicidio imprudente ou, subsidiariamente, auxilio de suicidio-- argumentou que fora unha inxesta en grandes cantidades de paracetamol a que acabara coa súa vida, pero os informes forenses non o acreditaron e así o ratificou o xurado popular.

"O estado da vivenda, a falta de aclaracións por parte da acusada no acto do xuízo e os informes de toxicoloxía non acreditan a inxesta medicamentosa pretendida pola defensa, e menos o auxilio da acusada ante a intoxicación da súa nai, que nalgún caso requiriu a presenza médica no domicilio nin a asistencia da anciá nun servizo de urxencias", engade a sentenza.

Xunto a iso, todos os signos externos do cadáver eran "compatibles coa asfixia", segundo os informes forenses, e os coxíns e a funda da almofada achados contiñan restos de ADN da vítima. Ademais, os documentos policiais constatan que a muller, aínda que non o recoñeceu expresamente na súa declaración, era a autora da carta na que ela mesma "se atribúe a autoría do sufocamento da súa nai". Por iso, o fallo da Audiencia asegura que "é unha manifestación espontánea e libre da acusada" que serve para confirmar a atenuante por confesión.

NON HOUBO TRASTORNO

Así mesmo, os maxistrados non estimaron unha eximente incompleta por trastorno mental transitorio, que lle reduciría aínda máis a pena, porque o trastorno disociativo que padece --explicado por informes médicos e ratificado polo xurado-- débese ao propio falecemento da súa nai e non a circunstancias anteriores ao homicidio. "Antes dos feitos non concorre alteración das súas capacidades", resume a sentenza.

E é que, aínda que o inminente desafiuzamento "puido ocasionar unha situación de angustia ou alteración emocional na acusada", esta situación non produciu "algunha minoración na súa capacidade para formar a súa vontade e comprender o alcance dos seus actos". Por todo iso, a pesar de que a Fiscalía solicitaba un total de 14 anos de cárcere, finalmente a Audiencia, tras a declaración de culpabilidade por parte do tribunal xurado, fixou a pena de prisión en 11 anos e medio.

A Sección Sexta da Audiencia Provincial da Coruña acolle un xuízo
A Sección Sexta da Audiencia Provincial da Coruña acolle un xuízo | Fonte: arquivo

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Comenta