O empregado de banca acusado de quedar con diñeiro de clientes en Santiago nega os feitos

O empregado dunha sucursal bancaria de Santiago de Compostela acusado de apropiarse de diñeiro de clientes declarou a súa inocencia no xuízo celebrado este xoves. Asegura que é "absolutamente falso" que participase nos feitos polos que Fiscalía lle pide unha pena de tres anos de cárcere --por delitos de estafa continuada e falsidade en documento mercantil--.

Na vista na Audiencia Provincial da Coruña --con sede en Santiago--, o acusado apuntou a que o resto dos compañeiros da oficina de Caixabank --antes de Barclays-- contaban coas claves para operar desde o seu posto, pois "todos" coñecían os contrasinais de cada compañeiro e era habitual que intercambiasen os seus sitios.

Así mesmo, o acusado de apropiarse preto de 15.000 euros sinalou que, previamente aos feitos que se lle imputan, recibira unha herdanza de máis dun millón de euros polo falecemento da súa nai.

O procesado, que contestou a preguntas de fiscalía e o seu avogado, pero non da acusación particular de Caixabank --entidade para a que se reclama unha indemnización de máis de 30.000 euros--, entrou a traballar en outubro de 2015 na oficina de Xeneral Pardiñas na que sucederon os feitos durante a fusión entre Barclays e Caixabank, onde estivo ata finais dese ano.

No xuízo, relatou que se lle encomendou a tarefa de revisar documentación de contas que ían ser bloqueadas por falta de datos como non contar co DNI. Respecto diso, xustificou que tiña o nivel básico de operativas --nivel 1--, pero era necesario que a directora ou o apoderada --nivel 2-- autorizasen determinadas accións como a cancelación dunha conta.

Os feitos que se lle imputan pasan pola cancelación dunha conta dun matrimonio falecido para apropiarse do seu saldo de 7.436 euros, así como dous rescates dun fondo de pensións que suman máis de 15.000 euros, aínda que despois reintegrou 7.616,8 euros a esa póliza, segundo a acusación.

Con todo, asegura que "nunca" cancelou esa conta e tacha de "absolutamente falso" que quedase co rescate do fondo de pensións. Dixo "xurar polo máis sacro" que di a verdade. Asegura que "operativamente é imposible" que puidese realizar esas operacións.

FEITOS PROBADO NO XUÍZO POLO DESPEDIMENTO

Pola súa banda, a fiscala lembrou que, no xuízo do social sobre o seu despedimento, deuse por probado que foi o responsable do sucedido. "Non fun ben asesorado", escudouse o empregado de banca, membro dunha coñecida familia compostelá, sobre ese caso.

A fiscala expuxo que tanto a auditoría do banco, como a carta de despedimento e a sentenza do social apuntan a que o acusado comprobou desde o seu posto os saldos dos acusados antes de apropiarse de fondos, ademais dunha pericial caligráfica que o sinala como posible autor da falsificación de firmas, esgrime.

Sobre este extremo, o acusado defendeuse: "Asinei ese documento que foi ditado polo xefe de zona", sostén, porque lle dixeron que era "a única maneira de que termine pronto e acabe rápido". "Se fose hoxe en día as cousas serían diferentes", xustifícase.

IRREGULARIDADES DETECTADAS POLO AUDITOR

Durante o xuízo, tomou a palabra o auditor do banco que responsabilizou dos feitos ao acusado. Relatou como este home "recoñeceu" no seu día realizar unha das estafas, aínda que negou a outra. Cre "rechamante" que ante "dous modus operandi idénticos nunha oficina", "recoñeza un e outro non". "Unha vez que se expoñen as evidencias era difícil negalas", asevera.

Explica que se relacionou a este traballador coas irregularidades porque consultou previamente as contas dos afectados e foi desde o seu terminal desde onde "se dixitalizou unha firma para desbloquear o plan de pensións, cando era imposible que a firma fose da clienta" ao atoparse hospitalizada en Madrid.

Así, "por eliminación", di o que por entón era auditor do banco, "ninguén" que non se apropiou do diñeiro vai facer despois unha devolución. Sinala que ao presunto autor fixo un seguimento de todas contas por "é clarísimo o obxectivo que ten".

Un dos puntos sobre os que chama a atención a defensa é que o 4 de xaneiro de 2016, cando houbo un movemento do plan de pensións --o reintegro dun rescate 7.616 euros--, o acusado xa non se atopaba na oficina de Xeneral Pardiñas, senón que se marchou á de Rosalía de Castro. Preguntado por este punto, o auditor do banco ve "posible" que se estivese "movendo" entre as dúas oficinas, pois "non é estraño" na mesma cidade.

"A OFICINA ERA UN CAOS"

Entre as testemuñas, falou unha antiga compañeira do acusado na sucursal que ratificou que "era habitual" intercambiar postos de traballo entre empregados e traballar con claves doutros para non demorar as xestións.

Tamén lembrou que, naquel entón, "a oficina era un caos", pois, pola fusión entre bancos, os empregados descoñecían o sistema de Caixabank. A isto uníase "moita presión a nivel comercial" debido a que as contas de "moitos" clientes bloqueábanse. Esta muller sinalou que nunca viu ao acusado simular a firma de ninguén, á vez que o definiu como unha persoa "amable" e dixo que os "clientes estaban moi contentos con el".

Con todo, durante o xuízo ensinóuselle a esta traballadora --que tiña o contrasinal do seu posto anotada nun 'post-it'-- que se usou a súa clave para o rescate do plan de pensións, pero negou que ela fose responsable desa operación. No tocante a este punto, o auditor do banco considera que a operación "máis fea" que supostamente realizou o imputado foi a de ir á terminal de caixa e suplantar a identidade desta compañeira.

Outra empregada coincidiu en que a oficina era "un caos", xa que "había desorde e descontrol total". Varios traballadores corroboran que era práctica habitual que se intercambiasen postos cando alguén saía a tomar o café ou ía ao baño, por exemplo. Igualmente, todos coinciden en que ningún observou ao agora procesado realizar irregularidades no seu día.

Unha directora que estivo á fronte da oficina durante algúns dos meses nos que sucederon os feitos dixo que non tiña "nin idea" de que se usou a súa clave para autorizar unha das operacións, pero "non facía falta nin pedir a clave" porque se podían usar os computadores doutros compañeiros coa sesión aberta.

AFECTADOS

Tamén testificou unha muller que declarou que, en decembro de 2015, o banco en Santiago cancelou o plan de pensións á súa irmá, a pesar de que a súa irmá se atopaba en Madrid hospitalizada.

Por iso, denunciou os rescates que se fixeron da póliza, así como porque se detectou que alguén suplantó á súa irmá para abrir unha conta ao seu nome. Posteriormente, conseguiuse recuperar todo o que se sacou sen a súa autorización.

Ademais, compareceu como testemuña o neto dun afectado ao que se cancelou a súa conta sen o seu coñecemento. Tras decatarse por un extracto a finais de 2015, a familia desta persoa reclamou ao banco o diñeiro retirado, 7.463 euros, o cal se reintegrou case catro anos despois, entre marzo e abril de 2019. O xuízo continuará este venres, 18 de xuño, na Audiencia coas periciais e as conclusións antes de quedar visto para sentenza.

Xuízo a empregado de banca de Santiago acusado de apropiarse de diñeiro de clientes | Fonte: Europa Press