A decepción europea

A fins desta primavera vanse celebrar as eleccións ao Parlamento Europeo, prognosticándose unha moi baixa participación electoral e unha clara orientación do voto cara opcións de extrema dereita e da esquerda antisistema, manifestando deste xeito o rexeitamento da cidadanía europea á UE e aos seus efectos na vida cotián da cidadania europea. Semella, tamén, que este fenômeno será moito mais nidio nos Estados do sur da Europa.

Por X.A. Pérez-Lema | A Coruña | 19/01/2014

Os europeistas dos primeiros 50 do século XX apostaban pola construción federal e partillaban do pacto da post-guerra,  construído pólos democristiáns, social-liberais e socialdemocratas arredor do Estado de benestar, a cohesión social e a economia de mercado. Mais axiña a vella CEE xirou cara unha construción econômica limitada de pequenos pasos, o chamado avance funcionalista, que arquivou a idea federalista e a construción política, deseñando unha complexa e pouco democrática urdime institucional que compatibiliza un Parlamento elixido democraticamente, uns ominipresentes Estados que monopolizan as decisións dos Consellos Europeo e de Ministros e un Banco Central Europeo alleo a todo control democrático, ao que se lle veta financiar directamente aos Estados e se lle orienta ao control da inflacción, deixando inermes aos Estados e territórios do Sur da Europa diante da ausência de ferramentas fiscais e orzamentarias por parte da UE. Unha Unión, asemade, que só orzamenta para desenvolver as súas políticas pouco mais do 1% do PIB europeo,fronte ao 6-7% do gasto federal USA.