Feijóo tenta restar importancia á sentenza que condena ao PP

O presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, ve "verosímil" a sentenza da Audiencia Nacional sobre o pago en negro da reforma da sede do PP na rúa Génova, pero incidiu en que a condena do partido é como "responsable civil subsidiario dun traballador", en referencia ao extesoureiro Luís Bárcenas.

Así respondeu este venres, ao ser preguntado na rolda de prensa tras a reunión do seu Goberno sobre a sentenza que condenou a Bárcenas a dous anos de prisión por abonar en b máis dun millón de euros das obras, mentres que o PP deberá pagar --como responsable civil subsidiario-- 123.669 euros polo Imposto de Sociedades de 2007 de Unifica, o estudo de arquitectura que se encargou do proxecto.

A ese respecto, Feijóo dixo que "non cabe máis valoración que a da propia sentenza". "Hai unha repartición de culpas en grao sumo elocuente: hai unha persoa que está condenada por realizar determinados actos que, de acordo coa sentenza, son delituosos; e a organización para a que traballa é responsable civil subsidiaria do que facía ese traballador", explicou.

"Iso é o que di a sentenza e, como comprenderán, non teño máis que dicir que me parece verosímil", agregou Feijóo respecto diso.

Neste sentido, o presidente da Xunta dixo que "o mellor" que se pode facer é "recoñecer" e "estudar" a sentenza para poder "facer as referencias que correspondan" ao fallo.

Dito isto, o tamén líder do PP de Galicia aproveitou para sinalar --en referencia velada á retirada do escano do deputado de Unida Podemos Alberto Rodríguez-- que el non pertence a unha organización "que teña problemas co Tribunal Supremo".

"Nós, ou polo menos eu, non pertenzo a ningún partido político que teña problemas co Tribunal Supremo ou que diga, ademais, que o Tribunal Supremo prevarica ou que aplicar unha sentenza do Tribunal Supremo é unha formulación fascista", puntualizou Feijóo.

Por isto, insistiu en que cando a Xustiza "estuda un caso e ditamínao, é moi bo coñecer a sentenza, valorar a sentenza" e considerar "que iso o que a xustiza admite" nas condutas que nelas aparecen acreditadas.