Confirmada polo Supremo a condena a un home por violar unha muller en Pontevedra facéndose pasar por unha veciña
Os maxistrados sinalan que o recorrente alude "de modo nesgado" a unhas probas periciais que descartaron a presenza de perfil xenético seu na man dereita da vítima e déixase no tinteiro a proba de cargo "suficiente" da súa culpabilidade.
Por Europa Press / Redacción | MADRID | 05/07/2022 | Actualizada ás 20:45
O Tribunal Supremo (TS) confirmou unha condena de 11 anos de cárcere para un home que violou en Pontevedra a unha muller, á que espertou en metade da noite facéndose pasar por unha veciña e agrediuna con luvas e escondendo o seu rostro nunha sudadera con carapucha. Así, os maxistrados rexeitaron, como pediu a Fiscalía, cada un dos motivos alegados polo violador no seu recurso.
A Sala do Penal, nunha sentenza do pasado 9 de xuño recollida por Europa Press, considera demostrado que o violador, "en todo momento e para ocultar a súa identidade", valeuse da sudadera con carapucha para taparse a cabeza, á vez que levaba "tamén" oculta a cara con outra peza que só lle deixaba visibles os ollos.
Por iso, ratifica, como o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, o castigo imposto en 2021 pola Audiencia Provincial de Pontevedra, que o condenou polo delito de violación de morada en concurso medial cun delito de agresión sexual na modalidade de violación e un delito de lesións, máis a agravante de disfrace. O Supremo á súa vez avala que teña que indemnizar con 300 euros á vítima polas feridas que lle causou e prohíbelle achegarse a menos de 300 metros ou comunicarse con ela durante 16 anos.
"SON AURORA, PÓDESME ABRIR?"
Os feitos remóntanse á madrugada do 8 de setembro de 2018, cando o condenado foi a casa da vítima tapado cunha carapucha e, "finxindo voz de muller", fíxose pasar por unha veciña, "logrando" que a muller lle abrise a porta. "Son Aurora, pódesme abrir?", díxolle para que lle deixase pasar. Ao darse conta do engano, ela tentou pechar, pero non puido porque o atacante a agarrou con forza dos brazos e empuxouna cara ao interior.
Unha vez dentro, o condenado levouna ata o salón, tirouna ao chan e meteulle a man por baixo do pixama "con ánimo de satisfacer o seu desexo sexual", mentres a muller non paraba de gritar e tratou, sen conseguilo, de quitarlle a carapucha e descubrir a súa cara.
Con tal de que non puidese seguir gritando mentres lle facía tocamentos nas súas partes máis íntimas, coa outra man tapoulle o nariz e a boca. Por último, golpeoulle a cabeza varias veces contra o chan, deixouna alí tirada e marchouse. A muller sufriu varias feridas na cabeza e pernas que requiriron unha semana de curación.
No seu recurso ao Alto Tribunal, o violador pretendía ser declarado inocente, pero os maxistrados expoñen que hai mostras de ADN do condenado "non só na vivenda, á que nunca accedera antes, senón tamén no pixama que levaba" a muller e "baixo as uñas da vítima, quen tratou de quitarlle a carapucha".
Os maxistrados sinalan que o recorrente alude "de modo nesgado" a unhas probas periciais que descartaron a presenza de perfil xenético seu na man dereita da vítima e déixase no tinteiro a proba de cargo "suficiente" da súa culpabilidade. E considérano unha falta de respecto aos feitos declarados probados.
