O Supremo confirma 13 anos de cárcere para o actor que tentou asasinar á súa parella en Vimianzo no 2019
O tribunal confirma que Javier Miñones actuou con aleivosía, ratifica a agravante de xénero e denega a atenuante por trastorno psíquico
Por Europa Press / Redacción | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 22/11/2022 | Actualizada ás 16:26
A Sala do Penal do Tribunal Supremo (TS) confirmou a pena de 13 anos de cárcere para o actor e expolítico Javier Miñones, quen en maio de 2019 tentou asasinar á súa exparella acoitelándoa en diversas ocasións no pescozo tras acudir ao seu lugar de traballo en Vimianzo.
O fallo do alto tribunal, con data de 10 de novembro de 2022, desestimou o recurso de casación interposto polo acusado e confirmou a sentenza que ditou a Audiencia Provincial en abril de 2021 e que posteriormente sería ratificada polo Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG).
A parte da pena de cárcere, a Audiencia impuxéralle o pago dunha indemnización de 30.500 euros, a prohibición de comunicarse e achegarse á vítima a menos de 300 metros durante 15 anos e a residir no seu mesmo municipio, e liberdade vixiada durante sete anos tras saír de prisión.
O recurso da defensa de Miñones, que foi cabeza de lista de Compromiso por Galicia á Alcaldía de Vimianzo en 2015 (xa desvinculado do partido), alegaba que se podía inferir a "non intencionalidade" por parte do acusado de matar á súa exparella, polo que considera que o delito atribuído debe ser o de "lesións con instrumento perigoso".
"Iso inférese do desentimento de continuar acoitelando á súa exparella no intre no que unha persoa entra no lugar de traballo e ao observar a escea procede a pedir auxilio e chamar nese mesmo intre á Garda Civil. O acusado podería continuar coa súa acción se tivese verdadeira intención de acabar coa vida da súa exparella", explica a defensa.
Con todo, os maxistrados do Supremo contradín estes argumentos e confirman que Miñones tentou matar á vítima porque "o fixo de maneira que se aseguraba o crime". Así mesmo, o acusado non parou a acción "pola súa propia vontade", senón porque foi sorprendido por outra muller que accedeu ao lugar; e abandonou o lugar cando se decatou de que estaban a chamar á Garda Civil, pero "sen facer nada para minorar as consecuencias do seu acto".
Por iso, o TS conclúe que "non se produce un desentimento eficaz" do intento de asasinato. "O autor non reclama que os terceiros axuden á vítima, senón que despois do seu brutal ataque márchase do lugar deixando ferida á vítima, (...) simplemente, foxe de alí", engade o tribunal.
Ademais, fronte á pretensión da defensa de que se descarte a alevosía, o Supremo ratifica que o home elixiu "o momento concreto" para que a vítima "non poida defenderse"; que executou o acto sabendo que á muller "seríalle máis difícil pedir axuda" e era "a única empregada presente" nese momento; e que a atacou "de forma sorpresiva".
AGRAVANTE DE XÉNERO
Tamén tentou a parte recorrente que non se apreciase a agravante de obrar por motivos de xénero, aínda que os maxistrados, na liña do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG), vena "clara" porque vítima e agresor mantiveron unha relación de parella que finalizara e que só el quería reiniciala.
"Os feitos acontecen polo desexo do recorrente de acabar coa vida de M., na idea de castigar con iso a súa negativa a persistir na relación de parella", proseguen os xuíces.
De igual modo, desestiman a atenuante de alteración psíquica que sostén a defensa, en tanto que "nada está acreditado sobre que as facultades volitivas" de Miñones "estivesen afectadas" nin polo trastorno adaptativo que padecía nin pola medicación.
FEITOS PROBADOS
A Audiencia Provincial da Coruña relatou na sentenza, agora confirmada polo Supremo, que o sospeitoso e a vítima mantiveron unha relación sen convivencia dende 2017 ata o mes de febreiro de 2019, cando terminou, a pesar de que o condenado seguía insistindo en retomala.
O 15 de maio dese ano, sobre as 9.10 horas, "coa intención de acabar coa vida" da súa excompañera sentimental, accedeu ao lugar onde traballaba armado cun coitelo de cociña oculto entre as súas roupas.
Os maxistrados destacan que escolleu esa hora porque sabía que as oficinas "se acharían, con toda probabilidade, sen afluencia de xente, polo que lle sería máis difícil pedir axuda, pois, ademais, era a única empregada presente". Ademais, portaba unha maleta propiedade da vítima, a cal se comprometeu a devolverlle o día anterior, evitando, con iso, que puidese desconfiar da súa presenza nas oficinas.
