Angrois-As aseguradoras de Renfe e Adif dubidan que as secuelas dalgúns feridos sexan consecuencia do accidente
A xuíza recriminou a unha avogada das aseguradoras por preguntar cuestións "que terá que responder o forense".
Por Europa Press / Redacción | Santiago de Compostela | 15/02/2023 | Actualizada ás 14:55
As aseguradoras de Renfe e Adif puxeron en dúbida nesta segunda sesión da fase de responsabilidade civil do xuízo polo accidente do tren Alvia que as secuelas dalgúns dos feridos sexan consecuencia dos golpes sufridos no descarrilamento. Foi o caso dun viaxeiro que perdeu a visión tras o sinistro ferroviario e que por ese motivo tivo que deixar a súa profesión. "Amaba a miña profesión. Ter que cortar con iso foi moi traumático, cambiar a miña vida totalmente", declarou esta testemuña.
Na quenda da aseguradora de Renfe, QBE, a súa avogada preguntoulle polo seu nivel de visión antes do accidente. "Era suficiente. Tiña unha saúde visual delicada. Tiña que coidala e corrixir a miña visión con lentes e tiven problemas de saúde ocular, pero ningún que me fixese deixar a miña actividade profesional e necesitar axuda na miña vida diaria", respondeu este home.
Neste sentido, e ante as cuestións da letrada desta aseguradora, a testemuña admitiu que "vía menos que outras persoas pero podía facer", segundo remarcou, a súa vida e o seu traballo. "A mesma véspera do accidente eu estaba a traballar. Tiña compromisos antes e despois do accidente. Se quere facer ver que o accidente non tivo que ver, non sei entón como houbo un antes e un despois", subliñou o home.
Nese momento, de feito, interveu a xuíza para recriminar á avogada da aseguradora de Renfe porque "iso llo terá que preguntar ao forense". A continuación interveu o avogado de Allianz, quen incidiu no interrogatorio a esta vítima do accidente, en busca dos informes médicos que dixesen que o seu estado actual de saúde débese ás lesións polo sinistro.
A maiores, o letrado da aseguradora de Adif cuestionou a este home por "canto lle paga" á persoa que lle atende no seu día a día. "É a miña parella, que é unha persoa marabillosa. Quero dicilo desde aquí", resaltou a testemuña, emocionado. "Non hai pago algún?", ha repreguntado o letrado, ao que o home contestou que non.
"PENSEI QUE MORRÍA"
"Pensei que morría. Dixen, vou morrer esmagado", advertiu este sobrevivente da traxedia durante a descrición do vivido na curva da Grandeira ante o seu avogado, que é o que representa á asociación de prexudicados Apafas.
Segundo explicou, "a viaxe pareceu normal todo o camiño, ata que se chegou á curva". Logo tivéronlle que sacar do interior do convoi: "Estaba sentado en dirección á marcha e ao comezar a curva sentín que me ía e saín despedido do meu asento e fun voando ao outro extremo do vagón. Impacteime de lado, rompinme dúas costelas e caín ao chan boca arriba. Aí empezáronme a caer. Empecei a sentir impactos de obxectos cun ruído infernal", lembrou.
TENSIÓN POSTRAUMÁTICA
Algo similar ao ocorrido con esta vítima sucedeu na quenda doutra máis nova que sofre tensión postraumática desde entón, que se lle "cronificou", segundo declarou unha das especialistas que o trata. A avogada de QBE interesouse polas limitacións que isto lle supón para o seu quefacer diario, tratando de evidenciar que pode levar unha vida "normal", mentres que o de Allianz quixo saber se un trastorno que lle afecta pode proceder da existencia de "algún problema na familia".
"Vinte anos encima" foron os que "caeron" aos pais doutra das declarantes no xuízo esta sesión, quen compareceu para reclamar os danos e prexuízos que lle corresponderían ao seu pai, xa falecido. No seu nome, trouxo a colación a dura experiencia que viviu e como chamaba a atención sobre "a cantidade de teléfonos móbiles que soaban e que ninguén os collía" dos primeiros instantes tras o descarrilamento.
Outro home lamentou a morte naquel tren da súa nai, coa que estaba "moi unido" o primoxénito dos seus fillos, mentres un mozo que sufriu lesións rememorou como tentou levantar un asento para auxiliar a viaxeiros "pero pesaba unha animalada" e, segundo constatou, "só quería saír de alí".
