Un viaxeiro do Alvia lembra que saíu pisando xente e pedindo perdón: "O nivel de pánico é tan grande que dura anos"

Outra vítima que perdeu á súa muller denuncia "segunda victimización" polo trato das institucións españolas.

Por Europa Press / Redacción | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 21/02/2023 | Actualizada ás 13:36

Comparte esta noticia

Un viaxeiro que perdeu á súa muller no accidente do tren Alvia, ocorrido fai xa case 10 anos no barrio compostelán de Angrois, denunciou o proceso de "segunda victimización" que sofren os sobreviventes debido ao trato que lles dan as institucións españolas.

Na súa declaración no xuízo polo sinistro ferroviario da curva da Grandeira, este home, cuxa esposa é unha das 80 vítimas mortais do accidente, apelou ao estatuto da vítima do delito, do ano 2015. "Para que non se nos sigan facendo victimización secundaria como está a suceder, polo que se nos tratou polas organizacións estatais", afirmou, ante o malestar da xuíza, que, con todo, deixoulle introducir estas ideas á marxe da súa reclamación civil (que é a fase que afronta nestes momentos o proceso xudicial, despois da acción penal).

A testemuña criticou a "ocultación de documentos" por parte de entidades como Adif e lamentou que as propias vítimas tiveron que "botarse á rúa" para manifestarse e pedir "axuda" para que se soubese a verdade sobre as causas da traxedia.

Na fase de instrución, a investigación chegou a pecharse co maquinista Francisco Garzón como único imputado, cuestión que cambiou tras un auto da Audiencia Provincial da Coruña que apuntou á eventual responsabilidade do ex director de seguridade de Adif Andrés Cortabitarte.

"SAÍN PEDINDO PERDÓN"

Este martes, entre outras testemuñas, afectadas en primeira persoa ou familiares de vítimas, compareceu un sobrevivente que relatou como puido saír polo seu propio pé do tren, pero fíxoo "pedindo perdón á xente que quedaba alí".

El notou "perfectamente" que algo pasaba uns minutos antes do descarrilamento. Xunto ao seu acompañante, decidiron non levantarse como si facía "toda a xente" debido á proximidade da estación de Santiago. "E eu estou aquí hoxe porque non me levantei. Ou iso creo", aseverou.

A continuación, narrou como lle asaltou o "pánico", debido á situación dentro do vagón. A sensación de perigo "é tan forte", segundo advertiu, que "non se vai durante anos". "Primeiro penso que me vou a asfixiar, de feito nos días seguintes incluso me custaba beber un vaso de auga, do axitado que estaba o meu corpo", proseguiu.

Tras axudar a un home e ao seu acompañante, saíu do tren "pedindo perdón á xente que queda alí". "Como non sei axudar a esa xente e nin sequera me atrevo a mirar, o único que consigo facer é mirar cara a adiante, procurar non pisar o que non quero pisar e pedir perdón", indicou.

"I HAVE SO MUCH TO SAY"

Máis breve do esperado foi a intervención doutro dos sobreviventes cuxa muller morreu catro días despois do accidente da Grandeira. "I have so much to say", púidose escoitar na sala, xusto antes de que se cortase a conexión por videoconferencia.

Previamente, este home, que compareceu xunto ás súas fillas, lembrou que saíu "disparado" do seu asento cando descarrilou o Alvia. "E desgraciadamente a miña esposa, que estaba pegada á xanela, á medida que o vagón se virou dun lado, todo caeu encima, ademais de outros pasaxeiros", rememorou.

A maxistrada Elena Fernández Currás (c) no xuízo polo accidente do Alvia, na Cidade da Cultura
A maxistrada Elena Fernández Currás (c) no xuízo polo accidente do Alvia, na Cidade da Cultura | Fonte: César Arxina - Europa Press

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Comenta