Federico, o siciliano que aprendeu galego “escoitando á xente” e chama Galicia “a súa casa”

Chegou con 19 anos, cunha bolsa de estudos da súa escola de hostalaría en Palermo. Iba para un mes, para estudar castelán, e levaba na cabeza a imaxe típica que en Italia tiñan de España: paella, sevillanas e touros. “De Galicia apenas se falaba, non a coñeciamos. Dicíannos que era algo diferente, pero non nos explicaban nada. E claro, eu cheguei e atopeime cunha terra verde, moi ordenada, moi limpa… e cun clima totalmente distinto ao de Palermo, que é coma África" rí. "Gustoume moitísimo porque era o oposto do que coñecía”.

Federico conta así a súa primeira impresión de Galicia. Unha sorpresa que lle quedou fonda. Aquel mes en Santiago non foi só unha experiencia académica, foi o comezo dun vínculo inesperado coa terra e coa xente.

“NINGUÉN NOS DIXO QUE AQUÍ SE FALABA OUTRO IDIOMA”

Aínda que viña para aprender castelán, foi o galego o que máis o marcou. “Ninguén nos dixo que aquí se falaba outro idioma. Dicían que había un dialecto, pero os profesores non tiñan nin idea do que dicían. Cheguei e atopeime coa xente na rúa, nas panaderías, no súper, falando un idioma distinto, que non era castelán. Para min soaba moito máis ao italiano, incluso ao siciliano, que ao propio castelán. Chamoume moitísimo a atención”.

Ese interese naceu tamén pola súa familia de acollida. “Eles falaban galego entre eles. E entendín que o galego era a lingua de Galicia, e que moita xente o falaba, antes incluso máis ca agora creo. Eu cheguei para aprender castelán e acabei levando tamén palabras de galego. Gustábame porque atopaba palabras moi parecidas ás do meu idioma e tamén ao portugués. Pensaba: esta xente ten unha facilidade para os idiomas brutal. Con pouco esforzo poden falar galego, castelán, portugués e mesmo italiano”.

“APRENDINO ESCOITANDO Á XENTE”

Federico ten claro que moita xente de fóra pensa que España é só castelán. Pero a realidade de Galicia demostroulle que non é así. “Podes vivir aquí falando só castelán, claro, pero é unha limitación. Eu non digo que sexa inútil aprender castelán, pero se aprendes galego, moito mellor. No día a día podes falar galego en todas partes: no súper, no banco, na parada do bus…”.

O seu propio proceso de aprendizaxe foi natural. “Eu nunca estudei galego como tal. Aprendino escoitando á xente, sobre todo nas cociñas, porque traballo de cociñeiro. A xente falábame en galego e tiven que aprender si ou si. Claro que me gustaba, pero foi algo natural. E ao final, entre falar, escoitar, ver cousas, música, WhatsApp… tamén aprendín a escribilo un pouco. Pero nunca fun a unha escola para aprendelo, aprendino da xente”.

O CELGA E A NECESIDADE DE CERTIFICAR

Co tempo, viu que necesitaba acreditar o seu coñecemento. Decidiu presentarse ao Celga 4, o título oficial de galego. “Para optar a un traballo público é fundamental. Así que pensei no futuro, e aproveitei a tempada baixa en hostalaría para facer un curso na Escola Oficial de Idiomas. A verdade é que foi unha experiencia marabillosa. Tiven unha profesora fenomenal e aprendín moitísimo. Presenteime este ano, non o aprobei, pero penso volver. Iso si, deberían explicar mellor os erros na corrección do exame, porque sen saber que fixeches mal non sabes en que tes que mellorar”, explica.

UNHA VIDA EN SANTIAGO

Despois da súa primeira experiencia en Santiago, regresou a Italia. Buscou traballo en Palermo, en Roma, por toda Sicilia… pero non atopaba nada que lle convencera. “Eran traballos sen contrato, cousas moi á italiana. E eu, con 19 anos, quería aventura. Así que decidín volver a Santiago. Grazas á familia de acollida, que agora son a miña familia galega, atopei traballo na zona vella. E así levo dez anos aquí”.

Falar galego axudoulle tamén a integrarse. “A xente mírate doutra maneira. Se falas galego, intégraste máis. Moitas veces nin se decatan de que son italiano, e claro que iso axuda. Non quero dicir que traten mal aos de fóra, pero é normal que a xente valore que falen o seu idioma”, di.

GALICIA, UN FOGAR ESCOLLIDO

Para el, falar galego foi a porta para coñecer de verdade Galicia, tamén a nivel persoal. “O galego deume moito en todos os aspectos: no traballo, na amizade, na cultura. Se vives nun sitio e non falas a súa lingua, como podes dicir que coñeces ese lugar? Eu teño claro que se vas a un sitio a vivir, o mínimo é aprender a súa cultura e a súa lingua. Se non só estas de turista, pero se queres vivir, hai que integrarse. Hai culturas que non se integran, como moitos americanos, que falan inglés e pensan que xa está. Pero vivir nun sitio non é iso”, engade. 

Federico non renega das súas raíces. “Eu son siciliano e sempre o serei. A miña identidade siciliana está moi marcada. Pero síntome moi querido polos galegos e síntome próximo a Galicia. Téñolle moito cariño”. E despois de dez anos, o que era unha experiencia de estudante converteuse nunha vida. “Galicia agora é a miña casa. É o lugar onde decidín vivir e, de momento, seguir vivindo”, conclúe.