Por admin | Fene | 27/10/2017
Os dous intentos do PP para asaltar o goberno local de Fene acaban no absurdo elevado ao máximo. Diego Calvo, o incondicional do líder Feijoo, segue mudo un día despois de que en Fene fracasase o segundo intento de moción de censura contra Juventino Trigo. Xa non digamos os medios do réxime feijoniano, os fracasos non se poden radiar polos medios públicos porque prexudican severamente a imaxe de orde dun partido que procura darlle a volta e retorcer as leis ao seu antollo. En Fene xa todo vale para facerse co poder, o terceiro concello da comarca de Ferrolterra en poboación é unha peza clave na reconquista da cabeceira comarcal.
Pois ben, as leis taxan milimetricamente a moción de censura nos concellos: ten que ser asinada pola maioría absoluta de edís da Corporación e deben propoñer un candidato á alcaldía. Así que a moción de censura cando é dilixenciada pola secretaría municipal convócase a sesión automaticamente dez días despois. Coma nos plenos de constitución, a corporación presídea a mesa de idade e no caso de Fene correspóndelles a unha concelleira do BNG, de maior idade no goberno censurado, e a outra do PP, de menor idade na oposición.
Pero no concello sabandeiro a partir de aquí complícase todo á hora de aplicar a lei antitransfuguismo. Neste caso hai dous concelleiros que asinan a moción de censura sobre os que recaeu en xuño de 2017 a retirada de representación política de Participación Democrática Directa, cando se aborta a primeira intentona de moción de censura ás portas da secretaría de Fene. Os propoñentes, PP, PSOE e os edís díscolos de PDDdG coñecen a expulsión destes últimos no momento de presentala e aínda que dispoñen de sinaturas para tramitar a moción, o PSOE dá a espantada sen volta atrás.
Comeza a seguir unha batalla xudicial que abre un furado no sistema cun auto xudicial que en outubro de 2017 suspende cautelarmente o paso a concelleiros non adscritos dos concelleiros do PDDdG informado no Pleno de 3 de agosto pasado. Con isto, o auto de medidas cautelares restitúe estes edís nos seus dereitos e dá vía libre á segunda tramitación da moción de censura. A revogación do alcalde segue o seu curso ata que, na sesión de 26 de outubro de 2017, Participación Democrática Directa solicita a suspensión do pleno da censura porque os edís foron expulsados en xuño sen que ninguén recorrese, anulase nin suspendese esa resolución da coordinadora do partido. Segundo batacazo ao PP, a persoa de maior idade da mesa suspende co seu voto de calidade o Pleno á vista de que non se cumpren os requisitos do artigo 197.1.a da LOREX e se pode poñer en risco o interese xeral e a estabilidade do Concello.
Certamente, estamos ante un despropósito porque, se para botar un alcalde, o primeiro paso é usar o xulgado para subverter a vontade política, déixase a estabilidade municipal a expensas de resolucións xudiciais futuras que poderían causar unha cadea de danos irreparables á administración municipal e a terceiros. Para entendernos, queren facer o segundo piso sen columnas no primeiro. Acábannos de descubrir que no xulgado ensinan a sumar e restar en política.
A primeira conclusión é que as regras de xogo non son iguais para todos. Se o PP quere unha moción de censura o que ten que facer é obter os votos sen trampas. Claro, faino así porque sabe que nunca terá o apoio de Participación Democrática Directa. Sorprende que Feijoo, como Napoleón rodeado polo seu estado maior, decretou unha moción de censura sen votos populares. Unha quimera física e metafísica. Que aprendeu desde que preside a Xunta? Cre aínda que a política é un show televisivo ao manguerita style?
A intentona do PP en Fene non só perverte a moción de censura nos concellos senón que é un intento descarnado de derrogar de facto o pacto antitransfuguismo. E, non o esquezamos, estamos nun momento de involución da monarquía parlamentaria do setenta e oito, cun Partido Popular botado ao monte do 155 e cun primeiro partido da oposición entregado ao proceso contra Cataluña.
Despois de dous intentos de moción de censura en Fene nesta lexislatura 2015-2019, non haberá dous sen tres. Iso si, o prazo legal caduca en maio de 2018. A partida segue e tamén é momento de que a alternativa política ao réxime reflexione que tamén nos concellos se xoga o cambio e a apertura dunha nova etapa que traia novas formas de facer política baseadas na mediación e no diálogo. Como sempre me acordan os sabios populares: o común merece un concello que mire por eles.
Se tes problemas ou suxestións escribe a webmaster@galiciaconfidencial.com indicando: sistema operativo, navegador (e versións).
Agradecemos a túa colaboración.