Sánchez mantén a corrupción

Un dos aspectos mais positivos que trouxo consigo a sentenza do caso Gürtel foi sen dúbida a carga argumental que posibilitou o desaloxo de Rajoy da Presidencia do Goberno, como así mesmo, acreditar no seu implícito a existencia da trama corrupta utilizada polo PP para captar financiamento ilegal, ao delatar con iso que o partido da gaivotas concorrera aos distintos procesos electorais dopado ata as cellas, e por tanto tomando vantaxe nas urnas sobre os seus directos competidores. 

Pero transversalmente o seu contido tamén delatou o dobre xogo de Ciudadanmos, quen torpemente tentou utilizar a pena condenatoria en favor das súas pretensións a través dun absurdo intento de lograr que a maioría da representación parlamentaria decantásese por apoiar a súa aspiración á convocatoria inmediata de eleccións. Obviando a propio intento que na cadea infecta de corrupción, ademais da evidente implicación dos partidos políticos e os seus membros , ocupa un lugar de notoriedade a elite do mundo empresarial pola súa contrastada condición de instigadores e cómplices da mesma. 

Eses pesos pesados do Ibex 35 situados no ollo do furacán, pola súa implicación en subornos e apaños na adxudicación de contratos de obras e servizos públicos, sen que a pesar da transgresión da legalidade, da súa participación nos  repetidos escándalos, esixísense responsabilidades, impedísese a súa concorrencia á licitación pública ou se profundase sobre a turbidez dos seus actos.

E mentres os destacados membros do establishment empresarial fan uso de tales prácticas lucrándose a través das redes clientelares; Albert Rivera, "o seu príncipe azul", negando as súas connotacións con esta trama de corruptores, nun cínico exercicio de ocultación e permisividade, non dubida en disfrazar a Ciudadanos de adaíl da honradez e a rexeneración política, é dicir, todo un expoñente de patronazgo, de relación de intercambio mutuo de favores entre dúas partes , a do clan do IBEX e o seu partido. 

Un noxento comportamento de complicidade que vén reportar ao partido laranxa a súa exaltación a través dos medios de comunicación controlados por esa elite, e cuxa contrapartida ten na promoción demoscópica das súas siglas o mais significado referente.

Unha reprobable actitude de quen non tendo unha ideoloxía sobre a que asentar a súa acción política, sen vocación de servizo público tenta a través de subterfugios alcanzar o poder ao só obxecto de favorecer en exclusiva os intereses da cuadrilla  financeiro-empresarial que lle promoven e apadríñanlle. 

Xa que logo,  se por rexeneración e hixienización democrática era obrigado desaloxar da política a Rajoy e a súa caterva, do mesmo xeito resulta imperativo prescindir de Ciudadanos, pois se o PP foi apeado do Goberno por lucrarse da corrupción, do mesmo xeito o partido liderado por Rivera, mais alá da súa simulada función de vixía da honorabilidade, decántase abertamente por defender a quen empresarialmente forman parte de idéntica trama e teñen na corrupción o seu modo de facer negocio, é dicir, en prestar incondicional apoio aos  intereses do establishment empresarial patrocinadores do seu partido.

A esa clase privilexiada que conforman uns corruptores que a pesar da súa implicación nos feitos impunemente permanecen nun confortable claroscuro.

Pero tal disxuntiva alcanza maior impacto tendo en conta que mais alá das referidas connotacións, é incontestable que estamos ante un problema que só se pode eliminar dando un cambio radical á situación, pois non é que o sistema sexa corrupto; é que a corrupción é o sistema, que ao converterse en norma de aceptación xeneralizada, é utilizado de forma habitual por gran parte dos partidos políticos do réxime do 78 como ferramenta de financiamento político e mesmo como fonte de enriquecemento persoal, ata niveis de implicación que pola súa excedida dimensión fai que sexa inútil combater este latrocinio coa aplicación de cambios parciais ou timoratos.

Mais que ser obviada, tal circunstancia debese estar moi presente nas decisións do novo Presidente do Goberno á hora de conformar o seu Executivo, especialmente cando o seu acceso a tan alto cargo veu precedido do desaloxo do seu antecesor no cargo pola súa complicidade coa corrupción, e cando a implicación do seu propio partido (PSOE)na trama corrupta non difire para nada dos malos hábitos da dereita.

Razón sobrada para proceder en corrección e como expresión de cambio efectivo instaurar para o efecto un Ministerio de Transparencia Institucional e Loita Contra a Corrupción como mostra de compromiso real de posta en marcha de políticas de prevención e erradicación da corrupción; pero nesta ocasión polo visto non puido ser, pois o Presidente Sánchez estruturou o novo Gabinete vendendo igualdade e modernidade, pero con todo, deixou pasar a oportunidade de aplicar a acción directa para poñer punto final dunha vez por sempre  ao gran lastre da nosa democracia.

O que vén indicar, que de momento a corrupción seguirá campando ás súas anchas, e que terán  de ser outros os que acometan a faena.