GALERÍA DE FOTOS: Curtis, o pobo que regresou ao ano 1900 por un día
Como serían as feiras nos seus inicios, alá polos primeiros anos do século XX? O rebulir de xente que se xera hoxe nas vilas ese día sagrado de feira ten moita historia ás súas costas. Por iso, Curtis quixo vestirse de época e rememorar a trasfega de artesáns e comerciantes que a vila viviu dende a chegada do ferrocarril. As vestimentas, os postos, os cantares de cego, os cativos repartindo o xornal... non faltou detalle!
Por Uxía Iglesias | Santiago de Compostela | 01/08/2018 | Actualizada ás 22:32
Igual ca outras moitas vilas galegas, Curtis xurdiu ao redor dunhas vías do ferrocarril. Pouco a pouco, a xente - moita dela comerciante - foi facendo daquel espazo deserto o seu lugar para vivir. Xente de aquí e dacolá que chegaba no tren a aquela estación principiante e decidía montar o seu negocio e construír o seu lar no pobo. "Coma os pioneiros do oeste!", conta riseira Dolores Vázquez, unha das veciñas de Curtis.
A historia familiar desta muller, ademais de curiosa, é ben representativa. O seu avó, sen nada que envexarlle a eses pioneiros do oeste, chegou a Curtis de casualidade. El traballaba nas minas de Canfranc e cando quixo volver para a súa casa en Palas de Rei pasouse de estación e espertou en Curtis. "Baixou do tren e botouse a andar. Como tiña moito tempo antes de coller o seguinte tren, pensou en barbearse, pero non atopou tal barbaría. Así que regresou á súa casa e trouxo a súa familia a Curtis para montar aquí o seu salón de peiteados", recorda Dolores.
Tal como lle aconteceu ao avó de Dolores, aconteceulle a outra moita xente. Así pois, foise convertendo nun pobo de comercio que abastecía a toda a xente das aldeas da redonda. O ambiente era totalmente propicio para a feira, por iso hoxe en día, segue sendo unha tradición con moito arraigo. Mais os tempos mudaron, e aínda que a feira segue sendo un punto de socialización e un impulsor do comercio das vilas, vívese ben diferente unha feira actual ca unha de 1900. Estes encontros teñen unha longa historia detrás e a Asociación de Comerciantes de Curtis non quixo pasala por alto. Por iso levan tres anos consecutivos celebrando a feira "Curtis na lembranza".
Unha feira que engalana a rúa principal da vila. Por ela pasean bois nos carros, cabalos, mozos repartindo os xornais, gaiteiras e pandeireteiras, afiadores, os cegos e os seus cantares, gardas civís - dos de tricornio e capa -, mozas, rapaces, cativos e maiores vestidos coma nos tempos artergos... Non falta detalle. Ás beiras da calzada faise oco o oleiro, as tecedoras, o pataqueiro, o canteiro, o tallador da madeira... Semella que o pobo viaxou no tempo 118 anos da noite para a mañá. Detrás de todo isto, hai moito traballo e moitas persoas involucradas. "O máis importante é falar coa xente maior, que é a que nos aporta os recordos e a que nos leva á esencia da feira de 1900", di Marisa, outra das organizadoras da festa.
"Nunca tanta xente viu Curtis", séntese dicir na rúa. Outros contan que "Curtis é a vila por onde todo o mundo pasa e ninguén para". E é que hoxe en día, un encontro coma este, "do pobo e para o pobo" - di Dolores-, recupera esa tradición de días de feira con enchenta de xente. Esta veciña criouse nun ultramarinos, "entre froita", e recorda ben o rebulir da xente cando era cativa e moza: "a feira vivíase moito, o ir e vir dos veciños, os coches, os camións, os animais... o conto de mercar os churros e verte coa xente". Aínda que Curtis mantén dous días de feira ao mes, esta de 1900 é diferente: recupera a esencia do que acontecía nas rúas daquela época.
"É moi bonito ver o pobo cheo de xente e os nenos correndo polo medio da rúa sen coches nin preocupacións", conta Dolores. O certo é que a vila conseguiu un ano máis o que pretendía: volver xuntarse, porque tal como recorda Marisa, "hai quen só regresa a Curtis neste día". E ademais, cumpriron coa teima de recuperar a historia e a cultura do pobo, "de preservar a tradición e dala a coñecer a quen xa non a lembra", pensa Marisa.
