O amoreamento das historias clínicas do Sergas

Desde entón a información xerada no Sergas queda arquivada e accesible nos ordenadores da consulta. Pero hai moita información (sensible e confidencial) que está aínda en soporte papel, que xa non estará nos Centros de Saúde senón amoreada nunha nave industrial. A recuperación semella que será dificultosa: a información acumulada durante décadas pode que sexa irrecuperable. Tamén nos podemos preguntar pola protección dos datos clínicos que figuran neses expedientes. Se non se garante esa custodia estarase vulnerando o dereito á protección dos datos persoais. Realmente é necesario este traslado? Están as historias clínicas en boas mans? A empresa encargada deste proceso merece a nosa confianza?

Esta pregunta é pertinente: quen é o responsable de levar a cabo esta delicada operación? Trátase de Servicio Móvil (antes denominada Severiano Gestión, unha antiga compañía de mudanzas de As Pontes), que se converteu,  nos últimos anos, nunha das empresas que máis contratos asina co Servizo Galego de Saúde; podería superar o 20% do orzamento do Sergas. Esta empresa tivo unha gran expansión e nos concursos por toda España alíase con Eulen, da que é administradora mancomunada Micaela Núñez Feijóo, irmá do actual presidente da Xunta. Pero Severiano Gestión (agora Servicio Móvil) xa ten o seu historial. Fagamos un pouco de memoria. Xestionaba,  no 2004, o arquivo de historias do Hospital de Pontevedra, cando un  incendio deixou o hospital sen documentación clínica. Tamén estaba encargada, en 2005, dunha nave con material da Consellería de Educación valenciana que tamén ardeu. O informe policial sinalaba a posibilidade de que o lume fose intencionado.

 

En 2014 o goberno de Núñez Feijóo doulle a concesión, por dez anos, dun centro loxístico para almacenar e distribuir material sanitario por toda Galicia. Esta actividade era realizada por persoal do Sergas nas propias áreas, coa máxima eficacia e sen que houbese ningun problema. Pero pasou a mans privadas, cun custo de preto de 100 millóns de euros, e poñen a disposición da empresa unha información de gran interese estratéxico empresarial. En Negreira ergueron unha nave na que centralizan ese servizo. En abril dese mesmo ano a Xunta de Persoal denunciou nun escrito un “grave desabastecemento nos laboratorios do CHUAC”. Sinalaba carencias no laboratorio e no Servizo de Urxencias (“falta de reactivo por desabastecemento do proveedor”, foi a resposta recibida polos médicos). Aquel verán centos de mostras acabaron no lixo por falta de reactivos. Na actualidade o subministro nos Centros de Saúde é bastante deficiente. No Centro de Labañou (A Coruña) mesmo tivemos que “racionar” os depresores que se usan na exploración da boca e a gorxa. O historial desta empresa non é nada exemplar. Pero segue a ter contratos e concesións públicas, sobre todo nas Comunidades dominadas polo PP.

 

Esta estratexia, que denominan “externalización” deixa ben ás claras a actuación do PP no ámbito da sanidade. Entregou a mans privadas amplas parcelas dos servizos sanitarios: as telecomunicacións, o almacenamento e subministro de material, o mantemento dos equipos sanitarios, a historia clínica e a receita electrónica, a cita previa (que presta un servizo penoso), a alta tecnoloxía, a investigación clínica e mesmo as contratacións públicas do Sergas. A mediados de 2018 o Sergas asinou un Acordo Marco no CHUAC cos hospitais privados da Coruña, por un montante total de case 100 millóns de euros, para realizar actividade concertada nos próximos catro anos. Desa maneira os centros privados garanten actividade durante ese tempo e poden dimensionar as plantillas en función dunha derivacion segura procedente do Sergas. A finais de 2018 o Sergas aceptou pagar 15 millóns de euros extra ao hospital Povisa de Vigo (por unha suposta deuda no pago de medicamentos) a maiores dos 75 millóns que percibe anualmente polo seu concerto singular. A Administración dalle un trato de favor a este centro, a pesar das irregularidades sinaladas polo Consello de Contas e de ter as maiores listas de espera de toda Galicia.

 

Para eso hai cartos, pero non para dar resposta ás demandas máis que razonables do profesionais dos PACs, nin para mellorar a situacion precaria do persoal eventual, nin para realizar oposicións que permitan consolidar aos interinos de longa duración, nin para mellorar as dotacións dos Centros de Saúde. Desvían o orzamento cara o sector privado e non fan nada por mellorar a Sanidade Pública. Non é un erro: trátase dunha actuación planificada para favorecer a certas empresas a expensas do diñeiro público.

http://pablovaamonde.blogspot.com/

 

PD: SOS Sanidade Pública ten convocada unha manifestación en Santiago o domingo, 10 de febreiro, en protesta contra o deterioro da sanidade galega.