Fene, esixe outro municipalismo

Ao igual, que a gran maioría das entidades locais do noso ámbito territorial, o Concello de Fene vai de mal a peor, como o corrobora a realidade da súa negativa situación, onde, a gran maioría das súas xentes sobreviven mal que ben a xulgar pola complexidade da  quebrantada conxuntura, que adversamente vén referendar a negativa oficialidade estatística como reflexo dunha perniciosa realidade.

 

Por se non fose dabondo coa repercutida factura do proceso de “reconversión” do estaleiro que era a columna vertebral da nosa economía e principal sector produtivo, queademais de ocasionar o seu total desmantelamento produciu a destrución de 5700 postos de traballo, temos de agregar a iso o paro de última xeración, é dicir, o xurdido da crise do 2007, cuxo censo de inactividade alcanza actualmente os 932 desempregados, e iso a pesar do adelgazamento demográfico, que consecuencia da mobilidade inducida pola inexistencia de oferta laboral, provocou unha diminución de poboación de 2876 habitantes no acumulado do período, é dicir, un 18,1% da súa poboación en relación ao seu censo prominente, motivado pola total carencia de oferta laboral que forzou aos novos demandantes de emprego a buscar solución de futuro noutras latitudes xeográficas. 

 

Mentres o cómputo global elévase a 7914 postos de traballo amortizados, ocorre, que a política de emprego do Concello (salvo os escandalosos casos de nepotismo) brilla pola súa ausencia. Tal é así que os escasos empregos creáronse en sectores produtivos moi dependentes da demanda interna como resulta ser o comercio e o sector servizos, que provocou unha forte segmentación do mercado laboral en postos de traballo afectados maiormente pola temporalidade, a condición de precariedade e asociados a unha baixa cualificación.

 

Esta precarización das condicións laborais, desgraciadamente moi xeneralizada no noso ámbito municipal, mantén o seu efecto no conxunto da poboación residente , que actualmente, alcanza un 17, 6% de índice de paro, unha porcentaxe que se dispara ata o 47, 2%, cando os afectados correspóndense con o segmento da poboación máis nova, facendo que os afectados véxanse imposibilitados a garantir o seu presente e obviamente atópense obstaculizados para establecer a mínima planificación de futuro.

 

Escenario cuxo desencadenamento ven dado polo propio sistema económico de acompañamento, pensado no exclusivo beneficio dos mercados financeiros, e todo, á conta do prexuízo e a desatención político – institucional dun amplo colectivo de persoas desempregadas, sen ingresos nin posibilidade de xerar dereitos para garantir prestación de protección futura.

 

E este que non outro é o panorama que reflicte a perversa realidade socio – laboral de Fene como Concello, e todo, a pesar de non faltar nos últimos trinta e cinco anos promesas electorais de recondución que como unha ironía volven repetirse nestes comicios sen que á vista dos nulos resultados póidaselles outorgar a mínima credibilidade.

 

A administración local pola súa proximidade aos cidadáns é a que mellor debese coñecer as necesidades dos seus administrados, e a que en correspondencia, está chamada a asumir o papel protagonista á hora de establecer medidas de reactivación e cohesión social; desenvolvendo no marco das súas competencias xestións e medidas paliativas que a situación demanda, dando por asumido que no ámbito municipal os problemas das persoas deben estar no centro do facer político.

 

En consecuencia, cara aos comicios do 26 de maio, a premisa pasa por poñela economía ao servizo das persoas e o emprego ao servizo do desenvolvemento persoal e o ben común; por iso en Fene, onde o paro reside no 52% dos seus fogares, a corrección de tan brutal cifra de desemprego esixe un cambio radical no facer municipal, ata o extremo que as corporacións que están a piques de elixirse máis que limitar a súa función á ordenación urbana e á prestación de servizos, deben actuar dun modo diferente aos seus predecesores, contribuíndo decididamente á xeración de riqueza e traballo de modo que os seus cidadáns teñan a garantía de conseguir un emprego digno.

 

 

Para cuxo cometido ademais de remover o uso e a potencialidade dos seus activos industriais, “actualmente ociosos”, os novos concelleiros deben reorganizar a operativa funcional con inclusión de recursos e medios necesarios, de modo que facilite a promoción da actividade económica dentro do seu ámbito territorial e, con iso, a xeración de oportunidades laborais non só para os desempregados senón tamén para aqueles mozos en idade de incorporarse ao mercado de traballo. e dese modo garantir o seu futuro e  que poidan botar raíces na localidade