GC Aberto

Yolanda Díaz, xerifalte de PODEMOS

PODEMOS que naceu como un berro de réplica contra o sistema político xurdido da Transición, non cesou de incrementar o seu descrédito, pola transixencia a acoller nas súas filas ao máis ruín e abominable da ralea política.

Por galdo1950 (http://galdo-fonte-xm.blogspot.com/) | GC ABERTO | 07/05/2019

Comparte esta noticia

Yolanda Díaz e Pablo Iglesias, nunha rolda de prensa no Congreso
Yolanda Díaz e Pablo Iglesias, nunha rolda de prensa no Congreso

 

Como consecuencia do malestar xestado no 2008 pola crise económica e as posteriores políticas de austeridade de maio de 2010, un ano despois, un 15 de maio, na antesala dunhas eleccións locais eclosionaba o movemento dos indignados, cuxos membros comezaron a encher as prazas de España para expresar o seu malestar pola grave situación que atravesaba o país e procrear á vez, as condicións necesarias para impulsar un  cambio de rumbo.

 

Na pretensión dos mobilizados estaba crear unha democracia sen tutelas, afrontar unha transformación profunda das estruturas daquel Estado herdado do franquismo, por non satisfacer de ningún xeito as inquietudes e necesidades da poboación, senón exclusivamente, intereses financeiros e empresariais entrelazados. 

 

Para transformar aquela indignación colectiva no cambio necesario foi cando en xaneiro de 2014 constituíuse PODEMOS  como organización política, que mantendo a mobilización como dinámica de acción apostou abertamente por unha Segunda Transición, en aras a posibilitar a plenitude democrática e un cambio en profundidade da vía representativa, e todo iso no contexto do que veu a definir como dereito a decidir, é dicir, utilizar a participación directa da cidadanía para definir as liñas de actuación, tanto na elección dos membros das súas candidaturas como na articulación da súa definición programática. 

 

Obxectivos para os que desde a súa orixe postulouse abrir un proceso de diálogo con formacións afíns e movementos sociais ao obxecto de converxer ”unidos” nun mesmo bloque electoral, en liña a construír pontes para que todo o descontento social concentrásese, e conxuntamente, puxésese en marcha con idéntica finalidade. 

 

Desde entón pasado o tempo, o facer político daquel proxecto discorre por camiños opostos aos da súa xénese inspiradora , podendo dicirse que en PODEMOS  mais que seguirse a orientación indicada produciuse unha involución, que pola súa dinámica funcional garda mais similitude coa inútil ortodoxia esquerdista de tempos pretéritos que relación de afinidade co espírito do 15 - M e teórico referente da súa instauración.

 

Todo un expoñente de fracaso político atrapado por vellas prácticas. 

 

E para maior complexidade, cando a cúpula de PODEMOS  debese envorcar os seus esforzos en consolidarse como alternativa real, exercer sen fisuras unha oposición responsable e afrontar políticas de alianza que no seu conxunto reportáselle fiabilidade e achandase o acceso ao poder político a medio prazo, resulta que contra todo prognóstico é a conflitividade xerada na súa dinámica interna quen toma o papel protagonista, aireada aos catro ventos ao difundirse a existencia de liortas.

 

E así, lonxe de tomar lección do fracasado intento de apropiarse de en Marea ( partido instrumental), Yolanda Díaz a simbiótica dirixente de EU e auténtica autoridade das decisións de Podemos na Comunidade, facendo valer a súa condición de experta axitadora da política, dous anos despois de abandonar como coordinadora a súa formación, como “cadela vella” segue mantendo a súa primacía e exercendo a condición de dona da situación, pero non só reavivando o seu impúdico autoritarismo, senón tamén, utilizando as prácticas mais indecentes do seu nfecto historial político cuxos acenos de identidade cífranse en escándalos.

 

Abonda  referir como mostra, (o millonario importe de redecoración do seu despacho no Concello de Ferrol, a neglixente expulsión de militantes da súa formación por denuncia fundada de pornografía infantil, o asalto pirata ao censo electoral-dixital de en Marea, o apuñalamento dun  Beiras  que fóra seu  valedor , a  súa autoproclamación  como candidata nos últimos comicios etc,), un cúmulo de turbulencias que mais que favorecer a súa continuidade na carreira política son xustificacións sobradas  para promover o seu desaloxo a perpetuidad da vida pública, porque neste ámbito a indecencia e a carencia de ética deben cotizar á baixa.

 

Pero como ata o momento non atopou con quen lle parase os pés, como experta confabuladora segue coa súa espiral de atropelos, antepoñendo desde a escuridade política a súa dinámica de degradación en directa relación de concubinato político coa dirección galega de Podemos, que lonxe de envorcarse en vitalizar o funcionamento dos seus círculos territoriais, actúa contra a decisión soberana das súas bases entregando o seu capital político á piratería de Esquerda Unida, e ese ignominioso desfalco prodúcese porque o figurante Gómez-Reino non pasa de ser un monicreque ao que ela move os fíos, un parvo útil de ingrata recensión para Fene ao trastornar co seu inxustificable impedimento electoral o desenvolvemento dun ambicioso proxecto de futuro para a localidade ao  abortar como " palanganero" o mais completo programa electoral de todos os tempos.

Afirmar por tanto que Podemos Fene non concorre ás eleccións municipais pola presión exercida por Yolanda Díaz, ante a negativa dos feneses a confluír someténdose ás directrices impostas por EU, rexeitamento que utilizou vía baixada de pantalóns de Gómez Reino para que lles prohibise a concorrencia; unha mafiosa determinación que  forneceu efecto  no momento da súa notificación  por conduto regrado, e dicir, catro días despois de solicitar autorización para concorrer en solitario. 

 

Denegatoria resposta, “argumentada” en  que internamente as candidaturas tiñan que estar presentadas con antelación; unha norma que en ningún momento fóralles comunicada, pero que para mais contradicción  pon ao descuberto   outro flagrante  paradoxo, desde o punto e hora que catro días despois de notificárselles o referido  impedimento , escandalosamente, validábase a candidatura en solitario de Podemos Lugo encabezada curiosamente por José Manuel Pérez Afonso, Josito, membro da dirección galega .e afín á corda  do  Secretario Xeral

 

Argumentos mais que sobrados, para que pola última Asemblea do Círculo de Fene  en reación se acordase por unanimidade dos asistentes, demandar a dimisión da cúpula Galega de Podemos. Un conflito de posturas irreconciliables, polo que recusan expresamente aos seus membros para que abstéñanse de participar na interpelación e sexa directamente a Comisión de Garantías quen actúe en procedencia.

 

 

E despois destes feitos quéixanse  das cloacas..!

Comparte esta noticia
¿Gústache esta noticia?
Colabora para que sexan moitas máis activando GCplus
Que é GC plus? Achegas    icona Paypal icona VISA
Comenta
Comentarios 11 comentarios

4 eusi

Asi como reclamaba que os demais actuaran en consecuencia. Despois das municipais 2019 e europeas, espero que estes lambóns traidores e confabuladores fagan o que lle piden aos demais. Ide demitinde se tendes un mínimo de autocrítica (que o dubido fondamente)

3 Lois Otero

Tanta xenreira contra o BNG e Pontón só pode indicar que imos no camiño correcto mentres o resto das forzas galegas pelexan entre elas e fican na anécdota. As xerais non foron máis que a demostración, o BNG gañou voto e o resto perdérono catastroficamente, 0 diputados non é bon resultado pero os votos multiplicaron por dous. O resto: 2 trepas logo de formar grupo (ah, que non o formaron, eran uns ninguén de Podemos...) sí que foi unha catástrofe, e dos 17000 votos mareados xa nin falamos. Compre a unión do nacionalismo galego, a súa reformulación pero só vexo carraxe e sectarismo. O único digno de alcumarse como patriota hoxe é o votante do BNG.

1 Bendito Chiringuito

Di o Benguai-fan "imos no camiño correcto", de quintos e baixando, pois o fascismo de Vox sae do armario, o país desaparece, o rural a monte ermo, a cidade e vilas castelanizadas e colonizadas, puro consumo e idiotización! Alegria, que arrasa o españolismo e reaparece o fascismo!!! Multiplicando votos, por zero até o infinito, a felicidades segundo o Beneguai-fun "imos no camiño correcto"!!! Ou será que a felicidade era o descalabro de Podemos, a caída da competencia mareante e o ascenso do sustentador 'socialista'? País de infelices que se aledan coas miserias!!! Todo pola Patria din, como nos cuarteis onde algúns sempre lemos Todo pola Pasta!!!

2 Gabala

Moito nacionalista de postal vexo por aquí... Eu voto BNG logo duns anos desencantado pola vergoña allea da casa de tolos na que se converteu a "esquerda alternativa mareal transversal podemita republicana-estatal non sei qué máis". Non, non voto ós do PSOE de Galiza porque non son español e ise partido (español) non existe, son P$o€, piñeirismo barato. Menos iluminación mesiánica na esquerda "rupturista", que sodes todos uns enleadores profesionais e esfarelastes a casa común do nacionalismo galego, o BNG, que está refacéndose e, polo que leo aquí, iso doe os presuntos "verdadeiros patriotas" galegos...

2 Xanela

A xente reclama a unidade da esquerda nacionalista galega e faino apelando á Yoli e ó Tone, os dous exemplos máis claros de madrilegos deste país. Podemos veu a Galiza a desartellar ó nacionalismo galego e, logo de enredar a un Beiras en horas baixas e a microfragmentación interesada de moitos microegos, liortas persoais, leas interpartidos e faccións, acadárono. Hoxe só o BNG resistiu a estes armadanzas e paseniñamente vaise recuperando con xente (antigos militantes e simpatizantes e moita xente nova nas listas) que volta farta de ver unha e outra vez como os personalismos e Madrid tentan rematar con nós. Se o BNG é quen de abrirse máis á sociedade e se afasta destes vividores aínda temos arranxo e futuro como nación.

1 Caselas

O BNG se quere afastarse dos vividores, algo moi necesario, como moi ben sabes e dis, debe comezar por Ana Pontón. E ten unha longa fileira a seguir... O modelo da trepa Yolanda Díaz replicase en IU, en Podemos e no BNG. Son os espabilados que medran e reprodúcense como os fungos ao calor do poder. O BNG está colonizado pola caste dos oportunistas, para ter cura o primeiro é recoñecer a causa do mal e non disparar ao vento. Galiza precisa un potente antifúnxico! Lixivia contra o mofo e lume contra o unto!

2 Chito

Comparar a Pontón coa Yoli é inxusto. Ana é nacionalista galega, sabe conducir o BNG sen provocar escisións, non enlea, non minte nen dá puñadas polas costas ós seus, etc. O BNG recuperou o meu voto grazas a ela e a súa equipa. Agora ata vou nunha das súas listas municipais. E Yoli? Por min que fique pra sempre en Madrid lembrándonos ós nacionalistas galegos todo o que non é. Do Tone xa nen falo, é a mediocridade trepa premium.

3 Cereixido

Ana Pontón é máis galega (certificado polo aplausómetro do Luar), sae mellor nas fotos (non importa que non se presente, a súa figura decora os carteis estatais e municipais), unha lideresa nata (ten tantos anos na política profesional como a de Ferrol, pese a levar menos procesións), amiga dos seus (Jorquera, Rego, Lores, Da Silva, Lobeira e Sanmartín, a lista é curta e repítese desde hai 30 anos, pois o control debe estar nas mans dos escollidos para que non escape) e o BNG vai de marabilla (despois do PP, do PsoE, de Ciudadanos, de Podemos e á par de Vox competiendo polo residuo). E ti vas na lista de complemento vitamínico do PsoE (o borbónico, o do Gal, da Otan, da reforma laboral, dos Eres e da trama andaluza, de Filesa, o do 135 e do 155...), e por riba es feliz. Pódese pedir máis?

1 Gamela

Yolanda veu a Pontevedra a pillar sillón... agora teremos que observar cantos votos acada a Marea de Vigo con Rubén de muñidor... tamén cómpre destacar o papel da vicepresidenta comunista da cámara galega Eva Solla... e tódolos que seguen buscando na política a súa persoal LOTERÍA !!! https://www.lavanguardia.com/politi... Galicia non paga traidores?

1 Remedios

Paga, paga... Galicia non ten remedio

2 Carmen Lastra

Comunistas a chupar! Mágoa o BNG non ten quen o alimente en Madrid, grazas ao PsoEspañol que lle axuda nas deputacións clientelares e nos concellos dos repartitos. A dereita rouba sempre, a esquerda non é manca! E a xente soporta os parásitos, algúns progres até aplauden...