O coreógrafo chama pola implicación da administración para poñer en valor o baile galego e insta a engadir a danza nos currículos educativos. Aquí van algunhas das reflexións sobre a danza.
Comeza o curso de verán Galego sen fronteiras e unhas setenta rapazas de máis de vinte nacionalidades vivirán unha experiencia dun mes en Santiago para coñecer o idioma e a cultura galegas. Galicia está espallada polo mundo adiante e esta iniciativa internacionaliza aínda máis a lingua nai do país.
Fillos de emigrantes en Suiza levan anos mantendo e preservando a cultura galega lonxe do país.
Xabier Iglesias é fundador da escola de baile tradicional Oxeitos. "Creo que hai un espazo para outro xeito de bailar, para dar un paso adiante e evolucionar en canto á didáctica e o baile", asegura nesta entrevista na que apunta as novas posibilidades do baile máis alá dos seráns e das foliadas.
Como é ben sabido, a execución dunha partitura pode ter matices moi persoais, segundo quen a interprete ou dirixa a agrupación musical. Para os ouvidos de entendidos e melómanos a percepción desas orixinais singularidades interpretativas non pasan desapercibidas.
O baile, como cultura viva, sempre vén condicionado polo contexto no que se produce. Por iso antigamente as mulleres desempeñaban un rol pasivo e submiso fronte ao home que guiaba o baile. A día de hoxe, estes estereotipos están superados no torreiro da festa, mais ás veces séguense vendo nos escenarios, que recrean unha foto fixa do pasado. Que camiño debemos tomar? Eis a conversa con catro mestres de baile: Montse Rivera, Carme Campo, Pedro Brañas e Antonio Prado.
GC 2020
Séguenos
