Na súa difícil batalla os pensionistas invisibles non só teñen de lidar contra o anacronismo das lagoas de cotización, senón tamén contra a exclusión a compatibilizar a exigua prestación coa norma reguladora do Ingreso Mínimo Vital.
O controvertido acceso ao poder, a total ausencia de autocrítica e a negativa a reconducir a situación son actitudes contrapostas ás que ilusionaron aos homes e mulleres que no seu día se incorporaron a Podemos.
Quen vai enmascarado erra na súa percepción do risco porque cre que non lle pode ocorrer nada. Así mesmo, equivócase ao descartar a posibilidade de contaxiarse a través da conxuntiva ocular, porta de entrada da infección que os expertos omiten á opinión pública.
Na Transición os propios franquistas adxudicáronse así mesmo unha "solución democrática" de gama baixa coa finalidade de brindala á sociedade en clave de reafirmación, sendo o risco a perder esa prerrogativa o motivo do actual estado de crispación.
Para quen estivemos en primeira liña de lume cando apareceu, na década de 1980, a pandemia de VIH/SIDA chegou o momento de compartir algunhas das leccións que extraemos daquela dura experiencia.
Ante a estratexia de desestabilización desatada contra o Goberno por sectores da clase dominante co respaldo de VOX e o PP, non cabe outra que actuar sen contemplacións expurgando de raíz toda relación de continuidade entre o franquismo e o réxime do 78.
Coa Covid-19, os riscos para a saúde son tan obvios, e as súas consecuencias tan graves, que se ha de interpretar a limitación de dereitos repercutidos como defensa da propia Constitución, que nunca como unha estrataxema involutiva ao estilo da dereita.
Eu, como todas as cousas deste mundo, esfórzome por perseverar no meu ser. En «Ética demostrada segundo a orde xeométrica» Spinoza chamou a esta actitude «conatus». Mais nós non somos pola nosa vontade xa que carecemos dela; somos por mor da inercia da natureza, que nos impele a seguir sendo. En realidade, non queremos seguir sendo: ¡temos que seguir sendo!
GC 2020
Séguenos
