En materia fiscal el goberno debe poñer fin á "competencia desleal" entre comunidades autónomas, acometendo a reforma da Lei de Cesión que regula o seu sistema de financiamento, establecendo ao efecto o obrigado cumprimento duns límites de máximos e mínimos fiscais.
A nova lei - LOMLOE- nace en clave de derrogación, que farase efectiva en canto cambie a cor política do Goberno, como leva ocorrendo coas leis educativas que lle antecederon, por falta da consumación dun pacto de Estado que necesita a educación en España para a súa estabilidade.
O neoliberalismo que é radicalmente oposto á intervención do Estado na economía, diante a gravidade da situación, nunha clara estratexia de socialización das perdas tense repregado para deixar que sexa o Goberno quen impida o colapso do sistema económico, agardando que o temporal amaine.
Cando o Secretario Xeral de Podemos para facerse co control da organización instalou na sala de mandos a quen aprendeu nas Mocidades Comunistas as artes do poder interno, nese momento a formación morada perdeu a súa esencia democrática e todo vínculo co espírito do 15 M, para converterse "de facto" no Partido Comunista 2.0
Texto de despedida dunha filla ao seu pai, Julián Zapata, falecido nesta fría pandemia de soidades impostas.
Desde o delirio algún sector da esquerda política tenta facernos crer que estamos na recta final do neoliberalismo, a capitulación da austeridade e vía aberta a unha xestión política máis social, eludindo que o poder económico traballa en dirección inversa para retomar o temón despois da crise.
Mal vai o denominado progresismo de esquerdas cando no canto de esixir como Executivo responsabilidade política aos seus opositores, perde o norte e centra o seu quefacer en promocionar a intervención parlamentaria do hipotético vencedor dunha guerra trivial entre neofranquistas.
Por prestixio e solvencia da nosa democracia, os partidos políticos deben desistir de empregar prácticas que aínda estando "revestidas de encaixe legal" subverten e estigmatizan o principio da separación de poderes, como está a suceder co controvertido proceso de elección do Consello Xeral do Poder Xudicial.
Aqueles comunistas aos Iglesias denominou “ cenizos” e vetou tras a constitución de Podemos hoxe son a súa máis servicial garda pretoriana, sen que nada quede das políticas transversais que preconizaba, nin mais tránsito político que o circuíto pechado do comunismo.
O relato neoliberal que durante o últimos corenta anos mantivo a prevalencia do privado sobre o público foi desde a súa instauración unha falacia, que aínda así tomou carácter de cousa certa polo patrocinio auspiciado por unha clase política que en demérito da fortaleza do Estado actuou desde a Transición como a galdrapa do neoliberalismo
A confluencia dos partidos dinásticos en apoio da Monarquía ameaza con transformar en anécdota a anunciada iniciativa de Unidas Podemos de instaurar a República, á vista do esgotamento social do ciclo de rebeldía do 15 M e a irrelevancia da súa condición de socio menor do Goberno de Coalición.
O novo modelo de asignación salarial dos cargos públicos de Podemos subverte as pautas de doazón creando con iso unha caste entre os seus membros, ao establecer que os que máis cobren menos doen, resultando paradoxal tal proceder nun partido que defende subir os impostos ás rendas máis altas.
Coa conduta anti - republicana que mantén a esquerda acomplexada no parlamento, caracterizada pola súa colaboración co Réxime do 78 e non oposta ao mesmo, será máis probable que consigan antes a súa propia extinción que o derrube da monarquía.
O que pretende o "tándem das dereitas" coa súa negativa a negociar os Orzamentos é debilitar a cohesión do Executivo no seu afán de perturbar a acción de goberno, a pesar que os prexuízos da súa maquinación resultan funestos para o interese xeral.
Tras a coalición con EU a permanencia de Iglesias á fronte de Podemos non fixo máis que deprezar a organización, e non tan só polo efecto fagocitario exercido polos comunistas, senón tamén, polo autoritarismo dirixente, o formato piramidal da formación e a cerrazón ao debate interno.
Tras corenta anos fomentando o desequilibrio sectorial e propiciando con iso a terciarización da economía, a adversa conxuntura do país esixe un cambio de rumbo, unha aposta decidida pola España industrial como única solución capaz de reequilibrar os desaxustes do seu anacrónico tecido produtivo.
O plan do Ministerio de Facenda relativo aos remanentes de concellos debe quedar sen efecto para dar paso á modificación do artigo 135 da Constitución e á derrogación da fatídica Lei Montoro, como paso previo á redacción dun novo texto normativo de réxime local que satisfaga as necesidades efectivas da cidadanía.
GC 2020
Séguenos
