Baixábamos polas escaleiras da Quintana entre grupos de universitarios que falaban sentados en corrillos, aproveitando o sol daquel día de primavera. Erán principios dos anos 70 e estábamos en Santiago por algunha das moitas visitas ao médico que tiven que facer de pequeno. Miña nai iame decindo: “Ves Emilio, son universitarios, cando sexas maior ti tamén irás á universidade”. Baixando aquelas escaleiras, que me parecían inmensas, mais que na universidade eu no que pensaba era na empanadilla e no bocadillo de calamares que nos agardaba no Bar Coruña, na Raiña, un dos sitios onde acostumábamos parar para comer algo, antes de achegarnos ata os Almacenes “El Pilar” a facer compras, e coller o autobus para voltar á casa.