A Fundación do Español Urxente (Fundéu), elixiu a voz microplástico como palabra do ano 2018, á que lle asignou a seguinte definición: «Os microplásticos son pequenos fragmentos de plástico (menores de cinco milímetros) que ou ben se fabricaron xa con ese tamaño para ser empregados en produtos de limpeza e hixiene, ou ben afastáronse dun plástico maior (bolsas da compra, envases de toda caste…) durante o seu proceso de descomposición».
Pero… ¿Que é o plástico? O plástico é un material moi maleábel composto por macromoléculas orgánicas (é dicir; que conteñen principalmente carbono, aínda que tamén hidróxeno, osíxeno, nitróxeno e outros elementos químicos propios dos seres vivos) sintéticas ou semisintéticas. Grazas á súa elevada maleabilidade, os plásticos son moi útiles e úsanse dende hai pouco máis dun século na elaboración de infinidade de produtos comerciais e industriais.

Os grupos políticos que concorren aos comicios municipais utilizan os programas electorais para facer chegar aos votantes as propostas que teoricamente pretenden levar a cabo tras as eleccións, é dicir, expoñerlles a súa oferta para que unha vez avaliada, os destinatarios poidan premiar ou penalizar o seu contido nas urnas.
Tal dinámica sería democraticamente saudable se os programas electorais fosen elaborados de forma rigorosa e coa debida concreción, pero o certo é que tales documentos caracterízanse polo seu contido nesgado, pois mais alá de manter adecuación ás posibilidades reais e ao obrigado grao de congruencia, a súa verdadeira finalidade é ofertar propostas "suxestivas" coas que seducir aos electores.

Como consecuencia do malestar xestado no 2008 pola crise económica e as posteriores políticas de austeridade de maio de 2010, un ano despois, un 15 de maio, na antesala dunhas eleccións locais eclosionaba o movemento dos indignados, cuxos membros comezaron a encher as prazas de España para expresar o seu malestar pola grave situación que atravesaba o país e procrear á vez, as condicións necesarias para impulsar un cambio de rumbo.
Na pretensión dos mobilizados estaba crear unha democracia sen tutelas, afrontar unha transformación profunda das estruturas daquel Estado herdado do franquismo, por non satisfacer de ningún xeito as inquietudes e necesidades da poboación, senón exclusivamente, intereses financeiros e empresariais entrelazados.

Salvando o sobresemento, no procedemento penal a sentenza é quen pon punto final a todo proceso xudicial, que de resultar condenatoria e firme é de obrigado cumprimento, pois suposto contrario ,é dicir de quebrantarse, estaríase a incorrer noutro ilícito penal por incumprimento da condena imposta, ou o que é o mesmo, por ataque á función xurisdicional no seu específico labor de executar o xulgado.
A Xustiza desempeña a función máis axeitada na resolución dos conflitos, agora ben, para facer efectiva a súa condición de servizo público eficaz, teñen de utilizarse todos os resortes posibles ,de tal xeito que se garanta o cumprimento das resolucións ditadas por aqueles que teñen conferida tal función; e iso debe ser así porque a democracia fundaméntase non só na división de poderes senón no sometemento de todos ao imperio da Lei e por conseguinte ao estrito cumprimento das resolucións xudiciais.

Cando en maio do 1956 tivo lugar a primeira edición do Festival de Eurovision concursaron sete países. Transcorrera só unha década desde o fin da Segunda Guerra mundial e a maior expresión de horror que tivo lugar no mundo, e as feridas seguían abertas. Nunha Europa onde o habitual era a desconfianza, co aumento da participación e popularidade, convertiuse nunha especie de tregua.
Pasou a ser un entretemento desenfadado, no que países que pouco antes estaban enfrontados no campo de batalla, podían agora compartir unhas xornadas de música e diversión. O festival axudou a que por Europa volveran a circular as modas, a música, e, en última instancia, o coñecemento mutuo. Entre os días 14 e 19 de maio terá lugar en Tel Aviv a LXIV edición, e volve a haber grupos que fomentan o illamento, o odio e o enfrontamento. Estaban errados entón e están errados agora; o boicot cultural empobrécenos a todos, aviva a desconfianza, e fai do mundo un lugar máis inseguro.