Un estudo di que Pindo provén do gaélico e significaría “monte escuro”

Procedería das palabras Binn ou Beinn, monte, e dubh, escuro.

Por Galicia Confidencial | Carnota | 20/05/2014 | Actualizada ás 13:30

Binn Dubh. Ese sería o nome gaélico do Pindo. Unha palabras de orixe celta que significarían “monte escuro”.

Esa é, cando menos, a teoría do Proxecto Gaelaico, un traballo colectivo liderado por -entre outros- James J. Duran, Ph. D. (Séamas Ó Direáin), doutor en Lingüística pola Universidade de Stanford de EEUU, Alberto Lago Villaverde, licenciado en Xeografía e Historia pola Universidade de Santiago de Compostela ou Henrique Egea Lapina, licenciado en Filoloxía Clásica pola Universidade de Santiago de Compostela.

Estes investigadores estudan a íntima relación da cultura e mitoloxía irlandesa coa galega a través da fala e por tanto entre as súas correspondentes nacións. A súa hipótese avala a versión de que o topónimo do macizo granítico carnotá sempre fose o que hoxe ten, e ilústrase a posibilidade de que a denominación Monte Pindo obedeza á descrición física dun monte escuro.

Así, din que correspondería case literalmente coa tradución das ditas palabras en calquera dos dialectos do gaélico: binn ou beinn, que describen un pico nos dialectos gaélico irlandés e escocés respectivamente, e dubh, adxectivo para describir algo escuro indistintamente en calquera das dúas variantes. Admitindo esta hipótese, Binn Dubh equivalería a Pindo e ademais ofrecen varios exemplos de montes fisicamente similares ao carnotá e denominados exactamente dese xeito nas terras celtas, ao igual que o propio territorio no que se asenta o mirador da Costa da Morte, denominado xa polos romanos coma o dos Celtici Supertamarci.

Este é o seu artigo:

Pindo: Pico ou Montaña Escura
En Galicia, no municipio de Carnota, na provincia de A Coruña, hai unha montaña coñecida como Pindo. Existen numerosas lendas sobre esta montaña, que algúns historiadores románticos galegos consideraron o Olimpo Celta.

Coa intención de botar un pouco de luz sobre a orixe do nome desta famosa montaña galega, detémonos nas súas características físicas. O Pindo é unha inmensa masa de granito escuro cunha altura máxima de 627 metros. Pindo, a parroquia onde está situada, debe o seu nome a esta montaña.

Como xa dixemos, a súa cor escura é unha das súas principais características. Podémolo apreciar claramente na seguinte imaxe.

Monte Pindo (Carnota-A Coruña-Galicia)

É frecuente que os topónimos se formen con termos descritivos da lingua propia dos habitantes da zona.

Segundo a opinión xeral, os habitantes de Galicia son descendentes da poboación nativa que a ocupou durante milenios, e no existe constancia de grandes inmigracións no territorio galego. Por isto, os topónimos de Galicia deberían describir claramente os lugares ós que dan nome.

Así e todo, moitos deles son indescifrables desde o galego, a lingua propia. Por isto, enténdese que deben proceder de linguas faladas polos seus antigos poboadores, pero que actualmente xa non se falan nin se entenden.

Dado que Galicia era claramente unha rexión celta no momento da conquista romana, examinamos o topónimo Pindo desde a perspectiva das linguas celtas, máis especificamente desde a perspectiva da rama das linguas goidélicas ou gaélicas.

LINGUA	PALABRA	SIGNIFICADO
gaélico irlandés	binn	pico, cumio (por ext. montaña)
gaélico escocés	beinn	pico, cumio (por ext. montaña)

En gaélico irlandés, o son representado pola letra b conserva a súa sonorización. Así, o son é bastante similar ó do b galego /b/ en posición inicial de palabra. Isto pode dar lugar a engano na lingua escrita, xa que o b galego se suaviza, converténdose nun son similar a /v/ en posición media ou final de palabra, mentres que a letra b irlandesa non se suaviza nestas posicións.

En gaélico escocés, o b pronúnciase como a consoante xorda /p/ sen aspiración, dun xeito moi similar á consoante galega ou castelá p
/p/.

LINGUA	PALABRA	SIGNIFICADO
gaélico escocés e gaélico irlandés	dubh	escuro
gaélico irlandés	binn dubh	pico escuro / montaña escura
gaélico escocés	beinn dubh	pico escuro / montaña escura

Observemos unha imaxe de Beinn Dubh “pico escuro” ou “montaña escura” en Trossachs National Park, cerca do pobo de Luss, Escocia, cunha altura de 978 metros.

Beinn Dubh (Escocia)

Agora vemos unha imaxe de Binn Dubh en Connemara National Park, Irlanda. Altura: 696 metros.

Binn Dubh (Irlanda)

A similitude física entre Pindo, Binn Dubh e Beinn Dubh é evidente. Tendo en conta a pronuncia, a semellanza entre os topónimos tamén é evidente, aínda que a sílaba tónica é diferente nos topónimos gaélicos e no galego.

Cremos que a adaptación á lingua romance galega de calquera dos dous topónimos gaélicos que vimos é o suficientemente clara e non deixa lugar a ningunha dúbida razoable.

(gaélico escocés) BeinnDubh > Pindo (galego) “pico escuro/montaña escura”
(gaélico irlandés) BinnDubh > Pindo (galego) “pico escuro/montaña escura”.

4 Breoghain

Se Pindo não significa o que a voluntariosa gente do Proxecto Gaelaico aponta como dizem vocés então que significa? teremos que ir ao dicionário de latim segundo vocés, né? Seja como for é muito certo que a toponimia galaica é de significado opaco para a população como os do Proxecto refirem. Postos a "fantasear" que me dim do topónimo galego "ARDÁN" ou "ARDÃO". Também não é celta? Ah, fica claro! não caia que os galegos não podem ser celtas porque não têm olhos azuis e cabelo louro...Racistas prejuiçosos estão detrás de tudo o anti-celtista. Não confundam comunidade cultural e histórica com rasgos físicos exteriores aparentemente semelhantes ou discordantes.

1 O Príncipe dos Mouros

Podes insultarme todo o que queiras, Breoghain. Non tes razón. Pindo non é unha palabra que encaixe nas leis fonolóxicas do celta-Q antigo, fonoloxía que eu coñezo ben. O gaélico moderno, unha lingua completamente deformada con respecto ao celta antigo, nunca se falou en Galicia. Le este artigo meu antes de chamarme "celtófobo", que non o son: http://bajolaatmosferadeurano.blogs...

3 O Príncipe dos Mouros

Por outra banda, é imposible atopar un /p/ inicial indoeuropeo nun topónimo céltico. A fonoloxía do celta esixe a perda do /p/: "porcus" e "pater" correspóndense coas formas irlandesas "orc" e "athair". Non hai /p/ inicial; polo tanto, Pindo non é un topónimo celta. Dille a eses da miña parte que non inventen tanto. E "Celtici" en latín significa "celtizados". Hai topónimos lusitanos na zona dos Celtici Supertamarci: Pantiñobre, Pambre, Pezobre. Só o lusitano rexistra un /p/ inicial como resultado de /kw/ indoeuropeo. "Celtae", etnónimo que os romanos só aplicaban aos galos e celtíberos (estritos) significa "celtas".

1 Príncipe das Monas

http://www.amazon.com/Celtic-West-A...

2 O Príncipe dos Mouros

Iso é todo fantasía. O /bh/ (bilabial sonora aspirada) mantíñase como tal en galaico: Bergantiños, Bergondo, Brigantium. Non dá /p/ en absolutamente ningún topónimo. Como pode vir o /p/ de Pindo dun /b/ céltico? Iso é imposible. Se non son quen de estableceren unha lei sistemática de evolución fonética (con correspondencias exactas noutros topónimos), isto non pasa de ser mera ocorrencia fantasiosa.