Unha investigación encontra un mecanismo usado polo Sars-CoV-2 relacionado coa súa trasmisibilidade
Desde o inicio da pandemia, xurdiron variantes do virus que foron capaces de converterse nas dominantes e desprazar ás que existían até o momento.
Por E.P. | BARCELONA | 03/03/2023 | Actualizada ás 16:01
Investigadores do Hospital Vall d'Hebron de Barcelona identificaron nun estudo que o Sars-CoV-2 benefíciase dun mecanismo para producir ou deixar de producir xenomas defectivos, é dicir, xenomas que perden parte do seu material xenético, o que aumentaría a súa transmisibilidade, informou o hospital nun comunicado este venres.
Desde o inicio da pandemia, xurdiron variantes do virus que foron capaces de converterse nas dominantes e desprazar ás que existían ata o momento, e estas aparecen como consecuencia do proceso de mutación que ten lugar cando se replica ou copia o xenoma viral, e a variante que se impón é aquela que ten unha vantaxe biolóxica sobre o resto.
Os resultados do estudo, publicado pola revista 'Scientific Reports', son froito dun traballo liderado polos grupos de Enfermidades Hepáticas e de Microbiología do Vall d'Hebron Institut de Recerca (Vhir) cos servizos de Microbiología, Bioquímica Clínica e Medicamento Preventivo do hospital.
Os investigadores estudaron as variantes maioritarias de cada onda desde o inicio da pandemia ata agora e, nun primeiro estudo en 2020, o mesmo equipo descubriu que as variantes que apareceron nun principio presentaban unha proporción significativa de xenomas defectivos no xene da espícula do virus, é dicir, nalgunhas partículas virales faltaba parte do seu material xenético.
O investigador principal do grupo de Enfermidades Hepáticas do Vhir, Josep Quer, asegurou que "este mecanismo de xenomas defectivos permite ao virus facer unha infección máis leve, ou mesmo asintomática, e entón os síntomas maniféstanse máis tarde ou non requiren atención médica. Nesta situación, a persoa pode baixar a garda e isto favorecería a transmisión do virus entre as persoas máis próximas".
Máis adiante, os investigadores observaron que as variantes Alfa, Beta ou Delta xa non presentaban xenomas defectivos: "Estas variantes presentaban outras mutacións que permitían gañar capacidade para transmitirse con máis facilidade mediante outros mecanismos, ademais de cambiar para facerse menos reconocibles polo sistema inmunitario humano", afirmou o responsable da Unidade de Virus Respiratorios, Andrés Antón.
Coa chegada da variante Ómicron, o traballo mostrou que o virus tamén presentaba xenomas defectivos, o cal a fixo máis similar ás variantes do inicio da pandemia que ao variante Delta, nun achado que se relaciona con estudos previos que defenden que Ómicron non prové dunha evolución continua de variantes como o Delta, senón que podería ser o resultado doutras liñas evolutivas.
