Condena de Estrasburgo a España por vulneración ao dereito de expresión dun sindicalista en 2014
O sindicalista emitiu as expresións "aquí tedes o silencio da puta bandeira" e "hai que plantarlle lume á puta bandeira", segundo declarou probado o xulgado do penal número 1 de Ferrol.
Por Europa Press / Redacción | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 08/06/2023 | Actualizada ás 14:21
O Tribunal Europeo de Dereitos Humanos considera que se produciu unha violación da liberdade de expresión do sindicalista Pablo Fragoso, quen incitou á queima da bandeira en protestas laborais que se rexistraron ante o Arsenal de Ferrol no ano 2014.
Nunha sentenza publicada este xoves, o tribunal declara admisible o recurso e considera que se produciu unha violación do artigo 10 do convenio para a protección dos dereitos humanos e as liberdades fundamentais, o referido en concreto á liberdade de expresión.
A través dun comunicado de prensa, a CIG destaca que España é condenada en Estrasburgo por estes feitos, relativos a un sindicalista que tamén clamou contra "o silencio da puta bandeira" nunha mobilización.
Fragoso participaba en protestas en 2014 pola falta de pago de salarios da empresa contratista do servizo de limpeza, lembra a central nacionalista.
"O almirante xefe do Arsenal mostrou en varias ocasións aos sindicatos o malestar do estamento militar por estas protestas e chegou a pedirlles que rebaixasen o ton durante a cerimonia de izado da bandeira española", engade.
Foi neste contexto de conflito laboral no que o sindicalista emitiu as expresións "aquí tedes o silencio da puta bandeira" e "hai que plantarlle lume á puta bandeira", segundo declarou probado o xulgado do penal número 1 de Ferrol.
Estas frases, sinala a CIG, deron lugar á súa condena en 2017 por un delito de ultraxes a España relativo ao artigo 543 do Código Penal, sentenza que foi confirmada en 2018 pola Audiencia Provincial da Coruña e en 2020 polo Tribunal Constitucional español, con varios votos particulares.
O RECURSO
No seu recurso ao Tribunal Europeo de Dereitos Humanos, o recorrente alegou que aínda que a linguaxe utilizada fose "dura", os tribunais internos "deberían ter en conta o contexto no que se emitiron as expresións", indica a central nacionalista. Subliñou que as súas declaracións se dirixían "a un símbolo, non a unha persoa, e non incitaron á violencia nin provocaron desordes públicas".
O recorrente argumentou que a ingerencia non perseguía "un fin lexítimo" no sentido do artigo 10.2 da convención. Por último, afirmou que as declaracións debían ser consideradas "a expresión simbólica dun sentimento de decepción pola postura do estamento militar no conflito coa empresa contratista".
Estrasburgo "acepta substancialmente estes razoamentos" e rexeita os argumentos do Goberno central e do Constitucional sobre que as expresións non tiñan "ningunha relación coas protestas", advirte a CIG.
"Subliña que as autoridades militares pediron expresamente que suavizase a súa protesta durante a cerimonia solemne, de maneira que as frases contra a bandeira deben interpretarse en relación con esta actitude", engade. Para a central, é "razoable pensar" que as frases contra a bandeira non eran "un mero insulto, senón unha crítica e unha expresión de protesta e descontento cara ao persoal militar e a empresa de limpeza".
ADMITE "UN CERTO GRAO DE ESAXERACIÓN"
A sentenza, incide, ten en conta que o recorrente era un representante sindical que fixo as declaracións durante unha protesta pola falta de pago de salarios, o que demostra un interese xeral para os traballadores que xustifica "un certo grao de esaxeración ou mesmo a provocación" nas expresións empregadas.
"Aínda que calquera persoa que participe nun debate público de interese xeral --como o demandante no presente asunto-- non debe exceder certos límites, en particular no que respecta ao respecto da reputación e os dereitos dos demais, permítese un certo grao de esaxeración, ou mesmo de provocación; noutras palabras, permítese un grao de inmoderación", son as palabras exactas do fallo.
Por último, observa que o demandante foi condenado a unha multa de 1.260 euros que podería ser substituída pola privación de liberdade en caso de non ser pagada, o que é "manifestamente desproporcionado para o obxectivo perseguido".
En concreto, a sentenza recolle que "a sanción penal imposta ao demandante, nas circunstancias particulares do caso, era desproporcionada en relación co obxectivo perseguido". Así as cousas, condena ao Reino de España a pagar ao recorrente esa cantidade en concepto de dano pecuniario e outra suma de 6.000 euros en concepto de dano non pecuniario.
CONTRA A "ACTITUDE REPRESIVA"
A CIG censura a "actitude represiva" e reivindica que o Tribunal Europeo de Dereitos Humanos fai valer "unha concepción vigorosa dos dereitos fundamentais".
Desta maneira, valora que Estrasburgo prima o dereito á acción sindical "sobre a sacralización anacrónica da simboloxía españolista".
