A burbulla de pisos turísticos de Compostela condena aos mozos a vivir en lugares "totalmente insalubres"
A organización de alumnos Anega denuncia alugueres desorbitados, pisos en mal estado e abusos de propietarios.
Por Europa Press / Redacción | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 19/02/2020 | Actualizada ás 13:42
Caldeiras estragadas, subidas de prezos que superan os 75 euros mensuais, mobles rotos ou propietarios que se negan a realizar arranxos, son só algúns dos problemas aos que os estudantes universitarios débense enfrontar cada curso para poder realizar os seus estudos na capital galega. Unha situación que se volveu cíclica, con mudanzas reiteradas e alugueres que ascenden ano a ano e que está a obrigar a este colectivo a marcharse a municipios limítrofes para poder acceder a unha vivenda en condicións dignas.
A organización estudantil Anega arrincou a campaña 'Vivenda digna e accesible xa', unha iniciativa coa que pretenden facer correr a voz na sociedade e visibilizar esta problemática que ameaza con agravarse aínda máis ás portas do Ano Santo e a celebración do Xacobeo 2021.
Nun contexto no que as posibilidades de atopar aloxamento redúcense progresivamente á vez que se incrementa o parque de pisos turísticos, unha das portavoces de Anega, Ana Fidalgo, denunciou que a media dos alugueres incrementouse en 75 euros entre xullo do pasado ano e xaneiro de 2020. Así mesmo, no caso do barrio do Ensanche, este indicador pasou de 539 a 622 euros, alcanzando unhas cifras "escandalosas" para as condicións dos pisos que se ofrecen.
Estes emprazamentos presentan mobiliarios rotos, problemas con pragas, fugas de gas, caldeiras que non funcionan, e, en xeral, presentan condicións "totalmente insalubres", incidiu Fidalgo a este respecto.
"ABUSOS" DOS CASEIROS
Os mozos denuncian, ademais, os "abusos" exercidos polos caseiros, que se aproveitan deles ata o punto de negarse a facer reparacións e a devolver as fianzas, a pesar de que moitos destes inmobles están sen reformar e contan con instalacións que datan da década dos 70.
"Saben que os van a alugar igual", lamenta a moza, con resignación, posto que os alumnos xa se conforman con atopar un prezo que se poidan permitir a pesar de ter que soportar as malas condicións da vivenda.
Este é o caso de Jacobo, outro dos mozos presentes, que se viu obrigado a conformarse cun piso a un prezo "alcanzable" pero que presenta "condicións nefastas". "É moi vello, moi húmido, super frío, a caldeira funciona mal, está sucio... pero chega un momento que compensa por ser alcanzable", recoñeceu.
Moitos destes mozos viven xuntos nun mesmo inmoble, a pesar de que non estea deseñado para ese número de persoas, chegando a estar cinco persoas para pisos deseñados para tres e cun único cuarto de baño.
PISOS "INDIGNOS"
Outra moza, Cris explicou que adquirir mobiliario ou mellores para tentar ter calidade de vida non é factible, porque "probablemente" ao ano seguinte non estarán alí e terán que realizar unha nova mudanza, cunhas posibilidades de transporte moi limitadas.
Ante este panorama, Anega impulsou unha campaña tanto para "visibilizar" este problema como para trasladar unha serie de "reivindicacións claras". Parque de vivenda para aluguer do estudantado ou unha lei que fixe máximos de prezo desagregados en función da calidade, son algunhas das propostas que trasladan nesta iniciativa para tentar evitar que certos sectores económicos e inmobiliarios "que estean a especular" coas vidas da xente.
