O martes 21 de novembro a exministra e exportavoz do PSOE, Carmen Calvo, afirmaba con rotundidade que aquel día o BOE a fixera a “segunda muller mais feliz de España”. O boletín oficial viña de publicar a Real Decreto 835/2023, de nomeamento de Ministros do Goberno. Calvo celebraba as ausencias e non dificil adiviñar en quen pensaba como primeira muller mais feliz. Aínda que eu quero pedir para min o primeiro posto de home mais feliz ao vez que nin Irene Montero, nin Ione Belarra se ían sentar a partir daquel momento no Consello de Ministros. Sei tamén que o primeiro posto en tanta felicidade é un posto disputado. A soberbia, sobre todo cando é exhibida con profusión por persoas de escasas cualidades, nunca espertou moitas simpatías.