A provisión de tabaco a buques esnaquizados espertou as sospeitas e orixinou a investigación por contrabando en Marín

A constatación, por parte dun funcionario do Servizo de Vixilancia Aduaneira do Porto de Marín, de que se estaban tramitando aprovisionamentos de tabaco a buques que xa foran despezados foi a orixe da investigación polos supostos delitos de falsidade documental e contrabando que levou a seis acusados ao banco, tres deles gardas civís, nun xuízo que se celebra na sección quinta da Audiencia Provincial de Pontevedra, con sede en Vigo.

Segundo declararon este martes varios funcionarios de Aduanas, as sospeitas centráronse nas operacións de avituallamento realizadas por dúas empresas, aínda que as persoas que interviñan (un responsable de administración e aduanas, un comercial e a súa filla, así como tres axentes da Garda Civil destinados no Porto de Marín) eran as mesmas.

Así, os investigadores comprobaron que se estaba aprovisionando tabaco a buques que xa non existían ou, noutros casos, que non se atopaban no porto de Marín nese momento. Esas irregularidades foron confirmadas falando cos armadores e consultando os despachos de Capitanía Marítima.

Aduanas tamén constatou que, a pesar de que o tabaco non era embarcado neses buques, si que se sacou do depósito fiscal das empresas na Zona Franca de Vigo, polo que concluíron que foi "desviado ao mercado ilícito".

Entre os datos "rechamantes" solicitados por estes funcionarios, destaca o feito de que, na maior parte das operacións "ficticias" de aprovisionamento, o axente da garda civil que asinaba os embarques era José V.B., un do seis acusados por esta causa.

Unha das testemuñas que declarou este martes tamén apuntou que, unha vez que se iniciou a investigación "e correuse a voz polo porto de Marín", a porcentaxe de solicitudes de aprovisionamento "baixou moito".

SISTEMA DOS BUQUES

Na xornada deste martes prestaron declaración tamén os tres gardas civís acusados, despois de que este luns xa o fixesen os outros tres procesados, que negaron as irregularidades.

Os axentes sinalaron ante o tribunal que todo o tabaco que chegaba nesas operacións de avituallamento era embarcado, aínda que admitiron que non sempre se comprobaba que o barco no que entraba a mercadoría era o que figuraba nos documentos validados por Aduanas, debido a que eran poucos efectivos e non daban abasto para supervisar todos os embarques.

Ademais, estes acusados explicaron que, nos casos nos que constataban que os nomes dos barcos non coincidían, daban por feito que se trataba de mercadoría que, posteriormente sería transvasada ao seu destino final. Tratábase dun sistema de buques "abastecedor" que levaban o tabaco a outros barcos que se atopaban faenando e que eran os que figuraban na documentación como solicitantes das provisións.

Segundo os seus testemuños, non había constancia por escrito de que se estivese usando ese sistema (a pesar de que era obrigatorio facelo constar) porque eles tiñan "confianza" no comercial da empresa de avituallamento, o acusado Juan José T.C., que lles informaba "de palabra" que ese tabaco chegaría finalmente ao barco que figuraba na documentación.

En calquera caso, os axentes acusados insistiron en que esa mercadoría sempre foi embarcada e que as furgonetas que a transportaban desde a Zona Franca de Vigo ata o Porto de Marín abandonaban a terminal "baleiras".

Esta circunstancia non se puido comprobar, como tampouco se puido confirmar onde foi levado o tabaco supostamente desviado xa que, segundo os propios investigadores admitiron, as cámaras coas que contaba o porto non controlaban os embarques e a vixilancia era "deficiente".

A Fiscalía pide para os tres gardas civís cinco anos de cárcere, o pago dunha multa de 7.560 euros e inhabilitación por seis anos, polo delito de falsidade documental labor por funcionario público, en relación cun delito continuado de contrabando. Mentres que para os outros tres acusados solicita catro anos de prisión e multa de 5 millóns de euros por falsidade en relación co delito continuado de contrabando.

Tamén reclama que os acusados indemnicen a Facenda nuns 1,77 millóns polos aranceis e impostos non satisfeitos, tendo en conta que cifra en máis de 51.000 os cartóns de tabaco apropiados, e valorados nuns 2,2 millóns de euros.